พาลูกมาอยู่ด้วยที่ประเทศนอร์เวย์ ตอนลูกอายุ 12 ปี และมาเรียนต่อ ม.ต้นที่นี่ ตอนนี้ลูกอายุ 17 ปี เรียนในระดับ ม.ปลาย น้องเรียนสายอาชีพ ปีแรกน้องเลือกเรียน ด้านพยาบาลตามเพื่อน สุดท้ายเพื่อนลาออกย้ายกลับประเทศไป น้องก็เลยเคว้งไม่มีเพื่อน แม่พยายามเป็นเพื่อนเค้าทุกอย่าง เพื่อให้เขาสบายใจมาตลอด และน้องก็ขอเปลี่ยนไปเรียนทางด้านอาหารแม่ก็อนุญาตเพราะไม่อยากกดดันลูก แต่น้องต้องไปอยู่คนเดียว แรกๆน้องก็เรียนได้ แต่ยังไม่ถึงเดือน น้องเริ่มคุยกับผู้ชายที่ประเทศไทย วันๆน้องจะคุยกับผู้ชายทั้งวันทั้งคืน จนตื่นสายและไม่ไปโรงเรียน ครูส่งจดหมายมาเตือนแม่บ่อยครั้ง แม่ก็บ่นไปน้องก็ไปให้ จนสุดท้ายครูขีดเส้นตายให้ว่าถ้าขาดเรียนอีกคือจะหมดสิทธิสอบแต่น้องก็ยังขาดอีกแม่เลยพูดเตือนไป แม่บอกว่า แม่ต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหนกว่าจะเปลี่ยนชีวิตเรามาถึงวันนี้ได้ น้องเถียงเรามาว่า น้องไม่ได้ต้องการ น้องจะกลับไทย แม่ก็ไม่ยอมเพราะ เราไม่มีญาติที่นั่น เรามีกันแค่สองคน น้องก็จะกลับไปอยู่กับเพื่อนโดยมีเพื่อนเป็นคนการันตรีว่าจะดูแลน้องและหางานให้น้องทำ ทำให้น้องมีความหวัง ปัญหาคือ แม่ก็เครียด ลูกก็เครียด ลูกไม่ยอมเรียนและต่อต้านแม่ทุกอย่าง น้องเขียนจดหมายลาตายไว้ให้แม่ ใช้ปากกาแทงรูปแม่จนขาด แม่เครียดมาก แม่ไม่รู้ว่าจะผ่านวันนี้ไปได้ยังไง และถ้าแม่ยอมให้ลูกกลับไป อะไรที่จะรับรองความปลอดภัยให้ลูกแม่ สำหรับแม่แล้ว ลูกเป็นแบบนี้แม่ก็แทบจะหยุดหายใจแล้ว ขืนถ้าแม่ปล่อยลูกไป แม่จะมีสภาพแบบไหนลองคิดดู ได้โปรดแนะนำจิตแพทย์ดีๆให้แม่ด้วยเถิด แม่ไม่ไหวแล้ว ไม่ได้กินข้าวมาหลายวันเพราะเครียดลงกระเพาะ