ELEPHANT ROUND-UP 1972  
เมื่อผมอยากไปดูช้างที่สุรินทร์ 2515

                             จำได้ว่า ผมนัดพบกันสุธนฯ (เพื่อนรักที่แสนดีคนหนึ่ง ยามผมอยากไปเที่ยวที่ไหน หาใครไม่ได้ ก็มีเค้านี่แหละยอมไปกับผมเพียง 2 คน โดยเฉพาะครั้งที่ไปเดินขึ้นดอยอ่างขางกันเมื่อปี 2516) ที่สถานนีขนส่งหมอชิต(เก่า) ตั้งแต่เช้าในชุดนักเรียนเพื่อลดค่าโดยสารรถ บขส. ปรากฎว่ารถไปสุรินทร์เต็มหมดและได้รับคำแนะนำให้ไปรถโคราชและไปต่อรถอีกทีที่นั่น ได้นะได้ครับแต่เป็นรถหวานเย็นจอดรับตลอดทาง เราจึงไปถึงสุรินทร์เริ่มมืด หาโรงแรมนอนก็เต็มหรือไม่ก็ราคาแพง สำหรับเราที่เป็นนักเรียนในสมัยนั้น เลยตกลงกันว่าเราจะนอนที่สถานีรถไฟสุรินทร์ แต่ยังไม่ง่วงไปเดินชมเมืองก็แล้ว อีกนานกว่าจะเช้าเข้าดูหนังดีกว่า เรื่องนี้พึ่งเข้าฉายพร้อมกรุงเทพฯ แม้นางเอกจะใหม่แต่ดังมาก จำชื่อเรื่องไม่ได้ แต่เค้าเรื่องว่านางเอกอยู่ในป่ากับสิงสาราสัตว์ ตั้งแต่เด็กจนโต ดังนั้น ๆ ๆ นางเอกจึงไม่มีเสื้อผ้าใส่....5555.....(ใครจำชื่อชื่อเรื่องได้บอกมาด้วยนะ)

                             ที่สถานีรถไฟไม่เหงาเลย มีคนมากมายมารอขึ้นรถไฟไปกรุงเทพฯ ซึ่งจะผ่านที่นี่ในตอนดึก ผมกับเพื่อนหลับ ๆ ตื่นๆ ตลอด นอนกอดกระเป๋าเสื้อผ้าจนรุ่งเช้า ปรากฎว่าเพื่อนผมโวยวายใหญ่ว่าของแกหาย ส่วนผมเองที่เอากล้องฟิลม์ราคาพอสมควรไปด้วย ไม่มีอะไรหาย และของที่หายคือยาอม ตราคนตกเบ็ด 1 ซอง (ให้ตายสิคุณสุธนฯคับ)
                              เช้าเดินไปสนามแสดงช้างผ่านวัดได้ยินประกาศเชิญญาติโยมที่มาร่วมทอดกฐินทานอาหารเช้า คงคิดออกนะครับว่าผมกับเพื่อนทำกันอย่างไร .........55555

                             ที่สนามแสดงช้าง(คิดว่าเป็นสนามกีฬาหรือสนามบินเก่านี่แหละ)มีอัศจรรย์นั่งชมสำหรับแขก วีไอพีและนักท่องเที่ยวต่างชาติ นอกนั้นจะเป็นตั๋วยืนดูบนพื้นโดยมีรั้วรวดหนามกั้นไว้ มีรายการแสดง การเดินขบวนแห่ช้าง การคล้องช้าง ช้างลากซุง ยกซุง ขบวนช้างศึกและชักเย้อคนกับช้างเป็นรายการสุดท้าย ผมและผู้ชมทั้งหมดรู้สึกตื่นเต้นที่มีช้างจำนวนมากมาแสดงความสามารถ ยกเว้นเพื่อนรักของผม นั่งหันหลังพิงเสารั้วหลับตลอด (แต่เพื่อนผมมาโต้ตอบไม่ได้แล้วว่าจริงไม่จริงอย่างไร เค้าเสียไปหลายปีแล้ว ของให้เพื่อนไปสู่ภพที่ดี เจอกันเมื่อไหร่ เราไปเที่ยวผจญภัยกันสองคนอีกนะเพื่อนรัก)


ฝีมือ จขกท.ในช่วงนั้น ...โปรดระวังมูลช้างด้วย...

พิธิเปิด.....


การคล้องช้าง(ป่า)


เพื่อนสุดที่รักผม คุณสุธนฯ ละ


ช้างหิ้วซุง


ขบวนช้างศึก


ที่เรียกว่า "โรคเท้าช้าง" ถ้าเอาเชื้อมาใส่ขาหมูได้จะรวยขนาดไหนกันนะ  (แอบคิด.....ในใจมาตลอด)


ฟามรักเกิดได้ทุกที่...


ชักเย้อช้างกับคน(ทหาร)


ดูช้างให้ดูหาง .......ดูนางให้ดูแม่(ช้าง)


สายตรวจรักษาความปลอดภัย กลมกลืนบรรยากาศ

 
                               จบแล้วเรารีบกลับมาขึ้นรถ บขส.กลับกรุงเทพฯ เพราะต้องไปโรงเรียนพรุ่งนี้ ต้องยอมยืนบนรถมาเกือบถึงกรุงเทพฯ จำได้แม่นยำเพราะปวดฟันสุด ๆ จากกินข้าวเหนียวเข้าไปติดรูฟันที่ผุ......ครั้งนี้ผมไประหว่างวันที่  18-19 พฤศจิกายน 2515 นาน 47 ปีแล้ว.........////....
-----------------------
***** 

เรื่องเก่า ที่เล่ามาแล้ว
 
###  เมื่อผมอยากนั่งเรือจากกรุงเทพฯ ไปสงขลา ( 2515)  https://ppantip.com/topic/39458484
###  เมื่อผมอยาก(อีกแล้ว)นั่งเรือกลับกรุงเทพฯ จากเกาะสมุย (2533)  https://ppantip.com/topic/39464834