ตถาคต... ย่อมรู้วาจาที่ไม่จริง ไม่แท้ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ และวาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น ตถาคตไม่กล่าววาจานั้น
อนึ่ง ตถาคตย่อมรู้วาจาที่จริง ที่แท้ แต่ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ และวาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น ตถาคตไม่กล่าววาจานั้น
อนึ่ง ตถาคตย่อมรู้วาจาที่จริง วาจาที่แท้ และประกอบด้วยประโยชน์ แต่วาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น ในข้อนั้น ตถาคตย่อมรู้กาลที่จะพยากรณ์วาจานั้น
ตถาคตย่อมรู้วาจาที่ไม่จริง ไม่แท้ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ แต่วาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น ตถาคตไม่กล่าววาจานั้น
ตถาคตย่อมรู้วาจาที่จริง ที่แท้ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ แต่วาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น ตถาคตไม่กล่าววาจานั้น
อนึ่ง ตถาคตย่อมรู้วาจาที่จริง ที่แท้ และประกอบด้วยประโยชน์ และวาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น ในข้อนั้น ตถาคตย่อมรู้กาลที่จะพยากรณ์วาจานั้น
 
***ไม่เข้าใจคำว่าวาจาเป็นที่รัก เป็นที่ชอบใจของคนอื่นหมายความว่ายังไง คือต้องดีสำหรับเค้าหรือดีสำหรับเรา ปกติเรารู้ว่าเค้าชอบอะไรแล้วพูดตามที่เค้าชอบ พูดเอาใจเค้า ชักจูงเค้าในทางที่ดี ไม่หวังผลร้าย แต่ไม่ใช่ตัวตนของเราถือเป็นการเฟคไหมคะ เพราะ ทำแบบนี้รู้สึกไม่จริงใจ คนเราควรพูดในสิ่งที่คิดทุกคำไหม หรือควรคิดก่อนพูด สรุปทำตัวไม่ถูก
อยากทราบว่าที่ทำอยู่ถูกหรือเปล่าคะ