สวัสดีค่ะ มีเพื่อนๆคนไหนที่คิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าบ้างคะ?
เราเองช่วง1-2เดือนมานี้เรารู้สึกไม่สดใสเลยค่ะ ไม่ตื่นเต้นกับอะไรเลย
อะไรที่เคยชอบ ตอนนี้ก็ไม่ชอบแล้ว อะไรที่เคยทำได้ กลับไม่อยากทำแล้ว
ทุกเช้าที่ตื่นมา เราร้องไห้ทุกเช้าเลยค่ะ กว่าจะลุกจากเตียงได้ มันรู้สึกดาวน์มาก เหมือนจมน้ำ
เราอยากอยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ไม่อยากออกไปเจอสังคมภายนอก
ทุกครั้งที่ต้องออกจากบ้านเรารู้สึกไม่ปลอดภัย เรากลัว เราระแวง เราวิตกกังวล เราน้ำตาซึมตลอดทั้งวัน
การกินอาหารทุกมื้อ เรากินได้ไม่ถึง10คำ ถึงจะเป็นของที่ชอบมากแค่ไหน เราก็กินมันไม่ได้
ตกดึกเรานอนหลับยากมาก หลับไปอีกสักครึ่งชั่วโมงก็จะตื่น ไม่เคยหลับสนิทเลยสักคืน
พอเช้ามามันก็รู้สึกดาวน์อีก เป็นแบบนี้วนลูปอยู่1-2เดือนแล้ว
เวลามีเรื่องอะไรมากระทบจิตใจเรามากๆ เราจะยิ่งดาวน์ยิ่งหน่วงหดหู่ไปหมด
อย่างเวลาเราทะเลาะกับที่บ้านทะเลาะกับแฟนหรือเจอแรงกดดันอะไรมากๆ เราไม่กล้าไปปรึกษาใครเลย
ทุกครั้งเราจะแก้ปัญหาด้วยการทำร้ายตัวเอง กรีดแขนกรีดขา หยิกตัวเองบ้าง เราทำทุกอย่างให้ตัวเองเจ็บ แล้วความเศร้าในใจมันจะหายไป
หลายครั้งที่เราคิดจะฆ่าตัวตาย ก็ไม่เชิงว่าอยากฆ่าตัวตาย แต่เราชอบคิดถึงความตาย ยกตัวอย่างเวลาเราหยิบมีด ก็จะคิดว่าถ้าแทงลงไปมันจะเจ็บมากมั้ย คนที่แทงตัวเองเค้าแทงตรงไหน เวลาขับมอไซค์ฯ ก็จะคิดว่าถ้าพุ่งเข้าไปชนกับรถข้างหน้าเราจะเป็นอะไรมั้ย เวลาข้ามถนนก็คิดอยากจะหยุดให้รถชนตายตรงนั้น แล้วก็อีกหลายๆเหตุการณ์ที่ทำให้ตัวเราเองคิดถึงชีวิตหลังความตาย
เราร้องไห้ทุกวัน กินไม่ได้นอนไม่หลับ เวลาใครเห็นเราร้องไห้แล้วมีคนมาพูดกับเราว่า อย่าร้องไห้นะ อย่าคิดมาก ต้องทำได้ เข้มแข็งสิ ฯลฯ เราไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย เรากลับรู้สึกแย่มากด้วยซ้ำ
เราอยากรู้ว่าอาการแบบที่เราเป็น เสี่ยงเป็นซึมเศร้ามั้ยคะ แล้วคนที่เป็น เริ่มไปพบจิตแพทย์ยังไงกันหรอคะ 🥺😭
กลัวเป็นโรคซึมเศร้า แต่ไม่กล้าไปพบจิตแพทย์?
เราเองช่วง1-2เดือนมานี้เรารู้สึกไม่สดใสเลยค่ะ ไม่ตื่นเต้นกับอะไรเลย
อะไรที่เคยชอบ ตอนนี้ก็ไม่ชอบแล้ว อะไรที่เคยทำได้ กลับไม่อยากทำแล้ว
ทุกเช้าที่ตื่นมา เราร้องไห้ทุกเช้าเลยค่ะ กว่าจะลุกจากเตียงได้ มันรู้สึกดาวน์มาก เหมือนจมน้ำ
เราอยากอยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ไม่อยากออกไปเจอสังคมภายนอก
ทุกครั้งที่ต้องออกจากบ้านเรารู้สึกไม่ปลอดภัย เรากลัว เราระแวง เราวิตกกังวล เราน้ำตาซึมตลอดทั้งวัน
การกินอาหารทุกมื้อ เรากินได้ไม่ถึง10คำ ถึงจะเป็นของที่ชอบมากแค่ไหน เราก็กินมันไม่ได้
ตกดึกเรานอนหลับยากมาก หลับไปอีกสักครึ่งชั่วโมงก็จะตื่น ไม่เคยหลับสนิทเลยสักคืน
พอเช้ามามันก็รู้สึกดาวน์อีก เป็นแบบนี้วนลูปอยู่1-2เดือนแล้ว
เวลามีเรื่องอะไรมากระทบจิตใจเรามากๆ เราจะยิ่งดาวน์ยิ่งหน่วงหดหู่ไปหมด
อย่างเวลาเราทะเลาะกับที่บ้านทะเลาะกับแฟนหรือเจอแรงกดดันอะไรมากๆ เราไม่กล้าไปปรึกษาใครเลย
ทุกครั้งเราจะแก้ปัญหาด้วยการทำร้ายตัวเอง กรีดแขนกรีดขา หยิกตัวเองบ้าง เราทำทุกอย่างให้ตัวเองเจ็บ แล้วความเศร้าในใจมันจะหายไป
หลายครั้งที่เราคิดจะฆ่าตัวตาย ก็ไม่เชิงว่าอยากฆ่าตัวตาย แต่เราชอบคิดถึงความตาย ยกตัวอย่างเวลาเราหยิบมีด ก็จะคิดว่าถ้าแทงลงไปมันจะเจ็บมากมั้ย คนที่แทงตัวเองเค้าแทงตรงไหน เวลาขับมอไซค์ฯ ก็จะคิดว่าถ้าพุ่งเข้าไปชนกับรถข้างหน้าเราจะเป็นอะไรมั้ย เวลาข้ามถนนก็คิดอยากจะหยุดให้รถชนตายตรงนั้น แล้วก็อีกหลายๆเหตุการณ์ที่ทำให้ตัวเราเองคิดถึงชีวิตหลังความตาย
เราร้องไห้ทุกวัน กินไม่ได้นอนไม่หลับ เวลาใครเห็นเราร้องไห้แล้วมีคนมาพูดกับเราว่า อย่าร้องไห้นะ อย่าคิดมาก ต้องทำได้ เข้มแข็งสิ ฯลฯ เราไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย เรากลับรู้สึกแย่มากด้วยซ้ำ
เราอยากรู้ว่าอาการแบบที่เราเป็น เสี่ยงเป็นซึมเศร้ามั้ยคะ แล้วคนที่เป็น เริ่มไปพบจิตแพทย์ยังไงกันหรอคะ 🥺😭