สวัสดีครับ ผมมีเรื่องเล่า อยากจะเเชร์ประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องลึกลับ  อาถรรพ์ในป่า
 

ผมเป็นคนจังหวัดพะเยา บ้านเกิดที่ตั้งอยู่รอยต่อของอำเภอจุนกับอำเภอปง พื้นราบถัดไปก็เข้าเขตภูเขา ที่เป็นที่ตั้งหมู่บ้านของพวกชาวเขาเผ่าเย้า
 

สมัยยังเป็นวัยรุ่น ผมเป็นพรานหาของป่า ชื่อว่าพรานไม่ดุร้ายฆ่าสัตว์ตัดชีวิตเพราะผมคือพรานเห็ด แฮะๆ  เห็ดราคาดีนะ ครับ  ช่วงหลังฝนตก อากาศชุ่มชื่น พอเหมาะ ชาวบ้านจะนิยมไปหาของป่ามาขาย  ผมก็คนหนึ่งในนั้น  
 

ถ้าใครสามารถเก็บเห็ดป่า ช่วงที่มันพึ่งออกกลางคืน ดอกจะตูม เอามาทำกินไม่ว่า ต้ม ผัด แกง นึ่ง จะกรอบดี หมายถึง เคี้ยวกรุบ เคี้ยวแล้วไม่รู้สึกว่ามันเฟะทั้งเหนี่ยวเหมือนดอกเห็ดที่บาน
 

เห็ดที่ราคาดีก็มีเห็ดโคน เห็ดระโงก  เห็ดหล่ม  ส่วนเห็ดแดง เห็ดขมิ้น เห็ดถ่านใหญ่ จำพวกนี้ราคาจะลดหลั่นลงไป ส่วนใหญ่จะหากันในป่าชุมชน  แต่กับผมมันต้องไกลหน่อย เพราะคนหาเยอะ ต้องเดินข้ามเขากันไปไกลเลย
 

การเตรียมตัวเดินทาง สะพายย่าม มีดเหน็บ ตะกร้า สิ่งที่ขาดไม่ได้คือแบตเตอรี่ ไฟฉายคาดศีรษะ  ขึ้นควบมอเตอร์ไซด์โนวาคันเก่าได้ก็เเอ่นขึ้นถนนหลวง  ก่อนเลี้ยวสู่ถนนลูกรัง  มุ่งหน้าเข้าป่า ไปตั้งเเต่ห้าโมงเย็น ถึงชายเขาหกโมง แล้วจอดรถทิ้งไว้  ในป่ามันจะมืดค่ำเร็วมาก ผ่านไร่ร้างที่ชาวเขาทำไร่ข้าวโพด ดินมันจืดหมดเเล้ว เลยทิ้งร้างให้วัชพืชขึ้นเต็ม โดยเฉพาะต้นหญ้าสาบเสือสูงท่วมหัว รุงรังไปด้วยหญ้าไก่ไห้

เป้าหมายของผม ต้องเดินข้ามเขาไปไกลเลยครับ  ถ้าเร่งเดินหน่อยจะถึงก่อนเที่ยงคืน เขาลูกนั้น ชาวบ้านเรียก จำผีหลอก จำเป็นภาษาถิ่นแปลว่า  ป่าที่อุดมด้วยไม้มีค่า ประเภทตะเคียน  มะค่า พะยูง ส่วนคำว่าผีหลอก มาจากปากพวกที่ลับลอบตัดไม้ครับ  ข่าวลือมาว่าพวกนี้โดนดีจากผีนางไม้เล่นงานเข้า  เอาถึงตายมาแล้วก็มี

ผมยังจำตอนที่ไปร่วมงานศพได้ดี  ก็คนในหมู่บ้านนั่นแหละที่ตาย  จากไม้ที่โค่นล้มมาทับ  ก่อนถึงตัวบ้าน  เสียงร้องไห้โหยหวนดังมาจากลูกเมียที่ต้องทนมองสภาพศพ  ผมเองไม่ได้ขึ้นไปดูด้วย ยอมรับกลัว  กลัวภาพมันติดตา แต่ที่ได้ยินคือสภาพศพ กระดูกถูกทับเละ ลำไส้ทะลักออกมา  ก็ลองนึกภาพซุงหนักหลายตันทับร่างคนสิครับ เหมือนเอาค้อนทุบเนื้อที่ติดกระดูก  แค่นึกก็สยองแล้วครับ  

เพื่อนที่ไปทำไม้ด้วย  ยืนยันมาจากอาถรรพ์นางไม้ทำให้ถึงตาย  ทำไม้มาก็หลายปี ไม่เคยต้องพบเหตุการณ์แบบนี้  จะหลบไปทางไหนต้นไม้ก็เอนไปทางนั้น  ผมฟังๆ ดู คิดไปอีกอย่าง ดวงคนมันจะถึงฆาตมากกว่า ภายหลังยังไม่มีคนเข็ดหลาบ  ยังเข้าไปทำกันอีก  ราคาไม้มันดีครับ แม้จะตายด้วยหลายสาเหตุ  เช่นจากไข้ป่า ที่ตายทันด่วนก็มียิงกันตาย เลยเป็นที่มาของชื่อ จำผีหลอก  มาตอนหลัง พวกทำไม้ก็เพลาๆ ลง ผมไม่รู้ว่าเพราะไม้ถูกตัดไปเยอะแล้ว หรือ ทนกับความน่ากลัวไม่ได้  คนหาของป่าเล็กๆ น้อยอย่างผม ไม่ใคร่จะสนใจ      

เดิมทีผมจะชวนน้องชายไปด้วย ซึ่งมันจะชวนเพื่อนไปด้วยอีกคน  ส่วนใหญ่ไม่มีใครออกป่ากลางคืนเดี่ยวๆ กันหรอกครับ ที่ออกเดี่ยวได้  ต้องมีของดีคุ้มครอง เพราะคนที่ตายในป่า คนหลงป่า ญาติต้องออกตามหามีทุกปี ส่วนตัวผมไม่สนใจ เพราะถือว่าเดินป่าละแวกนี้จนชำนาญ