ผมทำงานในบริษัท พัฒนาที่ดินและอสังหาริมทรัพย์แห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร ตำแหน่งรองผู้จัดการ
อายุสามสิบสามอายุงานห้าปี บริษัทที่ทำ ได้ผ่านการปลดพนักงานมาแล้วรอบนึง อ้างว่าขาดทุน รายชื่อคนที่โดนปลด มีผมเป็นรายชื่อแรกๆ
แต่ผมที่ยังยืนหัวโด่ อยู่นี่ได้ก็เพราะ เมียเจ้าของ เป็นรุ่นน้องที่ผมเคยจีบไม่ติด ได้ขอเอาไว้ เธอชื่อน้องนุ้ย
ตอนนั้นเธอบอกผมว่า ผมดีหมดทุกอย่าง มีข้อเสียเพียงข้อเดียวที่เธอไม่อาจยอมรับผมเป็นแฟนได้คือ ไม่รวย ไม่รวยก็คือจนไง เธอคิดกับผมได้แค่
พี่ชายคนนึงเท่านั้น สุดท้ายเสร็จลูกเจ้าของบริษัทที่ผมทำอยู่นี่แหละ
ผมทำใจได้แล้วเรื่องนี้ แถมยังไปงานแต่งงานของเธอด้วยนะ และนั่นทำให้ผมได้ทำงานที่นี่เช่นกัน จากการแนะนำของเธอกับพ่อสามี
พอดีตอนนั้นพ่อของเขายังดูแลกิจการอยู่ ต่อมาได้วางมือให้กับลูกชายมาสานต่อ พอให้ลูกชายดำเนินกิจการต่อ สิ่งแรกที่เขาทำคือปลดพนักงานออก นัยว่าล้างขั้วอำนาจเก่า
การรับสมัครงานใหม่มีบางตำแหน่งที่เจ้าของบริษัทจะเป็นคนสอบสัมภาษณ์ด้วยตัวเอง ผมแปลกใจที่ผู้สัมภาษณ์งานส่วนใหญ่เป็น
หญิงสาวสวยหน้าตาดี อายุไม่ถึงสามสิบ
ตำแหน่งเจ้าของสัมภาษณ์เองมีสามตำแหน่งคือ
ตำแหน่งผู้จัดการทั่วไป
ตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายขาย
ตำแหน่งเลขาฯหน้าห้องเจ้าของ
รุ่งฟ้า สาวสวยปริญญาโท เกียรตินิยม ผิวขาว หน้าตาจิ้มลิ้ม ได้เป็นผู้
จัดการและเป็นหัวหน้าแผนกผม
เซเลน่า ลูกครึ่งไทยจีน อังกฤษ จบนอกมา พูดได้หลายภาษา หุ่นนางแบบ ขาวสวยหมวย อึ๋ม ผมสีบลอนด์ปนดำ เป็นหัวหน้าฝ่ายขาย
จิตตรา เลขาหน้าห้อง หน้าตาดีใช้ได้ จบตรีสาขาอะไรไม่รู้ รู้แต่
ไฟหน้าคู่ใหญ่ที่แม่ให้หรือว่ามีดหมอทำให้ เด่นสะดุดตา ผมไม่แน่ใจ ในขนาดไซด์ นอกจากจะต้องสัมผัสด้วยมือตัวเองก่อนถึงจะรู้ แต่ถ้าให้คะเน
จากสายตาและประสบกาม สามสิบแปดนิ้วกระมัง
ระเริงกรุง เรื่องสั้น ที่ผมพยามเขียน