Namaste Nepal สวัสดีเนปาล ( ตอนที่ 2...เหนื่อยแล้วน๊าาา...แถมปล่อยให้หลงอีก.... )
          
            
       แต่อย่างไรก็ตาม วัดปศุปฏินาถเป็นวัดที่มีร้านค้าประเภท Delivery ติดตัวแบบ Direct sell กับพี่เขียวโดยตรง ไม่ว่าจะเป็นสร้อยที่ทำ Amatis
หรือ Turquoise แสนสวยราคาถูกมาก จนอดใจไม่ไหว  ส่วนราคาตามที่เราพอใจก็มีความสุขแล้ว  ส่วนเรากับรุจาไม่ซื้อ
      หลังจากชื่นชมกับความงามของวัดปศุปฏินาถแล้ว ไกด์พาไปถนนทาเมล แหล่งชอปปิ้งของกาฐมาณฑุมีของขายมากมาย รวมทั้งร้านที่ขาย North face เยอะมากใครจะมา Trekking ยอดเขา Everest หรือ Anapurna มาหาซื้อเพิ่มเติมได้เลย และยังมีของประเภทเนป้านเนปาล ก็มีเยอะให้ซื้อไม่ถูกเพราะไม่รู้จะซื้ออะไร  ขณะนี้รู้แต่ว่าหิวข้าวแล้ว ไกด์นัดทานข้าว 6.30 pm แต่เวลาของเนปาลช้ากว่าไทย  1.15 h ดังนั้น 6.30 pm  ก็คือ 7.45  pm ของไทย ทำให้หิวได้วันนี้ไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้า มีแค่ข้าวเหนียว 1 ห่อ กับ ขนมปังไส้ ครีมเห็ด เย็นนี้ไกด์บอกอาหารต้อนรับแบบเนปาลีแท้ ๆ  ร้านเนปาลี การแสดงแบบเนปาลี ทุกอย่างเนปาลี อร่อยแน่...เนปาลี
     หลังจากช้อป...ได้เวลาเดินไปร้านอาหารเนปาลี  อาหารพื้นเมืองที่ขาดไม่ได้คือโมโม ( MoMo...เกี้ยวเนปาล..)
          
           
           
          
          
           
      เมื่อเดินเข้าร้านอาหารจะมีหญิงสาวเนปาลมาต้อนรับด้วยการ stamp หน้าผากด้วยสีแดง (...น่าจะแปลว่าผ่านด่าน...)โต๊ะอาหารจะวางภาชนะทองเหลืองสำหรับทุกคน เริ่มต้นด้วยน้ำชาในแก้วทองเหลือง ตามด้วย โมโม (เกี้ยว ...เนปาล)  เหล้า (Rice Wine ) ประมาณสาโท ในจอกทองเหลืองเล็ก ๆ น่ารัก แล้วตามด้วย main course เสริฟในถาดทองเหลือง หากเนปาลีแท้ ต้องรับประทานอาหารด้วยมือ แต่เราเป็นชาวต่างชาติจึงมีช้อนส้อม มาให้ ระหว่างรับประทานอาหารมีการแสดงพื้นเมืองของเนปาลีให้ชม รู้สึกมืนเมาเล็กน้อย เจ้า Rice wine นี่เอง
     อิ่มหนำสำราญเรียบร้อย  เดินทางกลับที่พัก The Fern Desidency Hotel  พรุ่งนี้ ตื่น 6.00 am  แล้วเดินทางต่อไป Bundipur เวลา  8.00 am หลังจากทุกคน check กระเป๋าตัวเองเรียบร้อยแล้วทุกคนขึ้นประจำตำแหน่ง รถเคลื่อนที่ออกจาก  Kathmandu to Bundipur 
    Bundipur เป็นเมืองเล็ก ๆ มีความสูงเฉลี่ย  1,030 m ห่างจากเมืองกาฐมาณฑุไปทางทิศตะวันตก ประมาณ 143 km ใช้เวลาในการเดินทาง  4  h  แต่ก่อนที่จะไปเมืองบันดิปูร์  หมู่บ้านศักดิ์สิทธิ์ของชาวฮินดู ได้แวะไปสักการะสถูปสวะยัมภูนาถ (Swayambhunath) หรือวัดลิง (...สวะยัมภูนาถหมายถึง “การกำเนิดขึ้นเอง” .. พุทธสถานแห่งนี้ตั้งอยู่บนเนินสูง ใจกลางหุบเขากาฏมาณฑุ..) เป็นเจดีย์ของชาวพุทธ (Buddhist Chaityas) ที่ยิ่งใหญ่แห่งหนึ่งของโลก   ศาสนสถานเเห่งนี้ ถือว่าเก่าเเก่ที่สุดของเนปาลน่าจะมีอายุถึง 2,000 ปี สร้างขึ้นในรัชสมัยของพระเจ้ามานะเทวะ ในปี ค.ศ 420  และได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกของโลกเมื่อปี 1979 ( ...ปีเดียวกับวัดปศุปฏินาถ ) สถูปสวะยัมภูนาถมีรูปทรงคล้ายโอคว่ำขนาดใหญ่สีขาว ( รูปครึ่งทรงกลมคว่ำ...หรือส้มโอผ่าครึ่งคว่ำ....) ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของศาสนาพุทธนิกายมหายานหรือวัชรยานแบบทิเบต ด้านบนก่อนถึงยอดสถูปสร้างเป็นฐานสี่เหลี่ยม มีภาพวาดเป็นรูปดวงตาเห็นธรรม หรือ Wisdom Eyes  ทั้ง 4 ด้าน ซึ่งเป็นดวงตาเเห่งธรรมของพระพุทธเจ้า และในอีกความหมายหนึ่ง คือ ดวงตาแห่งปัญญาทั้งสี่ทิศหมายถึง พระพุทธเจ้าดูแลทุกข์ สุข และ บันทึกการกระทำ ดี ชั่ว ของมนุษย์ ทั้งสี่ทิศ ส่วน อุนาโลม ( จุด  กลางหน้าผาก...) หมายถึง หนึ่ง หรือ เอกะ  คือพุทธศาสนารวมใจเป็นหนึโดยรอบๆ จะมีธงมนตราซึ่งจารึกบทสวดมนต์ไว้ปลิวไสวอยู่ตลอดเวลา หากผู้ที่มาเยือนเนปาลวันแรกได้มาสักการะสถูปสวะยัมภูนาถ จะทำให้เป็นสิริมงคล
       เคล็ดลับในการสักการะจะมีความคล้ายคลึงกับการกราบไหว้เจดีย์หรือพระบรมธาตุในเมืองไทย คือมีการจุดธูปเทียนแล้วพนมมือไหว้ขอพร จากนั้นก็จะเดินวนรอบองค์สถูปไปตามทิศทางเดียวกับเข็มนาฬิกา จำนวน 3 รอบ เป็นอันเสร็จพิธี