“มือวางอันดับหนึ่ง”

กาลครั้งหนึ่ง นานเนิ่น เกินจะนับ
ได้พบกับ หนุ่มในฝัน แสนหวั่นไหว
ตาสบตา ว้าวุ่น กรุ่นในใจ
เขาเป็นใคร ใยทำเรา เฝ้าเขินอาย

ตาระยับ วับวิบ กระพริบวับ
ปากขยับ แย้มเป็นนัย ให้ใจหาย
ท่วงทำนอง องอาจ สมชาติชาย
ถ้าหากได้ เป็นแฟน แสนปรีดา

มีผู้ชาย มากมาย หลายอาชีพ
มาตามจีบ ตามตื๊อ ไม่เข้าท่า
เมื่อไม่รัก ไม่สวาท ไม่ศรัทธา
ก็ไม่อยาก เสียเวลา หลอกลวงใคร

แต่ผู้ชาย คนนี้ ซิประหลาด
ดั่งบุพเพ สันนิวาส ประสาทให้
ได้พบกัน วันแรก ก็ถูกใจ
เหมือนเคยได้ รักกัน มานานยาว

แล้ววันหนึ่ง ความฝัน พลันพินาศ
เขามีคู่ หมายมาด เป็นญาติสาว
ผู้ใหญ่จัด การให้ เป็นเรื่องเป็นราว
คงจะเข้า สู่วิวาห์ ไม่ช้านาน

ใจหายวาบ ปลาบแปลบ ช่างแสบแสน
ให้เคืองแค้น โชคชะตา น่าสงสาร
เวรหรือกรรม นำชัก รักทรมาน
จะคิดอ่าน อย่างไร ให้สมจินต์

เขาหมองเศร้า คราวสุดท้าย ที่ได้พบ
ถึงจุดจบ ความหวัง พังหมดสิ้น
รักครั้งใหม่ ไร้ราคา ต่ำกว่าดิน
ถูกเหยียบย่ำ ซ้ำด้วยตีน ของพระพรหม

เขาให้ฉัน เป็นคน ตัดสินใจ
จะแยกทาง ห่างกันไป อย่างขื่นขม
หรือหักพร้า ด้วยเข่า เท้าระบม
ควรจะเชื่อ พระพรหม หรือชะตา

เห็นแก่ตัว มัวเมา เขลาเพราะรัก
ยากยิ่งนัก ที่จะตัด เสน่หา
ไม่สนใจ ใครสาปแช่ง แย่งเขามา
ขอเพียงข้าฯ มีชัย ได้ครอบครอง

แล้ววันหนึ่ง สติ ก็พิชิต
ไม่ควรคิด รักคน มีเจ้าของ
ทั่วแผ่นดิน ไม่สิ้นไร้ ชายหมายปอง
ใยจะยอม เป็นที่สอง รองจากใคร

ตัดใจปล่อย เขาเดิน กลับทางเก่า
ถึงปวดร้าว สับสน ก็ทนไหว
จะไม่เป็น “มือที่สาม” ล้ำเส้นใคร
รักครั้งใหม่ ให้เขาลือ เป็น“มือวาง”