สวัสดีค่ะ วันนี้เราอยากมาพูดถึงความรู้สึกอาการ post vacation หรืออาการที่คุณไปเที่ยว/พักผ่อน แล้วกลับมามีความรู้สึก เหงา โหยหา ดิ่ง จนไปถึงขั้นซึมเศร้าเลยค่ะ 
เนื่องจากเราไม่ค่อยเห็นคนมาพูดถึงเกี่ยวกับอาการนี้เท่าไหร่ จึงอยากเป็นหนึ่งกระบอกเสียงเผื่อจะเป็นประโยชน์กับคนที่กำลังหาทางออกอยู่นะคะ

ขอเกริ่นก่อนว่าเราไปออกทริปมา1คืนค่ะ สั้นๆ แต่คืนนั้นเป็นคืนที่มีความสุขมากๆ ไม่มีอะไรมากวนใจแม้แต่นิดเดียว มีแต่พลังบวก นี่อาจจะเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้พอเรากลับมาอยู่ในโลกของความเป็นจริงแล้วเราโหยหาและอยากกลับไปค่ะ

เรากลับมาวันแรก เราอยู่ในห้องของตัวเองไม่ได้เลยค่ะ เพราะหดหู่มาก มันเป็นความรู้สึกที่เราตามมันไม่ทันค่ะ พยายามคิดหาสาเหตุของความทุกข์ที่เกิดขึ้น แต่หาไม่เจอ รู้แค่ว่าตอนนี้ทุกข์มาก ทุกข์ใจตลอดเวลา ดับมันลงไม่ได้ ไม่ว่าจะทางไหน สู้ไม่ไหวจริงๆ จนวันต่อมาเราเริ่มรู้ตัวว่ามีอาการซึมเศร้าระยะสั้นๆ เรานอนมองเพดานน้ำตาไหลไปกับความรู้สึกหดหู่ และทรมานใจ เพลงบางเพลงที่แสนจะธรรมดาเรากลับเปิดฟังไม่ไหวเพราะมันเศร้าเหลือเกิน ทรมานเหลือเกิน เวลาเราอยู่กับเพื่อน มันก็จะมีบางห้วงอารมณ์ที่เราควบคุมมันไม่ได้ น้ำตามันไหลออกมาเอง เราไม่แปลกใจเลยค่ะ ว่าทำไมการฆ่าตัวตาย จึงไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัวของคนเป็นโรคนี้ เพราะอยู่แล้วมันทรมานมากๆค่ะ มันควบคุมไม่ได้จริงๆค่ะ

สุดท้ายนี้อยากจะบอกว่าใครที่มีอาการนี้อยู่ อยากให้สู้นะคะ มันเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้นค่ะ ไม่เกิน1อาทิตย์แน่ๆ แล้วจะหายไปเอง คุณจะรู้สึกได้เองว่าตัวเองเป็นอยู่ แล้วหายหรือยัง พยายามมองโลกให้บวกเข้าไว้นะคะ คุณผ่านไปได้แน่ๆ โลกใบนี้ยังมีหลายสิ่งมากมายรอให้คุณเผชิญมัน แล้วทุกสิ่งทุกอย่างจะทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้นค่ะ