ผมเคยทุกข์มากจน ความทุกข์ แฝงอยู่ในทุกข์กิจกกรม ทุกเวลา ก่อนนอน ตื่น ใช้ชีวิตผมพยายามนึกถึงความสุขแต่ก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ มันทรมานมาก
ไม่อยู่ว่าผมเป็นโรคซึมเศร้าด้วยหรือเปล่า ด้วยความกังวนของเรื่องหลายๆเรื่อง การเรียน ค่าเทอม อนาคต จนครั้งหนึ่งผมเข้าใจความรู้สึกของคนคิดฆ่าตัวตาย อ่อว่ามันเป็นแบบนี้นี่เอง แต่ผมไม่เคยคิดจะทำมันหรอกนะ ผมไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนผมจะกลับมารู้สึกถึงความสุขได้อีกครั้ง ผมไม่รู้จะขอความช่วยเหลือจากใคร ผมพยายามปลอบตัวเองเสมอว่าไม่นะไม่เป็นไรเรารู้ว่ายังมีช่วงเวลาดีๆรอเราอยู่เมื่อเราผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ แต่ตอนนี้ผมไม่สามารถทำกิจกรรมใดได้เลยเพราะตอนนี้ความทุกข์เข้ามารบกวนทุกจินตนาการของผมเป็นอย่างมาก   
*ใครพอจะมีวิธีเยี่ยวยาได้บ้างไหมความรู้สึกนี้ได้บ้าง ได้โปรด ผมทรมานเหลือเกิน