เรียนคัมภีร์พากเพียรเรียนช้าช้า
ที่เคลือบไคล้ไตร่ตราตรึกตรองถาม
ขึ้นภูเขาสูงสู้พยายาม
อย่าผลีผลามพลาดเซจะเสียตัว
การโลกีย์กามคุณอย่ามุ่นหมก
ผ่อนวิตกนั้นให้น้อยค่อยยังชั่ว
ถึงใหญ่ยศก็อย่าเฝ้าแต่เมามัว
ระเริงตัวลอยเลิศจนเหลิงลม
อันธรรมดาน้ำป่วนชวนเป็นตม
พายุลมแรงแล้ก็แพ้ไม้
อนึ่งเริ่มคิดเก็บไว้แต่ในอก
ต่อคิดตกจึงค่อยแย้มขยายไข
เช่นกับเดื่อออกดอกไม่บอกใคร
ครั้นผลใหญ่เห็นทั่วทุกตัวคน
จะเป็นช่างชอบชำนาญให้ยิ่งผู้
รักจะรู้เร่งรู้ให้เป็นผล
ถึงจะเงื่องเงื่องแต่เอาแง่ปน
ระวังตนตามประสาปัญญาเยา
จะเจรจาความถ้อยอย่าพล่อยพลั้ง
ค่อยหยุดยั้งฟังกระบวนสำนวนเขา
จะมีแก่นหรือเป็นเปลือกจงเลือกเอา
เห็นลาดเลาใช้ได้เก็บไว้ดี