ตอนอยู่ชั้นม 3 โดนเพื่อนแกล้งดันประตูขังจนโมโห คิดในใจว่าไม่ไหวแล้วออกไปได้เราต้องตอบโต้ พอเราออกไปเราเลยพุ่งเข้าหาแต่เราสบตากับเพื่อนคนนั้นพอดีแบบเค้าตกใจแบบกลัวเราเลยเปลี่ยนไปเข้าหาอีกคนเราก้มหน้าไปจนถึงตัวเพื่อนแล้วเราก็ชกที่หัวของเพื่อนแบบแรงเต็มที่ที่หัวไปสี่ห้าครั้งตอนนั้นบอกว่าไม่ตั้งใจคงไม่ได้เพราะเราจงใจ เราจำไม่ได้ว่าเคยขอโทษมั้ยแต่จำได้ว่าหลังจากนั้นก็คุยกันปกติมั้ง พอ ม ปลายก็อยู่ รร เดียวกันแต่คนละห้องเจอกันบางครั้งก็คุยเล่นบางทีก็ไม่คุยกัน พอโตขึ้นมาตอนนี้อยู่คนละมหาลัยเรารู้สึกผิดอยากขอโทษแต่มันก็นานมากแล้วเพื่อนคงลืมไปแล้วคงไม่รื้อฟื้นดีกว่า และที่รู้สึกผิดเพราะพื่อนเราคนนี้ไม่แกล้งเราแบบตัวต่อตัวเลยแต่ตอนนั้นที่แกล้งเพราะสนุกเป็นกลุ่มใหญ่ แถมเราเป็นฝ่ายใช้กำลังอยู่ฝ่ายเดียวไม่ได้ต่อยกันแบบลูกผู้ชายด้วย รู้สึกไม่ดีสุดๆ