เราอยู่ปวส.  มาฝึกงานไกลบ้าน แรกๆก็ตื่นเต้น แต่พอนานวันยิ่งคิดถึงบ้าน เวลาทำงานได้ยินแต่คนนินทากัน แม้แต่นินทาเรา ทั้งเรื่องชู้คนนั้น เมียน้อยคนนี้ ทำไงถึงจะทำหูทวนลมได้ก็ไม่รู้  มันไม่เหมือนเวลาอยู่บ้านเลย มันเหมือนทำให้เราฝึกความอดทน ฝึกความเป็นผู้ใหญ่  เราอดทนตั้งแต่วันแรกที่เข้าไป ตั้งใจทำงาน แต่กลับโดนคำดูถูกดูแคลน จากคนที่ทำงาน หัวหน้า รวมถึงเพื่อนร่วมห้อง บางทีก็เบื่อที่จะทน แต่ก็ต้องกัดฟัน เหนื่อยแค่ไหนก็ต้องยิ้ม  เราควรทำยังไงให้ตัวเองรู้สึกว่า  การทนอยู่คือกำไรหรือไม่ก็ทนอยู่แล้วได้อะไร   
                   เพื่อนร่วมงาน 
บางคนนินทาคนนั้นคนนี้ให้ฟัง ยุยงให้เราเกลียดตามไปด้วย
บางคนดีมาก นิสัยดี ช่วยเราสอนเราในเรื่องที่เราไม่เข้าใจ
บางคนเอาแต่พูดดูถูกคนอื่นไปวันๆ
บางคนด่าเราตงๆแต่ไม่ได้มาทำร้ายเรา เพียงแค่สอนในรูปแบบคำด่า
หัวหน้าลำเอียง
ฟ้องนายขายเพื่อน
                  เพื่อนร่วมห้อง
ดีบ้างแย่บ้าง
คุยโทสับไม่เกรงใจทั้งๆที่เราต้องการพักผ่อน  ทนได้ถ้า10-15นาที (แต่นางคุยเป็นชม.)
ดูถูกเราเวลาเรากำลังท้อ
ว่าคนอื่นด้วยคำพูดแรงๆ
ชอบพูดเหมือนมีหลักการ แต่ก็ไม่มี
โมโหใส่คนอื่นได้ง่ายๆทั้งๆที่แค่ชวนคุย
ฯลฯ
#ทนหน่อย
#อีกไม่กี่เดือน
#4เดือนสุดท้าย
#ชีวิตโรงงาน

****ยังคุยได้อยู่นะ สำหรับคนที่หาคนคุยที่เป็นญญ. ทอมญ. ได้หมดยกเว้นชาย อิอิ****