คินดะอิจิ 37 - สมัยอยู่มัธยมปลายก็ถูกป้ายความผิดให้เป็นฆาตกร ตอนอายุ 37 ก็ไม่คิดจะเว้นกันบ้างเลยเรอะ--!

ความเดิมตอนก่อน :
คุณลุง ฮาจิเมะ (37) ผู้ไม่อยากไขปริศนาอะไรอีกแล้ว ได้รับมอบหมายให้มาทำงานร่วมกับทีมนักแสดง ที่จะจัดการแสดงละครเวทีขึ้นที่ "โรงแรมคฤหาสน์ต่างชาติ" ที่เคยเกิดคดี "ซานตาครอสเคราแดง" ขึ้นเมื่อ 20 ปีก่อน คดีที่คุณลุงต้องสูญเสียรุ่นน้องบ้ากล้องอย่าง ซากิ ไป แล้วยังถูกโยนความผิดว่าเป็นฆาตกรที่ฆ่าอีกต่างหาก
ณ โรงแรมที่เคยเกิดคดีที่ไม่อยากนึกถึงอีก ฮาจิเมะเจอกับ คุณอิทซึกิ และ ซากิ ริวจิ น้องชายของรุ่นน้องที่โดนฆ่าเมื่อ 20 ปีก่อน โดยบังเอิญ
แล้วคดีใหม่ก็เปิดฉากขึ้น-- มีใครบางคน สับเปลี่ยน ปืนปลอมกับปืนจริง ที่ใช้ในการแสดงละครเวที ทำให้มีนักแสดงถูกยิงตายไปทีเดียวสองคน

นี่คือ "การลงทัณฑ์" จาก "ปีศาจเลือดสีน้ำเงิน"
เพราะการนำละครเวทีที่เกี่ยวกับสงครามประจำเมืองมาสร้างโดยไม่ได้รับอนุญาติอย่างงั้นเหรอ...?
(ตามอ่านสรุปตอนเก่า :
[1] [2] [3] [4] [5])

ตอนนี้ :
ฮาจิเมะ ซากิ คุณอิทซึกิ และรุ่นน้องที่ทำงาน ฮายามะ มาริน (23) มาหาอะไรกิน หลังการสอบปากคำเสร็จสิ้น

ฮาจิเมะ : "เฮ้อ แย่ชะมัด...!"
"คิดไม่ถึงเลยว่าจะเกิดคดีขึ้น"
คุณอิทซึกิ : "นั่นน่ะสิ ฝันร้ายเหมือนตอนนั้น กลับมาอีกแล้ว"

รุ่นน้อง : "ฝันร้ายเหมือนตอนนั้น เหรอคะ...?"
ฮาจิเมะ : "คะ-คุณอิทซึกิครับ...!"
คุณอิทซึกิ : "อ้าว? นายยังไม่ได้เล่าเรื่องที่เคยเกิดขึ้นที่นี่ให้เด็กคนนี้ฟังเหรอ"

ฮาจิเมะ : "เรื่องแบบนั้นมัน..."
รุ่นน้อง : "เห-- เคยเกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นเหรอคะ อยากรู้อ๊า--"
ฮาจิเมะ : "พอเถอะน่า ฮายามะคุง...!"

เหมือนนิสัยเก่าของฮาจิเมะจะกลับมา
คุณลุงพาทุกคนเข้าสู่บทสนทนาเกี่ยวกับคดีที่เคยเกิดขึ้นด้วยการถามรุ่นน้องเก่าว่าได้ บันทึกภาพ เหมือนที่เคยทำเมื่อก่อนหรือไม่

ซากิ : "หึหึ-- คิดไว้แล้วว่ารุ่นพี่ต้องถาม"
"แต๊นแต๊น--! บันทึกไว้หมดเลยฮะ"

ฮาจิเมะ : "ขอฉันดูฉากที่นักแสดงหญิงถูกยิงตกไปหลังฉากหน่อยได้ไหม...?"
ซากิ : "รับทราบครับ--!"

ฮาจิเมะ : "เห-- ภาพสวยต่างจากเมื่อก่อนลิบลับเลยนะ...!"
ซากิ : "การบันทึกภาพสมัยนี้มันก็แบบนี้แหละครับ"
"นี่ครับ--"
ฮาจิเมะ : "อา...!"

ปัง--!
นักแสดงหญิง : "อั๊ก--!"

ฮาจิเมะ : "ตอนยิงนักแสดงชายน่ะ-- เป็นระยะประชิดใช่ไหมล่ะ จะยิงตัดขั้วหัวใจก็ไม่น่ายาก"
"แต่ของนักแสดงหญิงเนี่ย..."

"เธอยืนอยู่บนกำแพงฝั่งขวาของเวที-- ขณะที่คนยิงอยู่คนละด้าน แถมอยู่ข้างล่าง
เป็นการยิงจากล่างขึ้นบน"

ฮาจิเมะ : "เธอตายเพราะถูกยิงตัดขั้วหัวใจ
การจะยิงจากตำแหน่งนั้นค่อนข้างยากอยู่"
"คนยิงน่าจะต้องฝึกมาพอสมควรเลยนะ...!"

รุ่นน้อง : "อ๊า--! หัวหน้าจะบอกว่านักแสดงที่ยิง
ตั้งใจจะฆ่าคนมาแต่แรก แล้วงั้นเหรอคะ--!"

"ไม่แน่นะ-- อาจจะแค้นมากก็ได้
เลยฆ่าโดยทำฟอร์มว่าปืนที่ตัวเองต้องใช้ยิงในการแสดงถูกใครไม่รู้เอามาเปลี่ยน"
"สมกับที่เป็น นักแสดง เลยนะคะ"

ฮาจิเมะ : "นั่นไม่ใช่คำพูดของ ผู้หญิงดีๆ เลยนะ...!"
วืด-- วืด--
"ซะ-ซวยแล้ว...! ที่ทำงานโทรมา เห็นข่าวแหงๆเลย ลืมโทรไปรายงานเลย"

คินดะอิจิปลีกตัวออกไป-- รุ่นน้องจึงได้อยู่กับคุณอิทซึกิและซากิ

"เอ่อ...คุณอิทซึกิ คุณซากิ"
"แฮะๆ-- คือหัวหน้าเนี่ย...เมื่อก่อน เขาเป็นคนยังไงเหรอคะ?"

คุณอิทซึกิ : "แหม-- ถามแบบนั้นมันก็...นะ ซากิคุง?"
ซากิ : "นั่นสินะครับ คุณอิทซึกิ-- คงเป็นคนแปลกแบบที่อธิบายสั้นๆไม่ได้ล่ะมั้ง..."

"แต่ถึงอย่างงั้นก็มีความ อัจฉริยะ แฝงอยู่
แต่ก็มีความ งี่เง่า แบบ น่ารักๆ อยู่เหมือนกัน...!"

แล้วฮาจิเมะก็กลับมาจากการคุยโทรศัพท์

ฮาจิเมะ : "ที่ทำงานเขาบอกให้อยู่ต่อ ให้ช่วยเท่าที่จะทำได้ เพราะรับเงินมาแล้ว"
คุณอิทซึกิ : "งั้นก็สืบคดีได้สบายเลยดิ...!"
ฮาจิเมะ : "คุณอิทซึกินี่ล่ะก็--"

"บอกตามตรงเลยนะ...
ผมน่ะ-- ไม่อยากไขปริศนาอะไรอีกแล้ว"
คุณอิทซึกิ : "หา--"
ซากิ : "เนี่ย...! พักหลังเป็นงี้ตลอดเลยครับ คุณอิทซึกิ"

แต่ก็นะ-- สุดท้ายก็ขัดคำสั่งของบริษัทไม่ได้ การจะกลับบริษัทให้เร็วที่สุด จำเป็นต้องทำให้เรื่องที่เกิดขึ้นจบลง
ฮาจิเมะเลยไปหา ยูคิมูระ ชินโนสึเกะ นายตำรวจที่รับผิดชอบคดีนี้อยู่ และยังหมายหัวเขาเอาไว้อีกด้วย

"คุณคินดะอิจิ-- ขอผมพูดตามตรงนะ...!"
ฮาจิเมะ : "เอ๋?"

"ผมคิดว่าคุณเกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรมในครั้งนี้ครับ...!"

ฮาจิเมะ :
พะ-พูดออกมาจนได้ไอ้หนุ่มนี่...!
ให้ตายสิ-- รู้สึกหงุดหงิดชะมัด

"ตะ-แต่รุ่นน้องของผมก็บอกไปแล้วนะครับ...
ผมไม่มีโอกาสสลับปืน--"

"แต่นี่ไม่ได้ว่าคุณฆ่านะ-- แต่คุณอาจจะแอบเสนอวิธีฆ่าให้กับคนที่มีความแค้นมานาน
เหมือนกับจ้าวตุ๊กตานรก ทากาโต้ โยอิจิ ยังไงล่ะ...!"

หา...!

"การที่ หลานนักสืบชื่อดัง จะกลายมาเป็น นักสืบชื่อดัง จำเป็นต้องก่อคดีขึ้นมาเอง
คิดอย่างงั้นก็สามารถอธิบายได้ว่าทำไมคุณสมัยเรียนม.ปลายถึงไขคดียากๆได้อย่างต่อเนื่อง"

"คุณเขียนบทเองเล่นเอง เหมือนกับพวกจุดไฟแล้วดับเอง เพื่อให้ตัวเองเป็นฮีโร่ยังไงล่ะครับ"

ฮาจิเมะ : 
งี่เง่า ไอ้งี่เง่าตัวจริงเสียงจริงอยู่นี่เลย...!

"เอ่อ-- คุณนักสืบ ยังไงก็ช่วยแชร์ข้อมูลคดีมาให้ผมบ้างนะครับ...!"
ตำรวจ : "ทำไมล่ะครับ"
ฮาจิเมะ : "แน่นอนอยู่แล้ว
ก็เพื่อจะบอกว่ข้อสันนิษฐานของคุณเมื่อครู่นี้ มัน ห่วยแตก ยังไงเล่า...!"
ตำรวจ : "ว่าไงนะ"

"พูดตามตรงด้วยคนเถอะ ผมก็ว่าคุณไขคดีนี้ไม่ได้หรอก
เพราะงั้น-- ต้องขอโทษด้วย แต่ผม คินดะอิจิ ฮาจิเมะ คนนี้จะขอช่วยสืบสวนด้วยคนอีกแรงนะครับ"

"เต็มที่เลยครับ-- จะรอชื่นชมฝีมือนะ
คุณหลานของนักสืบชื่อดัง คินดะอิจิ โคสึเกะ"

ช่วยไม่ได้-- ได้...! งั้นจะโชว์ให้ดู
ขอเอาชื่อปู่เป็นเดิมพัน...!

ฝั่งห้องพักนักแสดงที่เป็นคนลั่นไกฆ่าคนสองคน

โคได เก็นอิจิโร่ (24) ทีมนักแสดง :
"โซตะ อย่าคิดมากน่า...!"
ไคเอดะ ฮิโรกิ (52) ผกก. :
"ใช่แล้ว"

"นี่ไม่ใช่ความผิดเธอหรอกนะ"

ดัน ฮารูมิ (32) ผู้จัดการทีมนักแสดง :
"อื้อ-- ปล่อยให้เป็นหน้าที่ตำรวจเถอะนะคะ"

หรือว่า...เรื่องนี้...

(มีต่อ)
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่