คินดะอิจิ 37 - ในที่สุด "เธอคนนั้น" ก็กลับมาอีกครั้ง...

ความเดิมตอนก่อน :

คินดะอิจิ ฮาจิเมะ (37) ตีคู่ ฮายามะ มาริน (23) รุ่นน้องที่ทำงาน มาทำงานที่โรงแรมคฤหาสน์ต่างชาติ
สถานที่ซึ่งเคยเกิดคดีฆาตกรรมต่อเนื่องเมื่อ 20 ปีก่อนด้วยฝีมือ "ซานตาครอสเคราแดง"
คดีนั้นถูกปิดฉากและชี้ฆาตกรด้วยฝีมือของฮาจิเมะในวัย 17 ปีมาก่อน

ณ ที่เกิดเหตุเก่า ฮาจิเมะดันเจอเพื่อนเก่าต่างวัยอย่าง คุณอิทซึกิ (52) นักหนังสือพิมพ์ และ ซากิ ริวจิ (35) รุ่นน้องบ้ากล้องสมัยก่อนที่ตอนนี้ไปทำงานอยู่ในบริษัทถ่ายทำโฆษณาตามความชอบของตัวเองเดี๊ยะๆ

มารินมีงง ว่าพวกลุงๆพวกนี้เขาเคยเจออะไรร่วมกันมา เพราะตาลุงหัวหน้าแผนกของเธออย่างฮาจิเมะไม่เคยเล่าอะไรให้ฟังเลยเกี่ยวกับเรื่องของตัวเอง
ฮาจิเมะได้รับรู้ถึงตำนาน "ปีศาจเลือดสีน้ำเงิน" สิ่งลี้ลับที่คอยพิทักษ์ดูแลเมือง
และผลของการลบหลู่ หรือนำตำนานเมืองมาใช้หากินโดยไม่ขออนุญาตจากคุณอิทซึกิ

และแล้วคดีฆาตกรรมต่อเนื่องก็เปิดฉากขึ้นอีกครั้ง ณ โรงแรมคฤหาสน์ต่างชาติ
...ด้วยฝีมือของ "ปีศาจเลือดสีน้ำเงิน"

ปืนปลอมที่ใช้ในการแสดงกลายเป็นปืนจริง ยิงนักแสดงชายหญิงตายไป 2 คน
นักแสดงชายที่เผลอใช้ปืนจริงยิงเพื่อนร่วมงาน โหนสลิงเชือดข้อมือตายไปอีกคน

ฮาจิเมะพบว่านักแสดงชายที่ฆ่าตัวตาย ตายเพราะถูกฆ่า แต่จัดฉากอำพรางให้เป็นการฆ่าตัวตาย
คนร้ายที่ฆ่าเขา รวมทั้งนักแสดงชายหญิงที่ตายคาเวทีด้วยปืนจริง อยู่ในหมู่ผู้เกี่ยวข้อง

และในที่สุดปริศนาทั้งหมดก็ไขกระจ่าง!
ฮาจิเมะพบว่า "โอกะคุระ จุน" พระเอกของละครเวทีที่จัดอยู่ในโรงแรมเนี่ยแหละ คือคนร้ายตัวจริง

ตอนนี้ :

"ผมยังมี สิ่งแน่นอน ที่ถ้าหากถูกตรวจสอบ
คุณต้อง จบ แน่อยู่นะ!"

"คุณตำรวจ ขอ ไอ้นั่น ทีครับ"
คุณตำรวจ : "อ๋อ...เฮ้ คุณน่ะ!"

ว่าแล้วก็มีเด็กยกชุดของคุณพระเอกที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นคนร้ายมาให้

คุณตำรวจ :
"เราตรวจสอบชุดของคุณโอกะคุระแล้ว
ไม่พบอะไรผิดปกติ"

ฮาจิเมะ : "เอ่อ...ตรวจหาเขม่าดินปืนจากแขนเสื้อทั้งสองแขนแล้วใช่ไหมฮะ"
คุณตำรวจ : "ตรวจแล้วล่ะ พบทั้งสองแขนนั่นแหละ แล้วมันทำไม"

โอกะคุระ : "ดะ-เดี๋ยวก่อนสิ ปืนปลอมในการแสดงก็มีดินปืนนะคุณ
อ๋อ...แล้วผมก็เอาปืนจริงในตอนนั้นมาทดลองยิงดูด้วย"

"ใช่ แต่ทุกครั้งคุณยิงด้วย มือขวา
ข้างเดียวตลอดเลยนี่?"

"ไดเร็คเตอร์ของเรา คุณซากิ ก็บันทึกภาพบนเวทีเอาไว้ด้วย
เอาล่ะ เรามาเปิดดูกันดีกว่าครับ"

- เห็นไหมครับ?
ทั้งตอนแสดงและตอนคุณคว้าปืนไปลองยิงดู
คุณใช้แค่มือข้างขวาตลอด -

"คิดได้แค่ว่า...
คุณน่ะ ใช้สองมือจับปืนแบบนี้
เพื่อที่จะได้เล็งยิงเหยื่อไปพร้อมๆกับที่คนที่คุณจะโยนความผิดให้
ยิง ปืนปลอม บนเวที ให้ดีๆยังไงล่ะ"

"สิ่งที่ผมติดใจอยู่มีเพียงอย่างเดียว
คุณ มิตามุระ ทาคุมิ นักเขียนบทละครเวทีในครั้งนี้ที่เป็นนักเขียนปกปิดตัวตน
เขาได้ระบุทั้งชนิดของปืน ตำแหน่งที่นักแสดงแต่ละคนต้องประจำ
และจังหวะปล่อยเสียงประกอบอย่างละเอียดจนผิดปกติ"

"นักเขียนปกปิดตัวตนคนนั้น
เกี่ยวข้องอย่างไรกับคุณกันแน่ครับ"

"เป็น คนร้ายร่วม อย่างงั้นเหรอ...?"

(หึ...)
"คนร้ายร่วม งั้นเหรอ พูดบ้าๆ...!"

"ผมเอง"

"เห...?"

"ไอ้นักเขียนปกปิดตัวตนที่พูดถึงน่ะ...
ก็ผมเนี่ยแหละ!"

"จะ-จริงเหรอ!
แต่นักเขียนคนนั้นเขาออกผลงานมาเยอะมากเลยนะ
นักแสดงอย่างคุณจะแบ่งเวลางานหลักไปเขียนหนังสือ..."

"นั่นน่ะมันก็แค่พวก คนธรรมดา"
"ผมเป็นถึง ดารารุ่นใหญ่ แล้วนะ"

"ระดับมันผิดกัน"

คุณตำรวจ : "ทำไมคุณถึงต้องฆ่าทุกคนด้วย..."
โอกะคุระ : "นายอาซากะกับมิตซึชิมะนั่นน่ะเหรอ?"

"สองคนนั้นคิดจะมาแย่งจุดยืนของผมยังไงล่ะ"

"ต่อหน้าก็พูดดีด้วยหรอก แต่ลับหลังสองคนนั้นเอาผมไปว่าเป็น 'ของเก่าเก็บ' บ้างล่ะ 'ตาลุง' บ้างล่ะ
เลยคิดว่าสักวันจะต้องเก็บสองคนนั้นซะ"

"อายาโนกิ รุกะ เมื่อก่อนเคยให้ท่าผม
ผมก็เลยสนองให้"

"มาตอนนี้ก็ปล่อยรูปหลุดอะไรก็ไม่รู้ น่ารำคาญมาก"

"เพราะอย่างงั้น...
ผมก็เลยให้สามคนนั้นตายไปพร้อมๆกันเลยยังไงล่ะ"

"ตายบนเวทีที่ผมเป็นคนกำกับนี่...!"

"เอาเถอะ...!
นักแสดงรุ่นใหญ่อย่างผมไม่คิดหนีอยู่แล้ว
เพราะอย่างงั้นไม่ต้องใส่กุญแจมือก็ได้นะ มันไม่เหมาะกันเลยสักนิด"

คุณตำรวจ : "ไม่มีทางซะหรอก"

"สุดท้ายก็จบลงแบบนี้สินะ..."

"คุณคินดะอิจิสินะครับ
บางทีคุณลาออกจากการเป็น พนักงานบริษัท แล้วไปเป็น นักสืบ
น่าจะเหมาะกว่านะ...?"

"งั้นเราไปกันเถอะครับ คุณตำรวจ"

หลายเสียงซุบซิบนินทา
ไม่น่าเชื่อว่านักแสดงรุ่นใหญ่อย่างโอกะคุระจะมากลายเป็นปีศาจฆาตกรแบบนี้ได้

"มันเป็นอย่างนั้นจริงๆเหรอ..."

"เห?"

คุณอิทซึกิ : "ใช่ม้า...! ฉันก็ติดใจอยู่เหมือนกัน
เรื่องนี้ให้ฉันรับไม้ต่อเอง"
ฮาจิเมะ : "คุณอิทซึกิครับ"

"ตอนเกิดคดีขึ้นบนเวที ผมว่าผมเห็นใครบางคนในที่นั่งคนดู
ดูเหมือนจะเป็นคนรู้จักของพวกเราซะด้วย
ยังไงถ้าเจอกันก็รบกวนบอกเบอร์โทรของผมให้เจ้าตัวติดต่อมาหน่อยก็แล้วกันนะครับ"

(เฮ้อ...)
(จริงๆเราควรจะเดินทางกลับไปแล้ว)

"เรากำลังทำอะไรอยู่กันนะ...?"

"คินดะอิจิคุง สินะ...?"

"ขอโทษที่ให้คอย
คอยนานหรือเปล่า"

ฮาจิเมะ :
"เรย์กะจัง...!"

บุคคลที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าคือไอดอลหญิงเมื่อ 20 ปีก่อนในวัย 37
ฮายามิ เรย์กะ
.
.

Talk :
รอมิยูกิกันมาเนิ่นนาน
เรย์กะออกมาแทนอีก
สรุปนางเอก (เก่า) ของเราจะมีบทกับเขาไหมเนี่ย ฮา
เรย์กะจังดูเรียบร้อย เป็นสาวเป็นนาง เป็นคุณนายขึ้นเยอะเลย
แอบคิดว่าจะแต่งงานแล้วหรือเปล่า เขาจะบอกเรื่องนี้หรือเปล่าเนี่ย
ตอนหน้าเราจะได้รู้ความเป็นมาเป็นไปของเรย์กะจังกันแล้ว หรือเรย์กะจังจะนำเราไปสู่คดีใหม่กันนะ...?

อะไรคือสิ่งที่ฮาจิเมะและคุณอิทซึกิรู้สึกติดค้างกับคดีนี้กันอยู่อีกนะ

คนร้ายในคดีนี้ไม่ใช่ สาวกของทากาโต้ แบบที่แฟนๆทายกันเอาไว้จริงๆเหรอ หรือว่าเรื่องนี้ที่คนร้ายไม่ยอมบอกจะเป็นสิ่งที่ยังหลงเหลืออยู่ของคดีนี้

คิดว่าตอนหน้าเราจะได้เก็บตกถึงความรู้สึกค้างคาเหล่านี้กับฮาจิเมะและคุณอิทซึกิ รวมทั้งตัวคนร้ายกันด้วยนั่นแหละ
ทุกท่านคิดเห็นอย่างไรกันบ้างครับ!
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่