ความเดิมตอนก่อน :
คินดะอิจิ ฮาจิเมะ (37) ตีคู่
ฮายามะ มาริน (23) รุ่นน้องที่ทำงาน มาทำงานที่โรงแรมคฤหาสน์ต่างชาติ
สถานที่ซึ่งเคยเกิดคดีฆาตกรรมต่อเนื่องเมื่อ 20 ปีก่อนด้วยฝีมือ
"ซานตาครอสเคราแดง"
คดีนั้นถูกปิดฉากและชี้ฆาตกรด้วยฝีมือของฮาจิเมะในวัย 17 ปีมาก่อน
ณ ที่เกิดเหตุเก่า ฮาจิเมะดันเจอเพื่อนเก่าต่างวัยอย่าง
คุณอิทซึกิ (52) นักหนังสือพิมพ์ และ
ซากิ ริวจิ (35) รุ่นน้องบ้ากล้องสมัยก่อนที่ตอนนี้ไปทำงานอยู่ในบริษัทถ่ายทำโฆษณาตามความชอบของตัวเองเดี๊ยะๆ
มารินมีงง ว่าพวกลุงๆพวกนี้เขาเคยเจออะไรร่วมกันมา เพราะตาลุงหัวหน้าแผนกของเธออย่างฮาจิเมะไม่เคยเล่าอะไรให้ฟังเลยเกี่ยวกับเรื่องของตัวเอง
ฮาจิเมะได้รับรู้ถึงตำนาน
"ปีศาจเลือดสีน้ำเงิน" สิ่งลี้ลับที่คอยพิทักษ์ดูแลเมือง
และผลของการลบหลู่ หรือนำตำนานเมืองมาใช้หากินโดยไม่ขออนุญาตจากคุณอิทซึกิ
และแล้วคดีฆาตกรรมต่อเนื่องก็เปิดฉากขึ้นอีกครั้ง ณ โรงแรมคฤหาสน์ต่างชาติ
...ด้วยฝีมือของ "ปีศาจเลือดสีน้ำเงิน"
ปืนปลอมที่ใช้ในการแสดงกลายเป็นปืนจริง ยิงนักแสดงชายหญิงตายไป 2 คน
นักแสดงชายที่เผลอใช้ปืนจริงยิงเพื่อนร่วมงาน โหนสลิงเชือดข้อมือตายไปอีกคน
ฮาจิเมะพบว่านักแสดงชายที่ฆ่าตัวตาย ตายเพราะถูกฆ่า แต่จัดฉากอำพรางให้เป็นการฆ่าตัวตาย
คนร้ายที่ฆ่าเขา รวมทั้งนักแสดงชายหญิงที่ตายคาเวทีด้วยปืนจริง อยู่ในหมู่ผู้เกี่ยวข้อง
และในที่สุดปริศนาทั้งหมดก็ไขกระจ่าง!
ฮาจิเมะพบว่า
"โอกะคุระ จุน" พระเอกของละครเวทีที่จัดอยู่ในโรงแรมเนี่ยแหละ
คือคนร้ายตัวจริง
ตอนนี้ :
"ผมยังมี สิ่งแน่นอน ที่ถ้าหากถูกตรวจสอบ
คุณต้อง จบ แน่อยู่นะ!"
"คุณตำรวจ ขอ ไอ้นั่น ทีครับ"
คุณตำรวจ : "อ๋อ...เฮ้ คุณน่ะ!"
ว่าแล้วก็มีเด็กยกชุดของคุณพระเอกที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นคนร้ายมาให้
คุณตำรวจ :
"เราตรวจสอบชุดของคุณโอกะคุระแล้ว
ไม่พบอะไรผิดปกติ"
ฮาจิเมะ : "เอ่อ...ตรวจหาเขม่าดินปืนจากแขนเสื้อทั้งสองแขนแล้วใช่ไหมฮะ"
คุณตำรวจ : "ตรวจแล้วล่ะ พบทั้งสองแขนนั่นแหละ แล้วมันทำไม"
โอกะคุระ : "ดะ-เดี๋ยวก่อนสิ ปืนปลอมในการแสดงก็มีดินปืนนะคุณ
อ๋อ...แล้วผมก็เอาปืนจริงในตอนนั้นมาทดลองยิงดูด้วย"
"ใช่ แต่ทุกครั้งคุณยิงด้วย มือขวา
ข้างเดียวตลอดเลยนี่?"
"ไดเร็คเตอร์ของเรา คุณซากิ ก็บันทึกภาพบนเวทีเอาไว้ด้วย
เอาล่ะ เรามาเปิดดูกันดีกว่าครับ"
- เห็นไหมครับ?
ทั้งตอนแสดงและตอนคุณคว้าปืนไปลองยิงดู
คุณใช้แค่มือข้างขวาตลอด -
"คิดได้แค่ว่า...
คุณน่ะ ใช้สองมือจับปืนแบบนี้
เพื่อที่จะได้เล็งยิงเหยื่อไปพร้อมๆกับที่คนที่คุณจะโยนความผิดให้
ยิง ปืนปลอม บนเวที ให้ดีๆยังไงล่ะ"
"สิ่งที่ผมติดใจอยู่มีเพียงอย่างเดียว
คุณ มิตามุระ ทาคุมิ นักเขียนบทละครเวทีในครั้งนี้ที่เป็นนักเขียนปกปิดตัวตน
เขาได้ระบุทั้งชนิดของปืน ตำแหน่งที่นักแสดงแต่ละคนต้องประจำ
และจังหวะปล่อยเสียงประกอบอย่างละเอียดจนผิดปกติ"
"นักเขียนปกปิดตัวตนคนนั้น
เกี่ยวข้องอย่างไรกับคุณกันแน่ครับ"
"เป็น คนร้ายร่วม อย่างงั้นเหรอ...?"
(หึ...)
"คนร้ายร่วม งั้นเหรอ พูดบ้าๆ...!"
"ผมเอง"
"เห...?"
"ไอ้นักเขียนปกปิดตัวตนที่พูดถึงน่ะ...
ก็ผมเนี่ยแหละ!"
"จะ-จริงเหรอ!
แต่นักเขียนคนนั้นเขาออกผลงานมาเยอะมากเลยนะ
นักแสดงอย่างคุณจะแบ่งเวลางานหลักไปเขียนหนังสือ..."
"นั่นน่ะมันก็แค่พวก คนธรรมดา"
"ผมเป็นถึง ดารารุ่นใหญ่ แล้วนะ"
"ระดับมันผิดกัน"
คุณตำรวจ : "ทำไมคุณถึงต้องฆ่าทุกคนด้วย..."
โอกะคุระ : "นายอาซากะกับมิตซึชิมะนั่นน่ะเหรอ?"
"สองคนนั้นคิดจะมาแย่งจุดยืนของผมยังไงล่ะ"
"ต่อหน้าก็พูดดีด้วยหรอก แต่ลับหลังสองคนนั้นเอาผมไปว่าเป็น 'ของเก่าเก็บ' บ้างล่ะ 'ตาลุง' บ้างล่ะ
เลยคิดว่าสักวันจะต้องเก็บสองคนนั้นซะ"
"อายาโนกิ รุกะ เมื่อก่อนเคยให้ท่าผม
ผมก็เลยสนองให้"
"มาตอนนี้ก็ปล่อยรูปหลุดอะไรก็ไม่รู้ น่ารำคาญมาก"
"เพราะอย่างงั้น...
ผมก็เลยให้สามคนนั้นตายไปพร้อมๆกันเลยยังไงล่ะ"
"ตายบนเวทีที่ผมเป็นคนกำกับนี่...!"
"เอาเถอะ...!
นักแสดงรุ่นใหญ่อย่างผมไม่คิดหนีอยู่แล้ว
เพราะอย่างงั้นไม่ต้องใส่กุญแจมือก็ได้นะ มันไม่เหมาะกันเลยสักนิด"
คุณตำรวจ : "ไม่มีทางซะหรอก"
"สุดท้ายก็จบลงแบบนี้สินะ..."
"คุณคินดะอิจิสินะครับ
บางทีคุณลาออกจากการเป็น พนักงานบริษัท แล้วไปเป็น นักสืบ
น่าจะเหมาะกว่านะ...?"
"งั้นเราไปกันเถอะครับ คุณตำรวจ"
หลายเสียงซุบซิบนินทา
ไม่น่าเชื่อว่านักแสดงรุ่นใหญ่อย่างโอกะคุระจะมากลายเป็นปีศาจฆาตกรแบบนี้ได้
"มันเป็นอย่างนั้นจริงๆเหรอ..."
"เห?"
คุณอิทซึกิ : "ใช่ม้า...! ฉันก็ติดใจอยู่เหมือนกัน
เรื่องนี้ให้ฉันรับไม้ต่อเอง"
ฮาจิเมะ : "คุณอิทซึกิครับ"
"ตอนเกิดคดีขึ้นบนเวที ผมว่าผมเห็นใครบางคนในที่นั่งคนดู
ดูเหมือนจะเป็นคนรู้จักของพวกเราซะด้วย
ยังไงถ้าเจอกันก็รบกวนบอกเบอร์โทรของผมให้เจ้าตัวติดต่อมาหน่อยก็แล้วกันนะครับ"
(เฮ้อ...)
(จริงๆเราควรจะเดินทางกลับไปแล้ว)
"เรากำลังทำอะไรอยู่กันนะ...?"
"คินดะอิจิคุง สินะ...?"
"ขอโทษที่ให้คอย
คอยนานหรือเปล่า"
ฮาจิเมะ :
"เรย์กะจัง...!"
บุคคลที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าคือไอดอลหญิงเมื่อ 20 ปีก่อนในวัย 37
ฮายามิ เรย์กะ
.
.
Talk :
รอมิยูกิกันมาเนิ่นนาน
เรย์กะออกมาแทนอีก
สรุปนางเอก (เก่า) ของเราจะมีบทกับเขาไหมเนี่ย ฮา
เรย์กะจังดูเรียบร้อย เป็นสาวเป็นนาง เป็นคุณนายขึ้นเยอะเลย
แอบคิดว่าจะแต่งงานแล้วหรือเปล่า เขาจะบอกเรื่องนี้หรือเปล่าเนี่ย
ตอนหน้าเราจะได้รู้ความเป็นมาเป็นไปของเรย์กะจังกันแล้ว หรือเรย์กะจังจะนำเราไปสู่คดีใหม่กันนะ...?
อะไรคือสิ่งที่ฮาจิเมะและคุณอิทซึกิรู้สึกติดค้างกับคดีนี้กันอยู่อีกนะ
คนร้ายในคดีนี้ไม่ใช่ สาวกของทากาโต้ แบบที่แฟนๆทายกันเอาไว้จริงๆเหรอ หรือว่าเรื่องนี้ที่คนร้ายไม่ยอมบอกจะเป็นสิ่งที่ยังหลงเหลืออยู่ของคดีนี้
คิดว่าตอนหน้าเราจะได้เก็บตกถึงความรู้สึกค้างคาเหล่านี้กับฮาจิเมะและคุณอิทซึกิ รวมทั้งตัวคนร้ายกันด้วยนั่นแหละ
ทุกท่านคิดเห็นอย่างไรกันบ้างครับ!
คินดะอิจิ 37 - ในที่สุด "เธอคนนั้น" ก็กลับมาอีกครั้ง...
คินดะอิจิ ฮาจิเมะ (37) ตีคู่ ฮายามะ มาริน (23) รุ่นน้องที่ทำงาน มาทำงานที่โรงแรมคฤหาสน์ต่างชาติ
สถานที่ซึ่งเคยเกิดคดีฆาตกรรมต่อเนื่องเมื่อ 20 ปีก่อนด้วยฝีมือ "ซานตาครอสเคราแดง"
คดีนั้นถูกปิดฉากและชี้ฆาตกรด้วยฝีมือของฮาจิเมะในวัย 17 ปีมาก่อน
ณ ที่เกิดเหตุเก่า ฮาจิเมะดันเจอเพื่อนเก่าต่างวัยอย่าง คุณอิทซึกิ (52) นักหนังสือพิมพ์ และ ซากิ ริวจิ (35) รุ่นน้องบ้ากล้องสมัยก่อนที่ตอนนี้ไปทำงานอยู่ในบริษัทถ่ายทำโฆษณาตามความชอบของตัวเองเดี๊ยะๆ
มารินมีงง ว่าพวกลุงๆพวกนี้เขาเคยเจออะไรร่วมกันมา เพราะตาลุงหัวหน้าแผนกของเธออย่างฮาจิเมะไม่เคยเล่าอะไรให้ฟังเลยเกี่ยวกับเรื่องของตัวเอง
ฮาจิเมะได้รับรู้ถึงตำนาน "ปีศาจเลือดสีน้ำเงิน" สิ่งลี้ลับที่คอยพิทักษ์ดูแลเมือง
และผลของการลบหลู่ หรือนำตำนานเมืองมาใช้หากินโดยไม่ขออนุญาตจากคุณอิทซึกิ
และแล้วคดีฆาตกรรมต่อเนื่องก็เปิดฉากขึ้นอีกครั้ง ณ โรงแรมคฤหาสน์ต่างชาติ
...ด้วยฝีมือของ "ปีศาจเลือดสีน้ำเงิน"
ปืนปลอมที่ใช้ในการแสดงกลายเป็นปืนจริง ยิงนักแสดงชายหญิงตายไป 2 คน
นักแสดงชายที่เผลอใช้ปืนจริงยิงเพื่อนร่วมงาน โหนสลิงเชือดข้อมือตายไปอีกคน
ฮาจิเมะพบว่านักแสดงชายที่ฆ่าตัวตาย ตายเพราะถูกฆ่า แต่จัดฉากอำพรางให้เป็นการฆ่าตัวตาย
คนร้ายที่ฆ่าเขา รวมทั้งนักแสดงชายหญิงที่ตายคาเวทีด้วยปืนจริง อยู่ในหมู่ผู้เกี่ยวข้อง
และในที่สุดปริศนาทั้งหมดก็ไขกระจ่าง!
ฮาจิเมะพบว่า "โอกะคุระ จุน" พระเอกของละครเวทีที่จัดอยู่ในโรงแรมเนี่ยแหละ คือคนร้ายตัวจริง
ตอนนี้ :
คุณต้อง จบ แน่อยู่นะ!"