คินดะอิจิ 37 - "เธอคนนั้น" ที่กลับมาพร้อมกับนิ้วนางข้างซ้ายที่...

"เรย์กะจัง...!"
ฮาจิเมะเอ่ยทักหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันที่ปรากฏตัวขึ้นที่โต๊ะอาหารซึ่งตนนั่งอยู่เพียงลำพัง

ฮายามิ เรย์กะ (37)
ไอดอลหญิงที่รู้จักกันเมื่อ 20 ปีก่อนกลับมาอีกครั้ง

"ไม่เจอกันนานเลยนะ...?
นับนิ้วไม่ได้แล้วมั้งเนี่ย"
ฮาจิเมะ : "นั่นสิ..."


ฮาจิเมะ : "อ๊ะ...นั่งก่อนไหม"
เรย์กะ : "อื้ม"

พนักงาน : "รับอะไรดีครับ"

เรย์กะ : "ไม่ล่ะ"
ตอบก่อนหันไปหาฮาจิเมะ

"ฉันทานกับลูกมาแล้วล่ะ
ขอเป็นค็อกเทลเบาๆก็พอแล้ว"

ฮาจิเมะ : "อา..."

พนักงาน : "เชิญครับ"

เรย์กะ : "ชนแก้วกันมั้ยจ้ะ?"
ฮาจิเมะ : "เอ๋...อื้ม"

"งั้นก็...แด่การพบกันโดยคาดไม่ถึงของเราสองคน"

แก๊ง...!
"คัมไปน์"

"คินดะอิจิคุงใส่สูทแล้วดูดีนะ ดูเป็นมนุษย์เงินเดือนอย่างเต็มภาคภูมิเลย
ยกเว้นผมเธอนะ"

ฮาจิเมะ : "โธ่...ประหยัดค่าตัดผมจะตาย ตื่นมาแค่รวบก็จบแล้ว"

"แต่ค่อยโล่งใจหน่อย
ที่คินดะอิจิคุงไม่เปลี่ยนไปเลย...!"

"เรย์กะจังก็เหมือนเดิมนะ
จะว่ายังไงดีล่ะ สวยเหมือนเดิมดีไหม"

เรย์กะ : "อย่ามายอกันน่า ตอนนี้ฉันก็เป็นแค่คุณป้าคนหนึ่งเท่านั้นเองนะ
ลูกชายเรียนจะจบม.ปลายแล้วด้วย"

"ละ-แล้วคุณพ่อของลูกชาย
เอ่อ-- ยัง..."

เรย์กะ : "หึ...จริงด้วยนะ--"
ฮาจิเมะ : "ขอโทษนะ..."
เรย์กะ : "คินดะอิจิคุงจะขอโทษทำไมกันล่ะ
ไม่รู้สึกว่ามันแปลกเหรอ"

อะไรบางอย่าง ทำให้ฮาจิเมะตัดสินใจเปลี่ยนเรื่อง

"คือ...ผมเห็นเรย์กะจังนั่งอยู่ตรงที่นั่งคนดู
กำลังจะเข้าไปหา แต่ก็เกิดเรื่องบนเวทีซะก่อน"

เรย์กะ : "อื้ม คดีในครั้งนี้คินดะอิจิคุงก็เป็นคนจัดการเหมือนเดิมอย่างงั้นสินะ"

"หลังจากเกิดเรื่องใน วันนั้น
ผมก็พยายามไม่เอาตัวเองเข้าไปพัวพันกับเรื่องพรรค์แบบนี้อีกแล้ว..."

เรย์กะ : "เอาเถอะ...

ฉันน่ะ...ชอบคินดะอิจิคุงที่เป็นแบบนี้นะ"

"ตอนนี้ฉันทำร้านดอกไม้อยู่
บางครั้งก็มีไปออกงานที่โตเกียวบ้าง
นี่นามบัตรของร้านเรา
หวังว่าตอนไปโตเกียวจะได้เจอกันบ้างนะ"

"เออ...แล้วคุณนานาเสะล่ะ?"

ตึง...!

สิ้นเสียงคุณป้าร้านดอกไม้
มีข้อความเข้ามือถือฮาจิเมะ

'ฮาจิเมะจัง
ทำอะไรอยู่เหรอ?

ได้ยินว่าไปทำงานนอกเมือง
กำลังดื่มเบียร์พลางชมวิวอยู่คนเดียวหรือเปล่า'

(ธะ-เธอมีตาทิพย์เรอะ...!)
เรย์กะ : "เป็นอะไรไปเหรอ คินดะอิจิคุง...?"

การพบกันระหว่างทั้งสองคนจบลงเพียงเท่านี้
ชีวิตต้องดำเนินต่อไป
วันต่อมา ฮาจิเมะก็มาทำงาน

"บริษัทเรามันก็แค่บริษัทธรรมดาๆ
ขอล่ะอย่าเอาเรื่องที่เกี่ยวกับคดีหรือไม่เกี่ยวกับงานไปบอกคนอื่นให้มากความเข้าล่ะ"

มาริน : "เห..."

"จะว่าไปแล้ว
คืนก่อนเดินทางกลับจากต่างจังหวัด
เห็นหัวหน้าแอบออกไปข้างนอกด้วย
ไปพบใครมาเหรอคะ หืม?"

ตึง...!

"พะ-เพื่อนน่ะ..."
มาริน : "เห...ผู้หญิงเหรอคะ"
ฮาจิเมะ : "เอ๋? ไม่นี่...ผู้ชายเนี่ยแหละ"

(ทะ-ทำไมฉันต้องโกหกล่ะ)

"กล่องดอกไม้ที่อยู่ในถุงนั่น...
ผู้ชายให้มางั้นเหรอคะ"
ฮาจิเมะ : "แหงสิ"

(อ๊า! เช็กละเอียดอะไรขนาดนั้น)

(แต่ที่โกหกแบบนี้...
ทำไมมันเหมือนคนที่กำลังแก้ตัวเรื่องนอกใจอยู่เลยล่ะ!?)

"ยังไงก็เถอะ อยากไปทำงานด้วยกันสองคนอีกจังเลยเนอะ หัวหน้า!"
ฮาจิเมะ : "ระ-เหรอ"

จู่ๆมีข้อความเข้า
เมื่อเปิดดูพบว่ามาจาก คุณอิทซึกิ (52) สหายต่างวัยที่ถูกไหว้วาน
ให้หาข้อมูล บางสิ่ง ที่ยังค้างคาจากคดี ปีศาจเลือดสีน้ำเงิน
ที่ฮาจิเมะเพิ่งปิดไป

อาเคจิ : "ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ"
อิทซึกิ : "แฮะๆ สวัสดีครับ คุณอาเคจิ
ว่าแต่คุณนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ ทำแอนตี้เอจจิ้งอะไรพวกนี้รึเปล่า"
อาเคจิ : "ไม่นะครับ ดูดีๆตรงนี้ก็มีผมหงอก 2-3 เส้นบางแล้วล่ะ"

อิทซึกิ :
(ผมหงอกเรอะ!?)

อาเคจินำไปหาคนร้าย ปีศาจเลือดสีน้ำเงิน ที่ถูกคุมขัง
โอกะคุระ จุน (30)

"พวกนายเองเหรอ
มีอะไรล่ะ"

"คุณรู้จัก ยาบุกิ มิโดริ สินะครับ"

เธอนอนติดเตียงเป็นเจ้าหญิงนิทรา
มีชีวิตอยู่ได้เพราะท่อกับสายต่างๆรอบตัว

คิดว่ายังไงก็ไม่มีโอกาสฟื้นกลับมาได้อีกแล้ว

"เธอคนนั้นคือ...
มิตะมุระ ทาคุมิ

นักเขียนบทละครที่เอื้ออำนวยต่อการฆาตกรรมในครั้งนี้
ที่คุณสมอ้างว่าคุณเป็นเพื่อรับแทนเธอไม่ใช่เหรอครับ?"

อิทซึกิ : "ลำบากมากเลยนะ กว่าผมจะตามถึงตัว"

[3 ปีก่อน
ยาบุกิ มิโดริ (24) นักแสดงโนเนม
ถูกพบในสภาพหมดสติที่บันไดฉุกเฉินของแมนชั่นแห่งหนึ่ง

พาไปรพ.ได้
แต่ก็ไม่สามารถทำให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้ว

ตำรวจพบสารเสพติดเป็นจำนวนมากในร่างกาย
เลยสันนิษฐานว่าเสพยาเกินขนาด จนนำไปสู่การพลัดตกบันได]

ย้อนกลับไปตอนที่คุณอิทซึกิกำลังสืบ

รุ่นพี่นักเขียนของอิทซึกิ :
"คดีนั้นน่ะเหรอ บอกตามตรงว่าฉันยังไม่ยอมรับการตัดสินของพวกตำรวจสักเท่าไหร่นะ...!"
อิทซึกิ : "เห...คุณโทคุ คิดว่ายังไงเหรอครับ"

"กลุ่มกักขังข่มขืน
ยังไงเล่า...!"

อิทซึกิ : "เอ๋...?"

.
.
Talk :
จริงๆมีรายละเอียดยิบย่อยต่อจากนี้อีกนิดหน่อย (เรื่องยาบุกิ มิโดริ)
แต่คิดว่าคงเยอะเกินไปสำหรับตอนนี้
จึงขอยกยอดไปคราวหน้าเลยก็แล้วกัน จะได้รวดเดียวจบ

สำหรับตอนนี้เป็นยังไงบ้างครับ ทุกท่าน!

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่