เริ่มจากเราเป็นแฟนกันมาประมาณ 2 เดือนนิดๆ  แต่แฟนไม่มีเวลาให้เราเลย ส่วนตัวเราเป็นคนไม่ได้ติดแฟน ทำอะไร ไปไหนคนเดียวได้สบายๆ
แต่ฝ่ายชายไม่เคยเอ่ยปากชวนไปเที่ยวหรือยังไง แต่มีแพลนในหัวเยอะมากว่าจะไปด้วยกัน แต่ก็ไม่ได้นัดแนะที่ชัดเจนเลย
บางครั้งๆคุยๆอยู่ แฟนก็หายไปบ้าง หรือหลับไปเลยซะงั้น บางเรื่องเรายังไม่กล้าปรึกษาเขาเลย หรือบอกอะไรเขา มันจะมีความรู้สึกว่า
เราเล่าให้เขาฟังดีไหม เขาอยากฟังหรอ? ทำให้เราไม่กล้า เช่นบางครั้งกลับบ้านดึกทางค่อนข้างเปลี่ยว อันนี้ออกตัวกว่าเราอาจจะผิดที่เราไม่บอกเขา
แต่เราก็รู้สึกเราเกรงใจเขา เราก็จะโทรหาเพื่อนให้คุยระหว่างทาง เผื่อเกิดอันตรายอะไรขึ้น ทั้งที่ๆมันน่าเป็นจะหน้าที่แฟนรึป่าวที่เป็นคนคุยเวลากลับบ้าน
ทุกวันนี้เวลาคุยกันก็มีแต่เรื่องไร้สาระ หยอกล้อกันไปมา คือก็เข้าใจว่าไม่ต้องถึงขั้นมีสาระอะไรมากมาย
แต่เวลาคุยมันก็ควรจะมีการพัฒนาความสัมพันธ์ไปบ้าง ไม่ใช่วนลูปเรื่องเดิมๆ
ช่วงนี้เรานอยมากจริงๆ ก่อนหน้านี้เคยบอกเลิกไปครั้งนึง แต่ฝ่ายน้นยื้อขอโอกาสอีกรอบ
เราก็ให้โอกาส ก็เหมือนจะดีขึ้น แต่ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม 
ความรู้สึกตอนนี้คือ มีก็เหมือนไม่มี ดังนั้นเราว่าเราไม่มีเขาก็รู้สึกไม่ต่างนะ เราควรเลิกดีไหม? หรือให้โอกาสเขาได้แก้ตัว?