เราไม่รู้ว่าเราเป็นหรือไม่เป็น เเต่ที่รู้คือเวลาเราอยู่คนเดียวเราคิดว่าเราอยู่ไปทำไม ในหัวมันคิดว่าตายดีกว่าอยู่ไปแล้วได้อะไร เราเครียดด้วยเเหละ เราไม่อยากเป็นโรคนี่เพราะเราเคยฟังพี่คนนึงให้สัมพาษณ์ เกี่ยวกับโรคนี้ เรากลัวมากว่าเราจะเป็นโรคนี่หรือเปล่า และเราชอบทำร้ายตัวเอง กรีดเเขนบ้าง กรีดขาอ่อนบ้าง เรารู้สึกว่าเรามีความสุขเวลาเราทำร้ายตัวเอง เรารู้สึกว่ามันได้ผ่อนคลาย แต่เรารู้ตัวเองดีว่าเราทำอะไร แต่มันห้ามใจไม่ได้ไม่ให้กรีด