สวัสดีครับหัวเรื่องตามกระทู้เลยครับ คุณยายของผมอายุช่วง50กว่าๆแล้ว
ท่านจะมีอาการชอบพูดชอบบ่นกับตัวเองในช่วง1-2มานี้
จะบ่นเหมือนคิดในหัวไม่ได้ต้องพูดออกมาอะครับ เช่น "โหเมฆครึ้มมาก ตกแน่ๆ" "เอ๋ เอาไปวางไว้ตรงไหนละ"
"เออ...แช่ผ้าไว้เดี๋ยวสักแปบค่อยซัก"  "ทำไมยุงมันเยอะจัง ตบหลายตัวก็ไม่หมด นั่น บินมาอีกละ มาอีกละ
และท่านจะชอบหาของไม่เจอครับ แบบทั้งๆที่ของวางอยู่ตรงหน้าแต่จะหาไม่เจอ บางครั้งก็ไม่ค้นดูแต่ก็บอกว่าหาไม่เจอ
ท่านจะมีอาการโมโหรุนแรงกับสุนัขที่บ้านด้วยครับ อย่างเช่นมันไปนอนตรงบันได ก็จะไล่แบบโมโหร้าย ร้ายแบบคับแค้นกับสุนัขหนักมาก
หรือสุนัขไม่กินข้าวก็จะโมโหร้ายใส่ และท่านจะชอบบ่นไม่หยุดครับ อย่างเราบอกว่า เข้าใจแล้ว โอเคแล้ว ยังไม่หิวนะยาย
ท่านก็จะเรียกอีก เรียกอีก เรียกอีก และบางครั้งก็ยังจะพูดต่อ เช่น "จะกินขนมจีนนี่ไหม" พอผมบอกว่าไม่กินนะยาย ท่านก็จะยังพูดต่อไป "เนี่ยเอามาจากบลาๆๆๆใส่อันนี่ด้วยบลาๆๆๆๆ 
ซึ่งม้นสร้างความจุกจิกกวนใจให้ผมครับ แต่ผมก็ไม่อยากพูดกับท่านตรงๆเพราะไม่อยากมีปัญหากันในบ้าน
อารมณ์เวลาท่านบ่นมันก็เหมือนกับยุงแมลงหวี่อะครับที่เราปัดแล้วยังตอมอยู่ แล้วมีเสียงหึ่งงงง หึ่งงงวนไปมา
ผมควรรับมืออย่างไรดีครับ