เราเป็นคู่รักเลสเบี้ยนกับแฟน   เราสองคนคบกันมาเกือบจะ 5 ปีล่ะ ตลอดเวลาแฟนเราก็คบกับผู้หญิง  และทอมมาตลอด  ไม่เคยคบกับผู้ชายเลย (แต่มีผู้ชายมาจีบตลอดนะ และเธอก็แค่คุย) แฟนเราเป็นคนสวยเลยแหละ   เลยมีแต่คนเข้าหาเขาตลอด  และตลอดเวลาที่คบกันมา  เราคอยหึงและหวงเขาตลอดเวลาเลย  ไม่ชอบให้คนอื่นมาแม้แต่หยอด  หรือคุยด้วย แต่เขาก็บอกว่าแค่คุยน๊า  ไม่ได้สนใจอะไรขนาดนั้น  ' ก็เพราะคำนี้ไงล่ะ ถึงมีมากกว่านั้นตลอด   เราไม่ชอบที่เขาทำแบบนี้กับเรา  เขาทำบ่อยๆ  บ่อยมาก  จนเหมือนมันเป็นเรื่องปกติ     เขายอมเราทุกอย่างที่เราขอ   แต่เขาก็ชอบทำตัวแย่ๆให้เราเสียใจ   พอเราจะไปเขาก็ไม่ให้ไป

อยู่มาวันนึง   มีผู้ชายคนนึง เป็นรุ่นพี่   อายุห่างจากเขา ประมาณ 10  กว่าปี  แต่ผู้ชายคนนี้เขามีลูกและมีครอบครัวอยู่แล้ว  พี่เขาชอบแฟนเรา   ไปเจอแฟนเราที่ร้านเหล้า  (เออ! ลืมเล่าให้ฟัง   แฟนเราเป็น PR หรือเรียกอีกอย่างว่าสาวเชียร์เบียร์ แต่แค่ไปชงเหล้า  นั่งกับลูกค้านะ   ไม่ได้ไปนอน  หรือ  มีอะไรกัน)  พี่ผู้ชายคนนี้ไปเจอแฟนเราที่ร้านเหล้า แล้วเขาขอเบอร์กับไลน์แฟนเรา   แฟนเราก็ให้เพราะมันเป็นงาน  ซึ่งปกติทำงานแบบนี้เราก็เข้าใจอยู่แล้ว     ต่อมาพี่ผู้ชายก็ติดต่อแฟนเรามาเรื่อยๆ   พี่แกชอบแฟนเรามาก   เลยขอให้แฟนเราเลิกทำงานแบบนี้ได้มั้ย   แฟนเราก็บอกว่าได้   ที่ไปทำงานแบบนั้นก็เพราะว่าโทรศัพท์ตกน้ำพัง   พี่แกเลยบอกว่าโอเคร   ไปลาออกเลยนะ!  ส่วนโทรศัพท์เดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่  สามวันต่อมาพี่แกก็ซื้อโทรศัพท์ให้แฟนเราจริงๆ  (พี่แกเข้ามาหวังจะเลี้ยงดูแฟนเรา  เราก็รู้อยู่แล้วว่าเข้ามาแบบนี้หวังอะไรในตัวแฟนเรา)  พี่แกก็บอกว่า ที่พี่เข้ามาแบบนี้พี่ไม่ได้หวังอะไรนะ  พี่แค่หวังดี  ไม่อยากให้น้องไปทำงานเปลืองตัวแบบนั้นอีก  (เราก็ฟังๆไปงั้นแหละ  เพราะยังไงเราก็ไม่ได้ชอบอยู่แล้วพวกที่มาเกาะแกะกับแฟนเรา)  เราบอกพี่เขาว่าเรากับแฟนเป็นเพื่อนสนิทกัน  และเป็นญาติกันด้วย พี่เขาก็เข้าใจแบบนั้น เพราะเราไม่ค่อยได้เปิดตัวกันกับแฟน  คนที่รู้ๆก็คือคนใกล้ตัวเรา และจากโรงเรียนเดิม    ' เล่าต่อนะ...เรายอมรับว่าพี่เขาเป็นคนดีมาก  และแฟนเราก็ไม่เคยขออะไรจากพี่แกเลย  พี่แกเลยชอบแฟนเรามาก  เห็นว่าไม่ได้มาหวังเงินทองเหมือนคนอื่น   เจอกันแต่ครั้งล่ะก็บอกให้เอาเราไปด้วย   เราก็ไปด้วยตลอด   เวลาเจอกันก็นั่งกินเหล้า ปาร์ตี้กินข้าวกัน   แล้วสักตี 2  3  4  เราก็ขับรถกลับกับแฟน  พี่เขาและพวกเราใช้เวลารู้จักกันมาจนเป็นปี  พี่แกช่วยเหลือเรามาโดยตลอด   เรายอมรับเลยแหละว่าพี่แกดีมาก  คอยซัพพอตเรื่องเงินให้พวกเราโดนที่พวกเราไม่ต้องขอ

#ต่อมาวันนึงเรื่องราวแย่ๆมันก็กำลังจะเกิดขึ้น เราขึ้นปี  4  และต้องไปฝึกงาน  3  เดือนเกือบ 4  เดือน  ที่ฝึกงานก็อยู่ภายในจังหวัดแหละ  แต่ไกลมากจากหอพักเรามาก  ประมาณเกือบ 100  กิโล  เราจึงต้องไปเช่าที่พักไว้ฝึกงาน  และก่อนไปฝึกเรารู้เลยว่ามันต้องเกิดเรื่องขึ้น   แต่เราเลือกได้หรอ?  เลือกที่จะไม่ให้มันเกิดขึ้นได้หรอ?   เราเลยทำใจทั้งน้ำตา เรารู้ถ้าผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกัน  เรื่องแบบว่ามันต้องเกิดขึ้นอยู่แล้วแน่ๆ     จนไม่ไปห้องเช่าก่อนวันฝึก   เราออกเดินทางเช้าของวันที่ 1   ตอน 6  โมงครึ่ง  ถึงห้องเช่า 7  โมงกว่าพอดี  เราก็เริ่มฝึกงานวันแรกเลย  จิตใจเราไม่สงบสุขเลยแม้แต่นิดเดียว เรารู้เหตุการณ์ไงว่ามันจะเกิด  พี่เขาก็มาหาแฟนเราอยู่หอระหว่างที่เรสไม่อยู่  แต่แฟนเราก็รายงานเราตลอดว่าพี่เขามาแล้วนะ   กำลังทำอะไรกันอยู่  เช่น  กินข้าว  คุยงาน  กินเบียร์ไปแล้วกี่ขวด  พี่แกเริ่มเมายัง   ไปไหนก็บอก   แกกลับแล้วก็บอก  เราก็บอกแฟนเราว่าดูแลตัวเองด้วยล่ะ   ผู้ชายน่ะถึงเขาจะดีแค่ไหน  เขาอยู่กับผู้หญิงสองต่อสองเขาก็มีอารมณ์และอยากได้เราเสมอ  แฟนเราก็บอกว่าโอเครๆ  (พี่แกจะมาทำกับข้าวกินที่หอเรา หรือรับแฟนเราออกไปกินข้างนอก และพาพี่เขาไปคุยงาน  แต่แฟนเราจะไม่ดื่ม แค่ไปด้วยเฉยๆ)  จนเวลาผ่านไปเดือนกว่าๆ  พี่แกก็ไม่ได้ทำอะไรแฟนเรา   

เออ!ลืมเล่า   เรากลับหอมาหาแฟนเราทุกเย็นวันศุกร์   แล้วกลับไปฝึกงานทุกเช้าวันจันทร์เลยนะ จนเข้าเกือบเดือนที่สอง วันนั้นพี่เขากินคุยงานข้างนอก  พาแฟนเราไปด้วย   แล้วพี่แกคงคุยงานเครียดๆ  เลยเมาๆ   กลับมาส่งแฟนเราที่ห้องแต่พี่แกไม่ยอมกลับ  บอกว่าขอนอนพักก่อน แฟนเราก็โอเครๆ  ปล่อยพี่แกนอนพักไป  แฟนเราก็นั่งเฝ้า      ทีนี้อยู่ๆพี่แกก็ฝืนใจแฟนเรา แฟนเราสู้ไม่ไหวเพราะแฟนเราตัวเล็ก  และพี่แกตัวใหญ่กว่า  แฟนเราทั้งขูด ทั้งสู้ ทั้งตี แต่ก็นะแรงผู้ชาย แฟนเราเลยเสร็จพี่แก   พี่แกมีอะไรกับแฟนเราไม่นานไม่ถึง 5  นาที แฟนเราร้องไห้และ ดิ้นตลอด  ไม่ยอม   พี่แกเลยหยุดทำแล้วบอกว่าพี่ขอโทษ  ต่อไปพี่ไม่ทำอีก       

เรากลับมาเย็นวันศุกร์  พวกเราไปเที่ยวกันปกติ   แล้วพี่แกก็เศร้าๆ  มีแต่ยกเหล้า ไม่กล้ามองหน้าเรา  เหมือนรู้สึกผิดกับเรา  ที่ทำแบบนั้นกับเพื่อนเรา (แต่ที่แท้เขาคือแฟนของเรา)   เราเลยถามว่าพี่เป็นอะไร   พี่แกเลยบอกว่าป่าวหรอก พี่เครียดเรื่องงาน     นี่เรายังไม่รู้เรื่องนะ   เพราะแฟนเรามันไม่กล้าบอกเรา  มันรู้ว่าเราเป็นคนโมโหง่ายและไม่ยอมใคร เลยทำตัวปกติไม่บอกเรา   จนกระทั่งเที่ยวกันเสร็จ  พี่แกมาส่งเรากับแฟนที่ห้อง  แล้วพี่แกก็กลับ   เราก็เปลี่ยนเสื้อผ้ากำลังจะนอนกัน   แล้วบังเอิญเราไปเห็นเศษซองถุงยางหล่นอยู่ข้างๆตะกร้าผ้า   เราเลยหยิบขึ้นมา   แล้วถามแฟนเราว่าของใคร!   ของพี่แกใช่มั้ย?  กูว่าล่ะเรื่อง ๆแบบนี้มันต้องเกิดขึ้นกับกู   กูบอกแล้วใช่มั้ยถึงเขาดีแค่ไหนก็ไม่ควรเชื่อใจ  เราด่าแฟนเราเป็นชุด    แฟนเรามันปฏิเสธมาอย่างเร็วว่าบ้าหรอ  ใครจะไปมีอะไรกับแก  เรารู้เลยว่าแฟนเรากำลังโกหก เพราะมันโกหกอะไรไม่เนียน   เราเลยบอกมันว่า  กูคุยกับแกล่ะ   แกบอกว่าของแก    ทำไมต้องโกหกน่าด้านๆด้วยว่ะ   เราโมโหมากในตอนนั้น   อยากจะฆ่าแฟนเรา  และพี่แกมาก    แฟนเรานิ่งเงียบไป  เราเลยบอกว่าไม่ต้องพูดอะไร   กูรู้อยู่ล่ะว่าวันนี้มันต้องมาถึง   แล้วเราก็เข้านอน   หันหลังให้แฟนเรา เช้ามาพี่แกทักหาแฟนเรา   บอกว่าเรารู้เรื่องทั้งหมดล่ะ   พี่แกเลยบอกว่า  ตามจริงพี่แกจะบอกเราก่อนแล้ว  แต่แฟนเราบอกว่าอย่าบอกเราเลย มันกลัวเราโกดมัน     เราเลยไปด่าพี่แก ทำไมพี่ แบบนี้ว่ะ  เราก็บอกอยู่แล้วว่าถ้าพี่อยากมากพี่ก็ไปเอากับเมีย  อย่ามาทำตัวแบบนี้กับพวกเรา  พี่แกก็บอกว่าพี่ขอโทด ต่อไปพี่จะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก   เราก็บอกว่าได้   แต่พี่ต้องมาน้อยลง    หลังจากนั้นนานๆทีพี่แกก็จะค่อยมา  แล้วเราก็ไปฝึกงานต่อ   แต่กลับมาหาแฟนบ่อยขึ้น   บอกแฟนเราว่าต่อไปมีอะไรต้องบอก    เราเสียใจ  จุกแบบพูดไม่ออก   มันเจ็บแบบเหมือนกับมาหยามเรามาก    แต่ดีที่เราทำใจไว้แต่แรกอยู่แล้ว  เลยเจ็บไม่เยอะ

แต่หลังจากนี้เราก็อย่าด้วยความหวาดระแวงและทะเลาะกันบ่อยมาก   เราจิตใจไม่สงบเลยแม้แต่วันเดียว   เราคอยถาม  คอยให้เขารายงานเราตลอด   จนเขารำคาญเรา    ขอเลิกกับเรา เราเลยบอกว่าถ้าไม่ได้คิดอะไรกับเขาทำไมต้องมาขอเลิกด้วยว่ะ  แฟนเราบอกว่าเหนื่อยที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้  ในเมื่อรับปากแล้วว่าจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนั้นอีก   ก็จะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีกแล้วไง  ทำไมต้องมาคอยระแวงกันด้วย เราเลยถามกลับว่า  เธอลองมาเป็นเราดูมั้ยว่าเราจะรู้สึกแย่แค่ไหนกับสิ่งที่เกิดขึ้น      แฟนเราบอกว่าเข้าใจเราดี   ที่ขอเลิกก็เพราะรู้ว่าเราเสียใจมากไง   เลยไม่อยากจะไปต่อเพราะไม่เชื่อฟังเราแต่แรก    

เราฝึกงานเสร็จ  เราก็กลับมาอยู่กับแฟนเรา   แต่แฟนเราก็ต้องติดต่อกับพี่แกเรื่องงานที่ทำด้วยกัน  เราพยายามจะเข้าใจแฟนนะ  แต่บางครั้งเราก็อดคิดไม่ได้ว่าคุยกันบ่อยไปหรือป่าว เห็นแล้วหงุดหงิดมาก   เราเลยคิดว่าแฟนเรามันต้องมีใจให้พี่แกบ้างแหละ  ถึงไม่ใช่เรื่องงานก็เถอะ   เราอยากถามทุกๆคนว่าเราคิดมากไปหรือป่าว  แล้วเราควรต้องทำยังไงต่อไปดี    เรารักเขานะ    แล้วเขาก็บอกว่ารักเรา   ทำทุกอย่างเพื่อเรา  หาทุกอย่างมาเพื่อเรา  ไม่อยากให้เราต้องทำงานเยอะ.   ไม่อยากให้เราเหนื่อย  แต่ใจเรามันก็คิดตลอดว่าเขาจะไปชอบพี่แกแล้ว  ^^