เหนื่อยแล้วค่ะ พยายามดีกับเพื่อนทุกคน
นอกจากจะไม่ได้ดีตอบ กลับโดนมองว่าเป็นตัวตลก เป็นตัวด้อยของเค้าซะงั้น
บางทีพูดอะไรทำอะไรก็อยากให้คิดบ้าง
ว่าคนโดนขำด้วยไหม รู้สึกแย่ขนาดไหน
กับคำพูดของตัวเอง
ไม่อยากเป็นคนคิดมากเลย เพราะยิ่งคิดก็ยิ่งแย่กับตัวเอง พ่อกับแม่เราเลี้ยงเรามาด้วยความลำบาก อยากเห็นเรามีความสุข
แต่เราดันมานั่งทุกข์กับคำพูด สายตา และการกระทำของคนอื่น...
ทุกคนมีวิธีที่จะรับมือกับความคิดมากยังไงบ้างคะ?
นอกจากจะไม่ได้ดีตอบ กลับโดนมองว่าเป็นตัวตลก เป็นตัวด้อยของเค้าซะงั้น
บางทีพูดอะไรทำอะไรก็อยากให้คิดบ้าง
ว่าคนโดนขำด้วยไหม รู้สึกแย่ขนาดไหน
กับคำพูดของตัวเอง
ไม่อยากเป็นคนคิดมากเลย เพราะยิ่งคิดก็ยิ่งแย่กับตัวเอง พ่อกับแม่เราเลี้ยงเรามาด้วยความลำบาก อยากเห็นเรามีความสุข
แต่เราดันมานั่งทุกข์กับคำพูด สายตา และการกระทำของคนอื่น...