นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยก็ว่าได้....ยอมรับว่านี่เป็นความกล้าครั้งใหญ่ที่ออกมาตั้งกระทู้อะไรแบบนี้.......
.
.
.
.
ตอนนี้รู้สึกเครียดและอึดอัดใจกับความสัมพันธ์ในครอบครัวมากเลยค่ะ ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครดีเหมือนว่าตอนนี้กำลังเดินอยู่ตัวคนเดียว
จขกท.เกิดมาในครอบครัวที่ถือว่าฐานะปานกลางค่ะ พอมีกินมีใช้ ไม่ถือว่าขัดสนมากนักอาศัยอยู่ที่ตจว. จขกท.เป็นลูกคนสุดท้อง มีพี่คนแรกเป็นผู้ชายแต่ว่าเนื่องจากตอนเด็กถูกเลี้ยงโดยคุณยาย ที่ตจว.แล้วข้างบ้านของยายเลี้ยงนกพิราบทำให้พี่ชายเป็นไข้สูง แล้วหมอที่ตจว.ก็ฉีดยาให้ทำให้พี่ชายช็อกหมดสติ
รักษาจนฟื้นแต่กลายเป็นออทิสติก มีพี่สาวอีกคนซึ่งอายุห่างกัน 10 ปี ครอบครัวของเรามักจะทะเลาะกันด้วยปัญหาเดิมๆมานานแล้ว
- พ่อของจขกท. เป็นคนออกแนวพูดมาก ขี้โม้ โผงผาง เสียงดัง แล้วก็พูดไม่ค่อยคิดแล้วก็ไม่ค่อยเข้าใจอะไรกับคนรอบข้างเลย แกจะให้ความสำคัญกับเพื่อนมากๆๆๆ(เนื่องจากตอนเด็กแกต้องหนีออกจากบ้านไปอาศัยกับเพื่อนเพราะทะเลาะกับเตี่ยเรื่องที่เตี่ยทำร้ายอาม่า)ข้อดี ของแกก็คือต่อให้โกรธ หรือด่าทอก็จะไม่ถึงกับทำร้ายร่างกาย
- แม่ของจขกท. แตกต่างกับพ่อของจขกท.ราวฟ้ากับเหวเลย แม่ของจขกท.ค่อนข้างหัวโบราณ ขี้กลัว ขี้กังวล คิดมากในทุกๆเรื่องจะย้ำคิดย้ำทำ ไม่ค่อยชอบเข้าสังคม อยู่กับบ้านเป็นแม่บ้าน
เนื่องจากนิสัยของพ่อกับแม่ต่างกันมากยิ่งตอนนี้คุณพ่อปลดเกษียณ แล้วยิ่งทะเลาะกันมากขึ้นชอบว่าข้อเสียของตัวเองให้จขกท.ฟัง เขาชอบโทษและมองข้อผิดพลาดกันไปมา ตรงนี้มันทำให้รู้สึกทุกข์ จขกท.เคยพูดให้พวกเขาฟังว่าถ้ามัวแต่มองข้อเสียกันเมื่อไรจะมีความสุข เหมือนเขาจะรับฟังแต่ก็กลับมาวนลูปเดิมอีก
จขกท.เป็นลูกคนเล็กที่เกิดมาเพราะพ่อบอกว่าอยากให้มาช่วยดูแลพี่ชายคนโตที่ป่วย ตอนเด็กจขกท.ค่อนข้างขี้โรคเพราะคลอดก่อนกำหนด ทำให้แม่ต้องลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกเต็มตัวเพราะตอนเด็กเป็นโรคร้องไม่หยุด ตอนนั้นพ่อก็ทะเลาะกับหัวหน้างานทำให้ต้องระหกระเหินย้ายที่ทำงานบ่อยๆไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ส่วนพี่ชายที่ป่วยอยู่กับคุณยาย พี่สาวเมื่อก่อนพี่ค่อนข้างติดแม่มากๆและค่อนข้างเจ้าอารมณ์ พอจขกท.เกิดมา แม่คนเดียวไม่สามารถเลี้ยงได้ไหว(ตอนแม่ทำงานเคยจ้างพี่เลี้ยงแล้วแต่ลาออกหมด) พอพี่อยู่ ป.6 พ่อเลยให้พี่ไปอยู่โรงเรียนประจำ แต่เป็นโรงเรียนตัวจังหวัดที่มีชื่อเสียงมากๆและค่าเทอมค่อนข้างสูง เรื่องนี้เป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตพี่เลยก็ว่าได้ พี่โกรธมากและโทษว่าเป็นเพราะพ่อกับแม่เลือกจขกท.ทำให้พี่ต่อต้านทุกๆอย่างคิดว่าพ่อแม่ไม่รัก มันเหมือนฝังอยู่ในความทรงจำของพี่จนกระทั่งถึงปัจจุบัน
ยอมรับเลยว่าจขกท.เป็นคนคิดมาก ขี้กลัว ขี้กังวลเหมือนกัน ไม่ค่อยมั่นใจอะไรเลยในการใช้ชีวิต ไม่ค่อยมีเพื่อน เข้าสังคมไม่เก่ง ไม่ค่อยมีอารมณ์ขัน
ตอนนี้จขกท.พึ่งเรียนจบ กำลังอยู่ในช่วงหางานและตัดสินใจกับเส้นทางชีวิต แล้วพึ่งผ่านวันเกิดมาได้ 2 วันนี้เอง เรื่องมันเกิดจากพี่สาวของจขกท.กลับมาบ้านปกติพี่จะไม่ค่อยได้กลับมาบ้าน แม่ดีใจมากๆที่พี่สาวกลับมาทุกๆครั้งที่พี่กลับมาแม่จะทำความสะอาดซักผ้าจัดบ้านให้สะอาดพร้อมเพราะกลัวพี่สาวจะติเรื่องบ้าน(ปล.บ้านเจ้าของกะทู้เป็นทาวเฮ้าสบ้านติดกันซึ่งบ้านของจขกท.ไม่ถูกกับข้างบ้านเลยเขาชอบสอดรู้สอดเห็น นินทาและว่าร้ายบ้านของจขกท.ตั้งแต่จำความได้) เรื่องมันเกิดเพราะพี่สาวมาเห็นพ่อทะเลาะกับแม่ตอนที่อยู่ที่ห้างค่อนข้างเสียงดังเป็นปกติ ทำให้พี่สาวไม่พอใจพ่อมากบวกกับเรื่องที่ทะเลาะกันกับตัวจขกท.เราทะเลาะกันแรงมาก ทำให้เผลอพูดเรื่องของพี่สาวบ้างปกติแล้วพี่จะโกรธมากเวลาเอาเรื่องของตัวเองมาพูด แม่เสียใจมากแล้วร้องไห้
ในความรู้สึกของตัวเองแล้วจขกท.ตอนนี้รู้สึกไม่มีความสุขเลยค่ะ ไม่อยากทำให้แม่ไม่สบายใจแม่เป็นคนเครียดง่าย
ได้แต่คิดว่าบางทีอาจผิดที่ตัวเราเองที่ไม่สามารถทำให้เค้ามีความสุขรึปล่าว แล้วหนูควรจะเปลี่ยนแปลงตัวเองยังไงให้ตัวเองเป็นความสุขของเค้าได้บ้าง
.
.
.
ขอโทษนะคะที่อาจจะเรียบเรียงเรื่องงงๆ.....ไม่รู้จะไประบายให้ใครฟังแล้วค่ะ
เราควรจะเปลี่ยนตัวเองยังไง....เพื่อให้ครอบครัวมีความสุขขึ้น?
.
.
.
.
ตอนนี้รู้สึกเครียดและอึดอัดใจกับความสัมพันธ์ในครอบครัวมากเลยค่ะ ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครดีเหมือนว่าตอนนี้กำลังเดินอยู่ตัวคนเดียว
จขกท.เกิดมาในครอบครัวที่ถือว่าฐานะปานกลางค่ะ พอมีกินมีใช้ ไม่ถือว่าขัดสนมากนักอาศัยอยู่ที่ตจว. จขกท.เป็นลูกคนสุดท้อง มีพี่คนแรกเป็นผู้ชายแต่ว่าเนื่องจากตอนเด็กถูกเลี้ยงโดยคุณยาย ที่ตจว.แล้วข้างบ้านของยายเลี้ยงนกพิราบทำให้พี่ชายเป็นไข้สูง แล้วหมอที่ตจว.ก็ฉีดยาให้ทำให้พี่ชายช็อกหมดสติ
รักษาจนฟื้นแต่กลายเป็นออทิสติก มีพี่สาวอีกคนซึ่งอายุห่างกัน 10 ปี ครอบครัวของเรามักจะทะเลาะกันด้วยปัญหาเดิมๆมานานแล้ว
- พ่อของจขกท. เป็นคนออกแนวพูดมาก ขี้โม้ โผงผาง เสียงดัง แล้วก็พูดไม่ค่อยคิดแล้วก็ไม่ค่อยเข้าใจอะไรกับคนรอบข้างเลย แกจะให้ความสำคัญกับเพื่อนมากๆๆๆ(เนื่องจากตอนเด็กแกต้องหนีออกจากบ้านไปอาศัยกับเพื่อนเพราะทะเลาะกับเตี่ยเรื่องที่เตี่ยทำร้ายอาม่า)ข้อดี ของแกก็คือต่อให้โกรธ หรือด่าทอก็จะไม่ถึงกับทำร้ายร่างกาย
- แม่ของจขกท. แตกต่างกับพ่อของจขกท.ราวฟ้ากับเหวเลย แม่ของจขกท.ค่อนข้างหัวโบราณ ขี้กลัว ขี้กังวล คิดมากในทุกๆเรื่องจะย้ำคิดย้ำทำ ไม่ค่อยชอบเข้าสังคม อยู่กับบ้านเป็นแม่บ้าน
เนื่องจากนิสัยของพ่อกับแม่ต่างกันมากยิ่งตอนนี้คุณพ่อปลดเกษียณ แล้วยิ่งทะเลาะกันมากขึ้นชอบว่าข้อเสียของตัวเองให้จขกท.ฟัง เขาชอบโทษและมองข้อผิดพลาดกันไปมา ตรงนี้มันทำให้รู้สึกทุกข์ จขกท.เคยพูดให้พวกเขาฟังว่าถ้ามัวแต่มองข้อเสียกันเมื่อไรจะมีความสุข เหมือนเขาจะรับฟังแต่ก็กลับมาวนลูปเดิมอีก
จขกท.เป็นลูกคนเล็กที่เกิดมาเพราะพ่อบอกว่าอยากให้มาช่วยดูแลพี่ชายคนโตที่ป่วย ตอนเด็กจขกท.ค่อนข้างขี้โรคเพราะคลอดก่อนกำหนด ทำให้แม่ต้องลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกเต็มตัวเพราะตอนเด็กเป็นโรคร้องไม่หยุด ตอนนั้นพ่อก็ทะเลาะกับหัวหน้างานทำให้ต้องระหกระเหินย้ายที่ทำงานบ่อยๆไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ส่วนพี่ชายที่ป่วยอยู่กับคุณยาย พี่สาวเมื่อก่อนพี่ค่อนข้างติดแม่มากๆและค่อนข้างเจ้าอารมณ์ พอจขกท.เกิดมา แม่คนเดียวไม่สามารถเลี้ยงได้ไหว(ตอนแม่ทำงานเคยจ้างพี่เลี้ยงแล้วแต่ลาออกหมด) พอพี่อยู่ ป.6 พ่อเลยให้พี่ไปอยู่โรงเรียนประจำ แต่เป็นโรงเรียนตัวจังหวัดที่มีชื่อเสียงมากๆและค่าเทอมค่อนข้างสูง เรื่องนี้เป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตพี่เลยก็ว่าได้ พี่โกรธมากและโทษว่าเป็นเพราะพ่อกับแม่เลือกจขกท.ทำให้พี่ต่อต้านทุกๆอย่างคิดว่าพ่อแม่ไม่รัก มันเหมือนฝังอยู่ในความทรงจำของพี่จนกระทั่งถึงปัจจุบัน
ยอมรับเลยว่าจขกท.เป็นคนคิดมาก ขี้กลัว ขี้กังวลเหมือนกัน ไม่ค่อยมั่นใจอะไรเลยในการใช้ชีวิต ไม่ค่อยมีเพื่อน เข้าสังคมไม่เก่ง ไม่ค่อยมีอารมณ์ขัน
ตอนนี้จขกท.พึ่งเรียนจบ กำลังอยู่ในช่วงหางานและตัดสินใจกับเส้นทางชีวิต แล้วพึ่งผ่านวันเกิดมาได้ 2 วันนี้เอง เรื่องมันเกิดจากพี่สาวของจขกท.กลับมาบ้านปกติพี่จะไม่ค่อยได้กลับมาบ้าน แม่ดีใจมากๆที่พี่สาวกลับมาทุกๆครั้งที่พี่กลับมาแม่จะทำความสะอาดซักผ้าจัดบ้านให้สะอาดพร้อมเพราะกลัวพี่สาวจะติเรื่องบ้าน(ปล.บ้านเจ้าของกะทู้เป็นทาวเฮ้าสบ้านติดกันซึ่งบ้านของจขกท.ไม่ถูกกับข้างบ้านเลยเขาชอบสอดรู้สอดเห็น นินทาและว่าร้ายบ้านของจขกท.ตั้งแต่จำความได้) เรื่องมันเกิดเพราะพี่สาวมาเห็นพ่อทะเลาะกับแม่ตอนที่อยู่ที่ห้างค่อนข้างเสียงดังเป็นปกติ ทำให้พี่สาวไม่พอใจพ่อมากบวกกับเรื่องที่ทะเลาะกันกับตัวจขกท.เราทะเลาะกันแรงมาก ทำให้เผลอพูดเรื่องของพี่สาวบ้างปกติแล้วพี่จะโกรธมากเวลาเอาเรื่องของตัวเองมาพูด แม่เสียใจมากแล้วร้องไห้
ในความรู้สึกของตัวเองแล้วจขกท.ตอนนี้รู้สึกไม่มีความสุขเลยค่ะ ไม่อยากทำให้แม่ไม่สบายใจแม่เป็นคนเครียดง่าย
ได้แต่คิดว่าบางทีอาจผิดที่ตัวเราเองที่ไม่สามารถทำให้เค้ามีความสุขรึปล่าว แล้วหนูควรจะเปลี่ยนแปลงตัวเองยังไงให้ตัวเองเป็นความสุขของเค้าได้บ้าง
.
.
.
ขอโทษนะคะที่อาจจะเรียบเรียงเรื่องงงๆ.....ไม่รู้จะไประบายให้ใครฟังแล้วค่ะ