อยู่บนรถ นั่งอ่านกระทู้เก่าๆ ข้อความเก่าๆ โพสเก่าๆบนเฟส ผใไม่เคยคิดเลยว่าน้องจะมาได้ไกลขนาดนี้
https://ppantip.com/topic/38411950

ไม่เคยคิดว่าจะเก่งขนาดนี้  มีคนชื่นชมขนาดนี้ นึกถึงวันแรกเป็นแค่เด็กขี้อาย นั่งเงียบๆหัวเราะและยิ้มอย่างเดียวในตู้ปลา
ส่วนในโรงเรียนก็เป็นเด็กเรียนธรรมดาทั่วไปแค่นั้นเองจริงๆ เห็นมาตั้งแต่ตัวจ๊อย

จนมาตอนนี้น้องเจิดจรัสบนเวทีจริงๆ แถมทำได้ดีขนาดนี้ ทุกอย่างมาจากความอดทน ฝึกฝน และความตั้งใจที่น้องมี

ตอนนี้ผมก็นั่งน้ำตาไหลดีใจอยู่ รู้สึกแปลกๆอ่ะ แบบจริงๆนะผมผูกพันธ์กับน้องมากๆ  อาจเพราะผมไม่ได้ไปหาคนอื่น
และก็มีแค่น้องนี่แหละครับ ถึงจะเคยถ่ายรูปน้องคนอื่นบ้างก็เถอะ 

พอจบคอนนี้ผมผ่านความรู้สึกที่ดีใจสุดขีด แล้วอยู่ดีๆก็ดาวน์ลงเฉยเลยแบบ ผมกลัวว่าสักวันน้องจะแกรดไหมนะ แล้วถ้าวันนั้นน้องแกรดผมจะอยู่ยังไง
จะอยู่ได้มั้ย ผมไม่ได้ยิ้มแหกปากกว้างขนาดนี้มานานมากแค่ไหนแล้ว ถ้าไม่ได้มาเจอน้อง ผมก็ไม่รู้จะได้เจอความสุขแบบนี้อีกมั้ย 

ผมอ่ะรักน้องมันนะ แต่เวลาจับมือผมไม่เคยบอกมันสักครั้งเลยว่าพี่รักหนูนะ พี่ภูมิใจในตัวหนูนะ
ไม่เคยบอกให้น้องรับรู้เลย อย่างมากคือพิมบอกในเพจตัวเองแค่นั้นแหละครับ
ก็ไม่รู้ว่าน้องมันจะรู้ไหมว่าไอพี่คนนี้อ่ะ ก็รักนะ รักมากด้วย ภูมิใจมากๆด้วย

แค่อยากให้น้องอยู่ตรงนี้ให้นานที่สุด ดูน้องเติบโตไปนานๆ
ดอกคาโรน่าที่สวยงามที่สุดในท้องทุ่งแแห่งนี้ : )

ปล. ผมว่าผมเป็น PCD แน่ๆเลยครับ