สวัสดี เราได้ทำงานในบริษัทที่ชอบมากๆค่ะ แต่ ณ เวลาที่เราได้เข้ามาทำงาน ทางบริษัทเจอวิกฤตหนักกับทางเศรษฐกิจ ซึ่งเราทำงานได้ยังไม่ถึง3เดือน ในตอนที่เราสมัคร และได้มาสัมภาษณ์งาน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้สัมภาษณ์ที่นี่ เราพยายามอยู่หลายครั้งซึ่งมันไม่สำเร็จ แต่ครั้งนี้ เราทำสำเร็จค่ะ เราผ่านเข้ามาและได้ทำงาน เรายังจำความรู้สึกนั้นได้ ว่าเราดีใจแค่ไหน และเรารู้ว่าเราพยายามมันมากแค่ไหน เราจำได้ทุกวินาทีตอนนั้น ว่าเราดีใจมากแค่ไหน น้ำตาที่ไหลออกมาเพราะรู้สึกว่าความพยายามที่ทำมาทั้งหมด มันประสบผลสำเร็จให้เราได้เข้ามาทำงาน เรายังจำได้ว่าเราได้โทรไปบอกแม่ บอกคุณยาย บอกกับที่บ้าน ว่าเราได้ทำงานที่นี่แล้ว เรารู้สึกภูมิใจมากๆ และเรายิ่งรู้สึกที่นี่เหมือนเซฟโซนอย่างนึง เพราะเพื่อนที่ทำงานน่ารักกันมากๆเลยค่ะ ทั้งพี่ร่วมงาน พี่ๆในทีมเค้าน่ารักกับเรามากแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้ว โซนที่เรารู้สึกปลอดภัย มันกับไม่ราบรื่นอย่างที่คิด เราค่อนข้างเสียใจ และเครียดมากๆค่ะ เราร้องไห้เหมือนคนเสียสติ เรารู้สึกอึ้งกับทุกอย่างว่าทำไมมันถึงเกิดกับเราอีก ตอนนี้เราแค่รู้สึกว่าไม่อยากให้ที่บ้านรู้เรื่องนี้เลยค่ะ เพราะวันที่ได้งานนี้มา ครอบครัวของเราดีใจกับเรามากๆ จนมันทำให้รู้สึกเหมือนเราล้มเหลวมากๆ เราวางแพลนไว้หมดแล้วว่าปีหน้าเราอยากทำอะไร เก็บเงินแบบไหน ทำอะไรโดยไม่ต้องพึ่งครอบครัว หรือพึ่งคุณแม่ เราอยากได้ให้ในสิ่งที่เราได้รับจากครอบครัว เรารู้ค่ะว่าชีวิตต้องเดินต่อไป ซึ่งเราก็หาๆงานใหม่ไว้แล้ว แต่เราก็ยังหวังกับที่นี่ อย่าเดียวที่ทำให้รู้สึกว่า ตอนนี้ไม่กล้าที่จะเอ่ยปากบอกกับครอบครัวว่าต้องออกจากงานนี้เลยค่ะ ไม่อยากให้เค้าเครียดไปด้วยกับเรา เราไม่อยากเป็นคนไม่เอาไหนอีกแล้ว เราว่าเรารู้คำตอบดีทุกอย่างเลยค่ะ แต่เรารู้สึกว่า มันเหมือนทุกอย่างที่พยายามมา มันยังไม่ดีพอ มันเหมือนติดขัดอยู่ตลอด จังหวะชีวิตของเราไม่เคยดีเลยค่ะ เราไม่อยากโทษตัวเอง เราไม่อากเป็นคนล้มเหลวในชีวิต ทุกวันนี้เราย้ำเตือนกับตัวเองหนักมากๆ ว่าไม่ว่าชีวิตจะเจอกับปัญหาอะไร ให้ปล่อยวางและใช้ชีวิตต่อไป เราแค่รู้สึกเหนื่อยมากๆค่ะ เราไม่รู้ว่าเราต้องเอาตัวเองไปวางไว้ตรงไหน ถึงจะดี ถึงจะไม่เป็นแบบนี้อีก มันค่อนข้างยากเสมอเลยค่ะการใช้ชีวิตของเรา เรารู้นะคะว่าเราใช้ชีวิตของเรายากเอง แต่ถ้ามันง่ายก็คงไม่เรียกว่าชีวิต แต่ปัญหาทุกอย่างเหมือนเข้ามาถาโถมกันมากๆ เรารับมือไม่ไหวจริงๆ เรารู้สึกเหนื่อยมากๆ เหนื่อยจนรู้สึกว่าจะใช้ชีวิตต่อไปยังไงดี แค่ยิ้มตอนนี้ยังยากเลยค่ะ แต่ก็คงต้องเดินต่อไปให้สุดทางใช่ไหมคะ คงต้องเป็นแบบนั้นแหละค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ