ตอนนี้ลูกสาวป่วยเป็นโรคซึมเศร้า.... คนที่ทรมานไม่น้อยไปกว่าคนที่เป็นโรคซึมเศร้า ก็คือคนที่อยู่ร่วมกัน คนที่ต้องคอยดูแลคนเป็นโรคซึมเศร้านะ นอกจากต้องเข้าใจ ยอมรับผู้ป่วยแล้ว ก็ต้องเยียวยาตัวเองด้วย ต้องมีทางออกให้ตัวเองเวลาเครียด เพราะฉะนั้น ถ้ามีใครอยู่ในจุดนี้เหมือนกัน ก็จะบอกว่าทุกอย่างจะต้องดีขึ้นแน่นอนขาไม่มีใครที่จะโทษตัวเองหรือเกลียดตัวเองได้เท่าคนที่เป็นโรคซึมเศร้าแล้ว สังคมยิ่งไม่เข้าใจเค้าก็ยิ่งไม่อยากยอมรับมันเราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าสารเคมีในสมองของคน ๆ นึงกำลังสั่งงานอะไรอยู่ สั่งให้คน ๆ นั้นใช้แนวคิดแบบไหน ข้างนอกคือคนปกติทั่วไป ไม่มีอะไรบ่งบอกว่าเขาไม่ปกติ ไม่มีใครรู้เลย มีแต่ตัวเองที่รู้ว่าเขาเป็นอะไรอยู่ ตราบใดที่คนๆนั้นยังป่วยเป็นโ่รคซึมเศร้า ความคิดฆ่าตัวตายจะกลับมาเยี่ยมเยือนเป็นช่วงๆเเต่ถ้าคนๆนั้นมีสภาพจิตที่เข้มเเข็งรู้เท่าทันความคิดที่เกิดจากอาการป่วยมันก็จะเเปรสภาพเป็นเพียงเเค่ลมเเผ่วๆที่พัดเข้ามาเเละพัดผ่านไป เขาบอกตลอดมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่จะผ่านไปให้ได้แต่ละวัน คนไม่เป็นก็พูดว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไปเดี๋ยวมันก็ดีขึ้นแต่สำหรับเขาแล้วทุกวินาทีกว่าจะผ่านมันทรมาร ตื่นมาเพื่อกินยาให้หลับแล้วตื่นมากินใหม่ เป็นโรคที่ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นแต่มันก็เป็นแล้ว จะทำยังไงได้ละ บางทีหนุก้รุ้หนุปกติ หนุถึงไม่ออกไปไหนไม่พบเจอใคร อยู่กับหมา อยู่คนเดียวของหนูเเลี่ยงเพื่อที่จะไม่เกิดปัญหา จบไม่ต้องถาม....เขาสุ้มานานละคะกลัวแค่วันนึงจะเสียเขาไป