สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
เรากลับมองว่า ตัวคุณแม่เองควรรู้เพราะจะได้เตรียมใจตัวเอง เพราะถ้ามารู้ที่หลังว่าทุกคนพยายามปิดบัง จะเสียความรู้สึกนะคะ
สมาชิกหมายเลข 5270064 ถูกใจ, แมว ๙ ชีวิตครึ่ง ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4978363 ถูกใจ, kokonoga ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5494023 ถูกใจ, Sonnenschein ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1796845 ถูกใจ, Albuquerque wanderlust ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2964456 ถูกใจ, ตัวกินเห็ด ถูกใจรวมถึงอีก 2 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 11
อยากเล่าประสบการณ์ของเพื่อนที่คุณแม่เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย
ช่วงที่มะเร็งลุกลามไปทั่ว ก็ไปแอดมิทอยู่ที่รพ เพื่อนเลือกรักษาแบบประคับประคอง ให้แม่รุ้สึกสบายตัวที่สุด
เพื่อนขอลางานแบบ leave without pay เพื่อใช้เวลาอยู่กะแม่ให้นานที่สุด โชคดีที่บริษัทเข้าใจ
ตอนที่เราไปเยี่ยม บรรยากาศมันสนุกมาก ทุกคนในครอบครัวทำทุกอย่างให้แม่แฮปปี้
คุยเล่นกัน ร้องเพลง เล่าถึงอดีตที่มีความสุข และให้ความหวังแม่ตลอดว่ามันจะดีขึ้น
จนคนไปเยี่ยมน้ำตาซึมแทน เข้าใจว่าคนดูแลต้องเข้มแข็งขนาดไหน
พอคุณแม่เพื่อนจากไป เพื่อนเราบอกว่ารู้สึกว่าได้ทำทุกอย่างอย่างเต็มที่แล้ว
เสียใจแต่ไม่เสียดาย เป็นความรู้สึกที่ไม่มีอะไรติดค้างในใจเพราะได้ทำทุกอย่างแล้ว
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ช่วงที่มะเร็งลุกลามไปทั่ว ก็ไปแอดมิทอยู่ที่รพ เพื่อนเลือกรักษาแบบประคับประคอง ให้แม่รุ้สึกสบายตัวที่สุด
เพื่อนขอลางานแบบ leave without pay เพื่อใช้เวลาอยู่กะแม่ให้นานที่สุด โชคดีที่บริษัทเข้าใจ
ตอนที่เราไปเยี่ยม บรรยากาศมันสนุกมาก ทุกคนในครอบครัวทำทุกอย่างให้แม่แฮปปี้
คุยเล่นกัน ร้องเพลง เล่าถึงอดีตที่มีความสุข และให้ความหวังแม่ตลอดว่ามันจะดีขึ้น
จนคนไปเยี่ยมน้ำตาซึมแทน เข้าใจว่าคนดูแลต้องเข้มแข็งขนาดไหน
พอคุณแม่เพื่อนจากไป เพื่อนเราบอกว่ารู้สึกว่าได้ทำทุกอย่างอย่างเต็มที่แล้ว
เสียใจแต่ไม่เสียดาย เป็นความรู้สึกที่ไม่มีอะไรติดค้างในใจเพราะได้ทำทุกอย่างแล้ว
เป็นกำลังใจให้นะคะ
สมาชิกหมายเลข 2630979 ถูกใจ, ssiras ถูกใจ, หมอเถื่อน ซึ้ง, แมว ๙ ชีวิตครึ่ง ถูกใจ, Punky_Pooh ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3172184 ซึ้ง, shalimar ถูกใจ, peteandfai ถูกใจ, Prissana007 ถูกใจ, มิ้ว ณ ชมวิว ถูกใจรวมถึงอีก 5 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
เตรียมใจกับการจากลาอย่างไรให้มีความสุข
ตอนนี้ที่ตับเต็มละ กำลังขึ้นปอด
วันๆเราไม่อยากจะทำอะไรเลย
แต่ก็ทำไม่ได้ เราต้องไปทำงาน
แต่สมาธิในการทำงานแทบไม่มี
กลับมาบ้านก็อยากคุยกับแม่ทุกเรื่อง
แต่แม่ก็จะสงสัยทำไมพักนี้รักเค้าดูแลเค้า
มากเป็นพิเศษ คือแม่ไม่รู้ว่าตัวเอง
เป็นระดับที่ไม่สามารถมียารักษาได้แล้ว
เพราะหมอก็แจ้งกับญาติไม่ได้แจ้งคนไข้
กลัวทรุด และหยุดการรักษาโดยให้คีโมแล้วเพราะเกรงจะได้รับแต่ผลข้างเคียง
ทีนี้ทั้งครอบครัว เรา พี่ น้อง และพ่อ ได้แต่กุมความลับนั้นภายในจิตใจ
(แต่เราคิดว่าแม่ก็พอจะรู้แหละว่า อาการของเค้าเข้าขั้นสุดท้ายแล้ว แต่กำลังใจแม่ยังดีอยู่ แม่ยังคิดว่าต้องมีทางหายสิ แม่เคยบอกกลับเรา เราแทบร้องไห้ออกมา)
มันเป็นช่วงเวลาที่เจ็บปวดเหลือเกิน
เราอยากรู้ว่า กำลังใจในการพาตัวเอง
มาอยู่ในปัจจุบันขณะ และเตรียมใจก่อน
ที่แม่จะจากไปเค้าทำกันอย่างไร
ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ จะเป็นกุศลในการเยียวยาเรามากๆเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ
------------------------------------------
จากที่เคยโพสต์ครั้งนั้นเมื่อ 31 ตค 62 แม่เราจากเราไปเดินทางไกล อย่างไม่มีวันหวนกลับ เมื่อ 17 ธค 62 ด้วยรักและคิดถึงสุดหัวใจ