สามีกับเราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมา 10 กว่าปีแล้วค่ะ แต่จดทะเบียนได้ 4 ปี เราเป็นแม่หม้ายลูกติด ตอนที่คบกันลูกชายอายุ 7 ขวบค่ะ เค้ากับลูกไม่ได้สนิทกันและไม่ได้พยายามที่สนิทกันด้วย แต่ด้วยความที่ลูกก็มียาย (แม่เรา)ช่วยเลี้ยง เด็กก็เลยติดยาย ประกอบกับเราก็ทำงานหนักด้วยกันทั้งคู่ก็เลยไม่ค่อยได้สนใจตรงนี้เท่าไหร่ เรากับเขาทำงานหาเงินใช้คนละกระเป๋าค่ะ เค้ารับผิดชอบค่าส่งบ้าน ส่วนเราค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าไปตลาดและช้อปปิ้งจิปาถะเข้าบ้านค่ะ ส่วนรถก็รับผิดชอบรถใครรถมัน เรารับผิดชอบค่าเทอมลูกเองค่ะ เอาง่ายๆคือเค้าไม่ช่วยค่าอะไรเลยนอกจากค่าบ้านที่ต้องผ่อน 30 ปี 

อยู่กันแรกๆ ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ เรารับผิดชอบได้เพราะเงินเดือนเราก็ 5หมื่น+ ส่วนเค้า แสน+ (เค้าเป็นตนต่างชาติค่ะ) จนเมื่อปี 2013 เราลาออกจากงานเพราะงานหนักมาก ส่วนเค้าก็เกษียณ แต่ภาระหลังเราออกจากงานก็ยังเป็นกฎเหมือนเดิม เราได้เริ่มทะยอยเอาเงินเก็บออกมาใช้ในขณะที่ลองทำธุระกิจนู่นนี่นั่น ด้วยตัวเอง ล้มๆลุกๆอยู่ปีกว่า เงินหมด แต่สามีก็ไม่ได้ให้เงินใช้ จนเราได้กู้เงินประกันสุขภาพของเราออกมาใช้ (เบี้ยประกันเราก็จ่ายเองนะคะ) ธุรกิจที่เราทำเริ่มเลี้ยงตัวเองได้ เป็นนายตัวเองไม่มีลูกน้อง แต่เราต้องทำงานทุกวัน 7 วันต่อสัปดาห์บางวันเราทำงาน 12 ชั่วโมง เพราะเราทำทุกอย่างที่ใช้สมองเลยค่ะ เช่น แปลเอกสาร พิสูจน์อักษร ทำวีซ่า ขายประกัน สอนหนังสือ ในขณะที่สามีอยู่บ้านเฉยๆ เลี้ยงหมาตัดหญ้าทำสวนตามประสาคนวัยเกษียณ แต่เราเหนื่อยค่ะ เรากลับบ้านมาบางที 3 ทุ่ม 4 ทุ่ม เราก็แทบไม่อยากคุยด้วยแล้ว ความห่างเหินมันมาเรื่อยๆ เพราะเราเหนื่อยจริงๆ คุยกับใครก็ไม่ได้ยิ่งช่วงลูกเรามีปัญหาเกเรตอนวัย 13-14 เรายิ่งปรึกษาเค้าไม่ได้เลย เหมือนมีคู่แต่อยู่คนเดียว เราได้ปรึกษาแม่ว่าอยากจะเลิกมากกก เหนื่อยจริงๆ ขอเหนื่อยแบบสบายใจได้มั้ย แม่ก็บอกให้ทน เดี๋ยวแกก็แก่ตายเอง แต่เรากลัวเราตายก่อนไงคะ ถ้าเลิกตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าแกจะไปอยู่ที่ไหน บ้านที่เมืองนอกแกก็ขายแล้ว แต่ก็ไม่ได้มาโปะบ้านที่ไทยให้นะ - ขอแล้วค่ะว่าโปะบ้านให้หน่อยแกก็เงียบ

เพื่อนบางคนบอกทำไมไม่คุย ทำไมไม่ขอให้แกช่วยค่าใช้จ่ายบ้าง ค่าไฟบางเดือนเกือบ 8,000 เพราะแกเล่นเปิดแอร์นอนกับหมาทั้งวัน เราก็จ่ายค่ะ เราคุยแล้วนะคะ ไล่แล้วด้วยค่ะ ให้ไปหาเมียใหม่เลยเธอจะหาได้แบบฉันมั้ย ฉันเคยรบกวนหรือขอเงินเธอมั้ย..พอทะเลาะกันเรื่องนี้ทีไรแกเล่นเงียบทุกทีเลยค่ะ แล้วก็ปล่อยให้เราเย็นลงแล้วก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ที่เราจดทะเบียนสมรสเพราะเราอยากให้แกทำวีซ่าอยู่ที่นี่ได้ค่ะ แต่แกไม่เคยทำเรื่องอะไรให้เราได้สิทธิของการเป็นภรรยาที่นู่นเลยนะคะ แต่งงานก็ไม่มีพิธีรีตองอะไร แค่ไปจดที่อำเภอ ขนาดลูกๆและเพื่อนๆแก แกยังไม่บอกเลยค่ะ จนผ่านมาเป็นปีทะเลาะกันแกถึงได้บอกลูก ตอนนี้เครียดมากๆๆๆ มันรู้สึกมวนท้องอยากอ้วกเวลากลับไปบ้าน เพราะว่ามันอึดอัด เราก็อยากให้แกช่วยดูแลเราบ้าง เราเคยได้ผ่าตัดนอนโรงบาล แก็ออกค่ารักษาพยาบาลให้อยู่นะจะว่าไปก็ แต่แกให้แบบพอดีเป๊ะไม่เผื่อขาดเผื่อเหลือเลย เวลาที่แกกลับบ้านไปเยี่ยมลูกที่ต่างประเทษแกก็ไม่เคยทิ้งเงินไว้ให้ใช้แม้แต่บาทเดียว แม่ก็บอกว่าอย่าไปอยากได้เงินคนอื่น ช่างเค้าเถอะ เราก็หาของเราได้ แต่สำหรับเรามันไม่เหมือนครอบครัวไง ค่าใช้จ่ายทุกอย่างมันแยกออกจากกันหมดเลย เราเคยไปช้อปปิ้งใช้รถเข็นเดียวกัน พอเวลาเช็คเอ้าท์เค้าจะคำนวณคร่าวๆว่าในรถเข็นของๆเค้าประมาณเท่าไหร่ แล้วก็ให้เงินเราค่ะ 

เรากลัวเป็นโรคซึมเศร้าจังเลย อยากเลิกมากกกก เป็นคุณคุณจะทนต่อมั้ยคะ เรากลัวเราทนต่อไม่ไหวจัง เหนื่อยยย