เราเป็นคน Workaholic แบบ Perfectionist งานทุกอย่าง อยากจัดการด้วยตัวเอง อยากเคลียร์ และทำด้วยมือตัวเองให้สมบูรณ์แบบ
เรียกว่าในหัวนอกจากครอบครัว และลูก ก็งาน ๆๆๆๆ อย่างเดียวเลย อยากช่วยทีมงาน และหัวหน้า เพราะเค้าให้โอกาสมามากค่ะ
ทำงานตั้งแต่เช้า พักเบรค ต่อบ่าย ต่อโอที ก็งาน เรา pay เวลาให้งานจนหมด
((เคยลาคลอดครั้งนึง 3 เดือน ก็อยากกลับไปทำงานให้ได้เมื่อ 3 ปีก่อน))
และล่าสุดเมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมาเกิดอุบัติเหตุ ตอนกำลังจะก้าวขึ้นรถไปทำงาน เพื่อน ๆ ที่ออฟฟิศเห็นหมดว่าเราตกรถ เข่าหลุดต้องส่ง รพ ด่วน
หมอให้ลา 21 วัน ทั้งที่วันนั้นเราอยากไปทำงานตั้งแต่บ่ายให้ได้เลย ไม่คิดว่าหมอจะให้ลาเลยไปจน 21 วัน เรียกได้ว่า เหมือนฟ้าถล่มเลย
แบบตอนนี้อยู่ที่บ้านเรานั่งเป็นตัว L ค่ะ เป็นท่านั่งที่สบายที่สุดค่ะ เราเองก็คิดว่านั่งที่ออฟฟิศไม่สบายแน่ ๆ ล่ะ
สำหรับความรู้สึกเรา จากที่เราเคยไปทำงานทุกวัน attendance ดีมาตลอด ตั้งแต่เรียนหนังสือ ก็ไม่ลาเรียน และไม่ว่าจะทำงานที่ไหน เป็นไข้ก็สวม mask ไป สลับกับนอนห้องพยาบาล ยิ่งเคยได้ยินเวลาใครที่ออฟฟิศลางานกันติดกันหลาย ๆ วัน แล้วเอามาพูดกันมันรู้สึกว่า เราจะไม่ทำแบบนี้ เราไม่ใช่คนแบบนี้
เลยไม่อยากเป็นกับตัวเอง
พอมาเจอ accident เข้าค่อนข้างช็อค ให้น้องที่ออฟฟิศส่งคอมมาให้ที่บ้าน เปิดคอม stand by จากบ้านทำงาน
ตอนแรกว่าวันพรุ่งนี้จะไปทำงาน แต่เพื่อนที่ออฟฟิศเตือนสติให้พักร่างกายเหมือนที่หมอสั่งดีกว่า
เลยคิดไปคิดมาโทรหาหัวหน้า และให้แชร์ information ทุกอย่างให้เรา เราจะทำงานจากที่บ้านเอา
หัวหน้าก็ไม่ว่าอะไร ยินดีที่เราควรจะพักร่างกายก่อน เพื่อนๆ น้อง ๆ กับพี่ๆ ที่ออฟฟิศก็ส่งความเป็นห่วงมา
เรื่องนี้เราไม่สนว่าจะลาแบบได้เงินหรือไม่ได้เลยนะ แต่มันคือ ความรับผิดชอบต่องานของเราตามนิสัยเอง
เรารู้ดีว่า บริษัทจะไม่ล้มเพียงแค่เราไม่อยู่ หรือลาออกหรอก แต่เราก็มีนิสัยต้องรับผิดชอบงานเองจริง ๆ ค่ะ
***************************
ตอนนี้เราค่อนข้างจิตตกอ่อน ๆ ค่ะ รู้สึกเหมือนโดนเด้งออก หรือโดนพักงาน 1 อาทิตย์ค่ะ
เมื่อวันศุกร์เราร้องไห้เลย เพราะรู้สึกผิดกับตัวเองมาก ๆ
แต่เรากำลังพยายามทำใจนะ เครียด ๆ เหมือนกัน รู้แค่พยายามทำใจมาก ๆ
เมื่อเราเป็น Workaholic แบบ Perfectionist เกิดอุบัติเหตุต้องหยุดงานเกือบเดือน รู้สึกแย่กับตัวเอง
เรียกว่าในหัวนอกจากครอบครัว และลูก ก็งาน ๆๆๆๆ อย่างเดียวเลย อยากช่วยทีมงาน และหัวหน้า เพราะเค้าให้โอกาสมามากค่ะ
ทำงานตั้งแต่เช้า พักเบรค ต่อบ่าย ต่อโอที ก็งาน เรา pay เวลาให้งานจนหมด
((เคยลาคลอดครั้งนึง 3 เดือน ก็อยากกลับไปทำงานให้ได้เมื่อ 3 ปีก่อน))
และล่าสุดเมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมาเกิดอุบัติเหตุ ตอนกำลังจะก้าวขึ้นรถไปทำงาน เพื่อน ๆ ที่ออฟฟิศเห็นหมดว่าเราตกรถ เข่าหลุดต้องส่ง รพ ด่วน
หมอให้ลา 21 วัน ทั้งที่วันนั้นเราอยากไปทำงานตั้งแต่บ่ายให้ได้เลย ไม่คิดว่าหมอจะให้ลาเลยไปจน 21 วัน เรียกได้ว่า เหมือนฟ้าถล่มเลย
แบบตอนนี้อยู่ที่บ้านเรานั่งเป็นตัว L ค่ะ เป็นท่านั่งที่สบายที่สุดค่ะ เราเองก็คิดว่านั่งที่ออฟฟิศไม่สบายแน่ ๆ ล่ะ
สำหรับความรู้สึกเรา จากที่เราเคยไปทำงานทุกวัน attendance ดีมาตลอด ตั้งแต่เรียนหนังสือ ก็ไม่ลาเรียน และไม่ว่าจะทำงานที่ไหน เป็นไข้ก็สวม mask ไป สลับกับนอนห้องพยาบาล ยิ่งเคยได้ยินเวลาใครที่ออฟฟิศลางานกันติดกันหลาย ๆ วัน แล้วเอามาพูดกันมันรู้สึกว่า เราจะไม่ทำแบบนี้ เราไม่ใช่คนแบบนี้
เลยไม่อยากเป็นกับตัวเอง
พอมาเจอ accident เข้าค่อนข้างช็อค ให้น้องที่ออฟฟิศส่งคอมมาให้ที่บ้าน เปิดคอม stand by จากบ้านทำงาน
ตอนแรกว่าวันพรุ่งนี้จะไปทำงาน แต่เพื่อนที่ออฟฟิศเตือนสติให้พักร่างกายเหมือนที่หมอสั่งดีกว่า
เลยคิดไปคิดมาโทรหาหัวหน้า และให้แชร์ information ทุกอย่างให้เรา เราจะทำงานจากที่บ้านเอา
หัวหน้าก็ไม่ว่าอะไร ยินดีที่เราควรจะพักร่างกายก่อน เพื่อนๆ น้อง ๆ กับพี่ๆ ที่ออฟฟิศก็ส่งความเป็นห่วงมา
เรื่องนี้เราไม่สนว่าจะลาแบบได้เงินหรือไม่ได้เลยนะ แต่มันคือ ความรับผิดชอบต่องานของเราตามนิสัยเอง
เรารู้ดีว่า บริษัทจะไม่ล้มเพียงแค่เราไม่อยู่ หรือลาออกหรอก แต่เราก็มีนิสัยต้องรับผิดชอบงานเองจริง ๆ ค่ะ
***************************
ตอนนี้เราค่อนข้างจิตตกอ่อน ๆ ค่ะ รู้สึกเหมือนโดนเด้งออก หรือโดนพักงาน 1 อาทิตย์ค่ะ
เมื่อวันศุกร์เราร้องไห้เลย เพราะรู้สึกผิดกับตัวเองมาก ๆ
แต่เรากำลังพยายามทำใจนะ เครียด ๆ เหมือนกัน รู้แค่พยายามทำใจมาก ๆ