เมื่อวันสองวันนี้เอง ท่านก็เปรยๆว่า อยากมีหลาน จะได้ไม่เหงา ถ้ามีเสียงหัวเราะ วิ่งเล่นของเด็กคงจะดี
พร้อมกับบ่นว่า เหนื่อยใจจริง ทำไมหาคนนั้นของลูกไม่เจอสักที หายากหาเย็น
ประเด็น คือ ท่านก็พยายามติดต่อเพื่อน พี่ น้อง ที่แวดล้อมท่าน เพื่อจะหาคนที่ใช่ของ จขกท นั่นล่ะ
(แต่พลาดมาหลายคนละ)

จริงๆก็อยากจะบอกคุณแม่เหมือนกันว่า ลูกเสาะหามาตั้งแต่ 20 ยังไม่เจอเลย (ก็อยากมีนะ แต่มันไม่มีอ่ะ)
คุณแม่ที่รักเพิ่งจะออกตามหาแทนลูกเอาเมื่อกลางปี เหนื่อยใจแทนลูกซะแล้ว

ย้อนไป เมื่อครั้งเด็กๆ วัยกระเตาะของ จขกท ก็แบบรอดพ้นปากเหยี่ยวปากกามาได้
ด้วยการเลี้ยงดูของคุณแม่ (อย่างทรหด) จนกระทั่งมีแฟนคนแรก ก็คบแบบคุยๆเจอๆ แต่ไม่ได้มีอะไรกัน
จนสุดท้ายไปไม่รอด หลังจากนั้นก็ไม่ได้คบใครอีกเลย (ส่วนคนคุยก็มี แต่แบบผ่านมาแล้วผ่านไป)

ตอนนี้ปลอบใจตัวเองอยู่ว่า คงเป็นช่วงหลุมดำของชีวิต .... แต่กว่าจะเจอ กว่าจะคบ กว่าจะแต่ง กว่าจะมีลูก อืมมม เด็กจะเสี่ยงกับวัยของเรามั้ยนะ??

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนนี้ จขกท อายุ 30 ต้นๆค่ะ