สวัสดีค่ะเราอายุ 22 นะคะ ทำงานอยู่ออฟฟิศแห่งหนึ่ง ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ คืองานเราเป็นงานธุรการค่ะ คีย์ข้อมูล ออกเอกสาร และเช็คเอกสารต่างๆ หลักๆจะเป็นสามอย่างนี้ค่ะ แต่ประเด็นไม่ใช่ที่งานเลยสักนิดดดด ประเด็นหลักอยู่ที่หัวหน้างานค่ะ(เราเข้าทำงานที่นี่ได้เพราะหัวหน้าฝากให้ค่ะ TT) เรื่องมันมีอยู่ว่าปีที่แล้วเพื่อนเราชวนให้มาทำงานที่นี่เพราะเพื่อนจะลาคลอด เราก็มาค่ะแล้วทีนี้หัวหน้าคือยายของเพื่อน ก็ฝากๆเราเข้ามา เราก็เริ่มเจอสิ่งเลวร้าย(สำหรับเรา) คือหัวหน้าเนี่ยเป็นคนอารมณ์ร้อน อารมณ์ไม่คงที่มากๆ พอมีอะไรที่ไม่ถูกใจแกหรือบางทีคุยโทรศัพท์กับแฟนแล้วทะเลาะกัน แกก็จะปึ้งปั้งๆกับโต๊ะกับคีย์บอร์ด ไอ้เราก็งานมีปัญหาตอนที่แกอารมณ์เสียทุกทีไม่กล้าเข้าไปถามงานเลย ทีนี้เราก้ไปถามกับคนอื่นว่าแกเป็นแบบนี้ปกติหรอหลายเสียงก็บอกว่าปกติตอนอยู่ออฟฟิศเก่าหนักกว่านี้อีก เราก็เอ้อออเดี๋ยวก็คงชินเหมือนคนอื่น ทีนี้ไอ้คำว่าเดี๋ยวคงชินของเรามันก็ลากเรามาจนถึงทุกวันนี้ค่ะ ทุกวันนี้หัวหน้าเราคืออาการหนักมากกกกก งานไม่ทำเลยยยยเดินคุยโทรศัพท์ทั้งวัน มานั่งโต๊ะได้ไม่ถึง5นาทีเดินไปคุยโทรศัพท์อีกแล้ว เวลาอารมณ์เสียในห้องก็จะหมองเหมือนฝนตั้งเค้า ส่วนเขาก็นั่งเงียบนั่งปล่อยรังสีอำมหิต พออารมณ์ดีก็ชวนคนอื่นคุยไม่หยุดจนเรารำคาญ และวันหนึ่งอารมณ์แกก็จะสวิงแบบนี้ทั้งวัน ไม่ต่ำกว่า4ครั้ง คือเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเราปรับตัวไม่ทันเลย แล้วแกก็ชอบยุ่งเรื่องของชาวบ้านแบบคนอีกห้องนึงลางานบ่อยแกก็ชอบกระแนะกระแหน บางคนเค้าคุยกันแกก็ไปว่าเขา ทั้งๆที่ไม่เกี่ยวกับแกเลยสักนิด เราอิจฉาฝั่งนั้นมากเพราะหัวหน้าฝั่งนั้นเขาเป็นกันเองกับลูกน้องพอมองกลับมาที่ฝั่งตัวเองเราเหมือนตกนรก แล้บางทีแกก็เอางานตัวเองมาให้เราทำ ส่วนแกออกไปคุยโทรศัพท์ บางทีเราหันไปมองเขาเราก้เห็นเขาเปิดเฟซบุ้คคุยแชทกับใครไม่รู้ตลอด และล่าสุดอาทิตย์ก่อนเราจะลาหยุดวันเกิด(สวัสดิการบริษัท)เพราะมันติดกับวันหยุดตามปฏิทิน(ส. อา. จ. อ.) แกจะไม่ให้เราหยุดค่ะแกเดินเข้ามาหาเราแถมพูดว่าไหนบอกพี่ซิ งานเราเหลืออะไรบ้าง แกถามซ้ำ3รอบ เราก็ใจแป้วไม่หยุดก็ได้วะ แล้วแกก็ยกงานที่แกทำอยู่มาให้เราทำ พอใกล้เลิกงานกลับมาถามเราว่าทำไมยังไม่ส่งใบลา พี่ในห้องฝั่งเราทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันหมดเลยค่ะว่าตอนนี้เราทำงานมากกว่าหัวหน้าอีกและก็บอกว่าสงสารเรา5555555555555
และไอ้อาการของแกทำให้เรารู้สึกว่าเราเริ่มไม่ปกติแล้วค่ะ(จิตใจนะ) คือเดี๋ยวนี้เรารู้สึกกลัวหัวหน้า เกลียดหัวหน้า แบบตื่นนอนตอนเช้าพอรู้ว่าเราต้องไปเจอหน้าเขา ไปได้ยินเสียงเขามันทำให้เราไม่อยากไปทำงาน แต่พอไปทำงานวันไหนที่แกอารมณ์ดีเราก็จะรู้สึกว่าเราเป็นคนไม่ดีที่ไปตัดสินหรือคิดกับเขาแบบนั้น และใช่ค่ะความรู้สึกต่อหัวหน้าของเราก็สวิงทั้งวันเหมือนกัน มันทำให้จิตเราสับสนมากจากเมื่อก่อนเราเป็นคนใจเย็นมาก เก็บสีหน้าอารมณ์ได้ดีมากย้ำว่าดีมากนะคะเราไม่เคยแสดงว่าโกรธหรือโมโหให้ใครเห็นเลย แต่ไม่ใช่ว่าเราเก็บกดนะคะ คือเราสามารถจัดการกับอารมณ์เราแบบหายเป็นปลิดทิ้งเลยไม่หลงเหลือว่าเคยโกรธหรือโมโห แต่เดี๋ยวนี้เราทำแบบนั้นไม่ได้เลยค่ะเวลาเราเริ่มเป็นคนโมโหแรงขึ้น กับเพื่อนสนิท(ที่มีคนเดียวของเรา) ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราทำให้มันรู้สึกว่าเราเป็นภาระ เราทั้งอารมณ์เสียใส่ ทั้งด่า ทั้งโมโหใส่เพื่อนทั้งๆที่มันไม่ได้ทำอะไรผิดเลย เราก็ขอโทษเพื่อนเราตลอดบอกไปว่าเราเครียด แต่เพื่อนกลับไม่สนใจเราเลยค่ะ เวลาเราระบายให้มันฟังว่าเครียดนะ เครียดเยอะเครียดหลายเรื่อง เราอยากให้มีคนรับฟังเราแต่มันกลับหัวเราะแล้วก็พูดอะไรที่มันทำให้เรารู้สึกแย่ลงและใช่ค่ะเราก็โมโหแล้วก็ด่าเพื่อนอีก TT พอคิดว่าเพื่อนน่าจะบ่นให้ฟังไม่ได้เราก็ไปลองคุยกับแม่ดูค่ะปรากฎว่าแม่บอกให้เราอดทนแม่เจอมามากกว่านี้อีก คือเราไม่ไหวเลยค่ะเราร้องไห้ เราหมดหนทางที่จะได้ระบายความเครียดนี้กับคนอื่น เราเลยต้องทน ทน ทนแล้วก็ทนมาจนทุกวันนี้ และถ้าถามว่าทำไมไม่ลาออกก็อยากบอกว่าในหัวเราอยากลาออกทุกวัน แต่ติดตรงที่เรามีภาระเยอะมาก เราเพิ่งซื้อบ้านได้ ค่าบ้านก็ครึ่งนึงของเงินเดือนแล้ว ค่าบัตรอีก2ใบ (หนี้บัตรเราถือว่าเป็นหนี้ดีนะคะเพราะเอาไปรูดซื้อของเข้าบ้านTT) ตอนนี้บริษัทก็งดโอที รายได้ก็ลดลง ทุกเรื่องมันตีกันไปหมด เราอยากลาออกแต่เราก็กลัวว่าจะหางานที่เงินโอเคกว่านี้ไม่ได้ บางทีเราก็โทษตัวเองว่าโง่ ว่าทำไมต้องซื้อบ้าน ว่าทำไมต้องทน บางทีเราเครียดเรานั่งฟังเพลงทำนองช้าๆ น้ำตามันก็ไหลออกมาเอง มีครั้งนึงบนรถเมล์เลยค่ะเราอายคนที่เห็นมาก เราคิดตลอดว่าเราอายุแค่นี้เราต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วยหรอ บางครั้งเราอยากไปพบจิตแพทย์แต่เราก็ไม่รู้ว่าไปแล้วเราจะเริ่มยังไง บางครั้งเราอยากตายเลยนะคะแต่ด้วยเราเป้นคนที่ขี้กลัวมากๆ เราก็เลยได้แค่คิดลอยๆไป และเราก็ไม่รู้ว่าจะระบายให้ใครฟังแล้วเราก็เลยขอมาระบายในพันทิปนี่แหละค่ะ หากเราพิมพ์งงๆก็ขอโทษด้วยนะคะ และขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ