ความวัวยังไม่ทันหาย ความควายก็เข้ามาแทรก สถานการณ์ที่ดูราบเรียบแท้จริงแล้วคลื่นใต้น้ำปั่นป่วนเกินจะหยั่ง หลายสิ่งพลิกผันเปลี่ยนแปลงเกินความคาดหมายทำให้ต้องติดตามกันนาทีต่อนาที การแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าหลายต่อหลายครั้งทำให้เงื่อนปมพันพัว หากสิ่งหนึ่งที่เสือผาคาดการณ์ได้ ก็คือ พัฒนาการของหมวดเผ่าเทพ คงทำให้เสือผันต้องขยับเขยื้อนทำอะไรซักอย่าง เมื่อประกอบกับเรื่องที่รุ่งตัดสินใจทำ สิ่งที่เสือผาเอ่ยปากแก้ไขสถานการณ์ ทั้งเรื่องราวกับลูกน้องคนสนิท และ ผู้หญิงที่ชิดใกล้ คือ เรื่องที่เสือผันอยากได้ยินมากที่สุด เรื่องที่ว่าสายเลือดสูงส่งของ "อิหม่อม" แปดเปื้อนด้วยเลือดชั้นต่ำของโจรทมิฬ
และเพราะเหตุการณ์ดังกล่าวนี้เองที่ทำให้น้ำผึ้งรู้สึกถึงความโหดร้ายราวกับไม่ใช่มนุษย์ของเสือผันชนิดถึงเลือดถึงเนื้อถึงกระดูก เธอ .... อาจคุ้นเคยบ้างแล้วกับชีวิตในชุมโจร ชีวิตที่เธออยู่ไปอยู่มาก็ละม้ายคล้ายคลึงกับชาวบ้านร้านตลาด คงเป็นเพราะเจ้าหล่อนไม่ได้สุงสิงกับหัวหน้าชุมโจรอย่างเสือผันมากนัก อีกทั้งใต้ความคุ้มครองของเสือผาที่อยู่ในลำดับชั้นต้น ๆ ของชุมโจรทำให้ฐานะของเธอไม่เป็นรองใคร จนกระทั่งวันนี้วันที่การตั้งครรภ์อุปโลกทำให้เธอได้ปะทะกับเสือผันจริงจังอีกครั้ง
แม้จะฉลาดเฉลียว แต่เด็กก็คือเด็ก เจ้าตัวอาจไม่คิดอะไรนอกจากยอกย้อนให้คนวางอำนาจให้โกรธกระอักและรู้สึกถึงการถูกโต้แย้งโต้ตอบเสียบ้าง อย่างไรเสียเสือผันก็คงไม่กล้าทำอะไรคนที่มีลูกเป็นไพ่เหนือมืออย่างเธอ หากน้ำผึ้งก็ประมาณความมืดดำในจิตใจของของเสือผันต่ำไป ถ้าเขาทำเธอไม่ได้ เขาก็ทำคนอื่น กลายเป็นเมื่อใดเธอขยับเขยื้อนไม่ได้ดั่งใจ เขาก็ทำคนรอบตัวเธอ แล้วคนหัวไวความรู้สึกไวอย่างนั้นจะไม่รู้เอาเลยหรือ ว่าหากเรื่องมันแดงขึ้นมาว่าการท้วงนั้นลวงโลก หรือ แม้กระทั่งมีลูกจริงคลอดออกมาแล้ว ความปลอดภัยย่อมก็ไม่ใช่ชะตากรรมของเพชรน้ำผึ้งแน่นอน
นี่เอง ... รสชาติของความ "กลัว"
เนื้อตัวและน้ำเสียงของน้ำผึ้งสั่นเทายามคาดคั้นคำตอบจาก "พี่ผา" ของเธอ ชีวิตหลังจากนี้จะเป็นอย่างไร เขาเงียบ ... ความเงียบที่เธอเองก็รู้ดีกว่ามีอะไรรออยู่เบื้องหน้า ใช่ ... ความกลัวส่วนหนึ่ง คือ กลัวเพื่อตัวเอง แต่ความกลัวอีกส่วนหนึ่งลึก ๆ ในใจ คือ กลัวว่าตัวเองจะพรากทุกอย่างจากเสือผาไป อย่างน้อยเขาเติบโตอยู่ที่นี่ คนเลี้ยงดูอุ้มชูเขาก็อยู่ที่นี่ เขาอาจยอมทิ้งที่นี่เพื่อเธอ แต่เธอกลับกลัวแทนเขา เธอคงไม่อาจทนได้เหมือนกันหากเขาไม่เหลืออะไรเลย เสือผามองน้ำตาและความสั่นไหวของน้ำผึ้งด้วยใจไหวอ่อน เขารู้ตั้งแต่เธอถาม ... แต่เขาไม่กล้าตอบให้เธอต้องกลัวไปมากกว่านี้ หากเขาก็สัญญากับตัวเอง สัญญากับน้ำผึ้ง เขาจะพาเธอออกจากที่นี่ให้ได้
ทุกอย่างสำหรับเธอบัดนี้หมายถึงเขา
และทุกอย่างสำหรับเขาบัดนี้ก็หมายถึงเธอ
จากวันแรกจนถึงวันนี้ สายใยบางอย่างถักทอและผูกพันแน่นหนาเกินกว่าจะตัดให้ขาด เพชรน้ำผึ้งบอกับพิกุลว่า ... ไม่ฉันไม่ได้รักเขา ภูผาบอกกับแม่ลำเจียกว่า ... ไม่ ฉันไม่ได้คิดอะไรกับน้ำผึ้ง หากจุมพิตอ่อนหวาน น้ำเสียงอ่อนโยน การเกี่ยวก้อยสัญญา ไม่อึดอัดขันเขินแสร้งทำอย่างวันวานอีกต่อไปแล้ว ส่วนลึกที่สุดของในหัวใจทั้งคู่มาถึงจุดที่ต้องยอมรับและไม่อาจแย้งได้อีกต่อไป
ถ้าสวรรค์ไม่เข้าข้างล่ะ
ฉันก็จะเป็นครอบครัวใหม่ให้พี่เอง
ความสว่างใสบนใบหน้าของเสือผาและเพชรน้ำผึ้งในวันนี้
เป็นคำตอบสำหรับทุกอย่างแล้ว
เธอคือหัวใจ
เธอคือทุกคำตอบ
เธอคือคนสุดท้าย
ที่ใจฉันต้องการ
เธอคือทุกสิ่ง
และเธอคือทุกๆ อย่าง
และที่สุดวันนี้ ฉันเจอเธอแล้ว
มธุรสโลกันตร์ (กึ่งรีวิว) : ทุกอย่าง
และเพราะเหตุการณ์ดังกล่าวนี้เองที่ทำให้น้ำผึ้งรู้สึกถึงความโหดร้ายราวกับไม่ใช่มนุษย์ของเสือผันชนิดถึงเลือดถึงเนื้อถึงกระดูก เธอ .... อาจคุ้นเคยบ้างแล้วกับชีวิตในชุมโจร ชีวิตที่เธออยู่ไปอยู่มาก็ละม้ายคล้ายคลึงกับชาวบ้านร้านตลาด คงเป็นเพราะเจ้าหล่อนไม่ได้สุงสิงกับหัวหน้าชุมโจรอย่างเสือผันมากนัก อีกทั้งใต้ความคุ้มครองของเสือผาที่อยู่ในลำดับชั้นต้น ๆ ของชุมโจรทำให้ฐานะของเธอไม่เป็นรองใคร จนกระทั่งวันนี้วันที่การตั้งครรภ์อุปโลกทำให้เธอได้ปะทะกับเสือผันจริงจังอีกครั้ง
แม้จะฉลาดเฉลียว แต่เด็กก็คือเด็ก เจ้าตัวอาจไม่คิดอะไรนอกจากยอกย้อนให้คนวางอำนาจให้โกรธกระอักและรู้สึกถึงการถูกโต้แย้งโต้ตอบเสียบ้าง อย่างไรเสียเสือผันก็คงไม่กล้าทำอะไรคนที่มีลูกเป็นไพ่เหนือมืออย่างเธอ หากน้ำผึ้งก็ประมาณความมืดดำในจิตใจของของเสือผันต่ำไป ถ้าเขาทำเธอไม่ได้ เขาก็ทำคนอื่น กลายเป็นเมื่อใดเธอขยับเขยื้อนไม่ได้ดั่งใจ เขาก็ทำคนรอบตัวเธอ แล้วคนหัวไวความรู้สึกไวอย่างนั้นจะไม่รู้เอาเลยหรือ ว่าหากเรื่องมันแดงขึ้นมาว่าการท้วงนั้นลวงโลก หรือ แม้กระทั่งมีลูกจริงคลอดออกมาแล้ว ความปลอดภัยย่อมก็ไม่ใช่ชะตากรรมของเพชรน้ำผึ้งแน่นอน