นับแต่วันนั้น วันที่ถูกพรากจากครอบครัว ยามยังเยาว์ภูผาไม่เข้าใจว่าทำไมโทษทัณฑ์ที่ได้รับจึงมากกว่าคนอื่นแม้เป็นความผิดเพียงเล็กน้อย ในบางครั้งเด็กน้อยภูผาจับได้ถึงกระแสความเกลียดชังของผู้ที่ตัวเองเรียกว่า "พ่อ" ในใจก็ได้แต่เฝ้าคิดหาเหตุผลที่ตนเองก็นึกรู้ว่าคงไม่ได้คำตอบ วันเวลาแห่งความอึมครึมทุกข์ทนได้กดทับ แต่กระนั้นตั้งแต่อายุจะยังน้อยนิดเจ้าตัวก็ได้รับการฝึกฝนฝีมืออย่างเข้มงวด และ รุดหน้าเป็นที่พอใจของ "เสือผัน" หัวหน้าชุมโจรเลื่องชื่ออย่างภูพยัคฆ์ ผู้มากด้วยอิทธิฤทธาอาคม ไม่มีใครรู้ว่าภายใต้ความพออย่างยิ่งยวดที่สามารถสร้าง "ว่าที่" มหาโจรขึ้นมาได้นั้น แท้จริงแล้วซ่อนเร้นสิ่งใดไว้เบื้องหลัง 

ภูผาเกือบจะเป็นมหาโจรเข้าเนื้อเข้ากระดูกได้อย่างใจเสือผันหวัง ถ้าไม่มี "ครูลอย" คอยสั่งสอนให้เล่าเรียนเขียนอ่าน ให้เขาได้รู้ว่าชีวิตของเขานั้นมีทางเลือก มีทางไปมากกว่าจมปลักอยู่ในชุมโจร มากกว่าการหากินบนเลือดเนื้อและความตายของคนไม่ต่างอะไรกับขุมนรกบนดิน แต่แล้วเพียงไม่นานเพราะความพยายามของครูที่ต้องการผลักเขาให้พ้นจากสถานที่แห่งนี้ กลับกลายเป็นหนทางที่นำครูลอยไปสู่ความตายเสียเอง เมื่อโอกาสและที่พึ่งได้ลับหายไปพร้อมควันปืน ภูผาก็แทบจะยอมพ่ายแพ้ต่อโชคชะตา ... หรือว่าหนทางสายคนบาปจะเป็นหนทางของคนอย่างเขา

แต่ความจริงที่ได้รับรู้ ... บนเส้นทางที่เสือผันขีดให้เดิน หนทางแห่งตราบาปและความมืดดำ แท้จริงแล้วไม่ใช่สิ่งที่เขาควรจะได้รับ เขาถูกพรากมาจากพ่อแม่ ถูกพรากมาจากครอบครัว ยามนั้นภูผาเข้าใจว่าเสือผันก็คงทำเช่นเดียวกับที่ทำกับครอบครัวคนอื่น อย่างที่ทำกับครูลอย ครอบครัวของเขาคงไม่มีใครเหลือรอดอีกแล้ว กอรปกับการพบพานของหลวงปู่ผู้มีเมตตา จิตใจตั้งมั่นของภูผาจึงกลับมาอีกครั้ง 

ปณิธานของครูลอยไม่ควรเสียเปล่า ที่แห่งนี้ไม่ใช่ที่ของเขา และ เขาจะไม่ยอมให้ใครเป็นผู้หยิบยื่นโชคชะตาให้กับตัวเอง เมื่อมีเส้นชัยให้คิดถึง เจ้าตัวจึงเก็บซ่อนความต้องการไว้อย่างมิดเม้น อดทนรอคอยอย่างใจเย็น รักษาเนื้อ รักษาตัวให้อยู่ในศีลธรรมเท่าที่จะพอรักษาได้ ลับคมฝีมือ ความคิด และ จิตใจ ให้เข้มแข็ง และ มีพละกำลังเพียงพอที่จะไปให้ถึงจุดมุ่งหมาย  

วันเวลาผันผ่านจนเติบโตเป็นหนุ่มวัยฉกรรจ์ ชื่อเสียงของเสือผาลือลั่นไปถ้วนทั่ว เครือข่ายของเจ้าตัวมีทุกวงการ เมื่อปล้นคนรวยมาช่วยคนจน พันธมิตรของ "เสือผา" จึงมีอยู่ไม่ใช่น้อย มีเพื่อนเป็นหมอ มีคนหนุนหลังเป็นแม่เล้า แถมพกด้วยการเป็นสายให้ตำรวจ ที่หมายใจว่าอีกไม่นานจะแก้แค้นแทนพ่อแม่ ทลายชุมโจร และ เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ไหนซักแห่ง แต่ก็อีกเรื่องราวเหล่านี้ก็ยากที่จะแพร่งพรายให้ใครรู้คงมีแต่ลูกน้องคู่ใจอย่างก้องเท่านั้นที่หัวไวและรู้คิดพอจะฝากผีฝากไข้ 

ฝีมือชั้นเชิงที่ยืนหนึ่งของเสือผาเรียกว่าถูกใจเสือผันยิ่งนัก เพราะ นั่นหมายความว่าการแก้แค้นที่เขารอคอยได้มาถึงแล้ว ยิ่งเสือผามีชื่อเสียงมากเท่าไหร่ เก่งกาจไร้คู่ต่อกรเพิ่มขึ้นแค่ไหน ความหวังของเสือผันจะยิ่งได้ผลสัมฤทธิ์เร็วขึ้นเป็นเงาตามตัว ต่างฝ่ายต่างไม่ได้นึกถึงเบื้องหลังการกระทำเช่นนั้นมีสิ่งใดซุกซ่อน ชัยชนะของเสือผา การสนับสนุนของเสือผัน ต่างสาเหตุและที่มา หากปลายทางก็คือการห้ำหั่นกันเอง

หนทางที่ฝืนชะตาของภูผา เรียกได้ว่ายากเย็นแสนเข็ญ โดยเฉพาะการล่อลวงตบตาปิดบังแผนการที่ดำเนินมายาวนาน การตบตาที่นำมาซึ่ง "มธุรส" ความหวานท่ามกลางความแร้นแค้นของขุมนรก  เส้นทางที่เขาเลือกเดินเต็มไปด้วยขวากหนาม และ อุปสรรค อีกทั้งยังแห้งแล้ง เพราะความนัยที่ไม่อาจบอกเพราะเป็นอันตรายต่อคนที่รู้ ยิ่งไปกว่านั้นจะหาใครที่เข้าใจก็ยิ่งไม่มี แม้คนที่นั่นส่วนมากจะปฏิบัติของเขาด้วยดี แต่กระนั้นก็ราวกับจะยอมรับชะตากรรมที่เสือผันได้หยิบยื่น ไม่มีใครคิดหวัง หรือ คิดฝันถึงอิสรภาพ ยิ่งความคิดเรื่องชีวิตใหม่นอกชุมโจรก็ราวน้ำค้างที่สลายหายไปกลางแดดจ้า  ในขณะเดียวกันเสือผาก็ยังต้องคอยเป็นเขนโล่คุ้มภัยใช้ไหวพริบป้องกันและต่อสู้ผู้ที่พร้อมจะเตะตัดขาแทงข้างหลังได้ทุกวินาที

ชีวิตของภูผา ... นานนักหนาแล้ว ที่ต้องคอยดูแลคนอื่น ที่ต้องระแวดระวังขบคิด จนเด็กสาวตัวน้อยได้พลัดหลงเข้ามาในชีวิต ชั้นแรกเขาก็ทำอย่างที่เคยกระทำกับผู้ที่อ่อนแอกว่า ปกป้องและดูแลตามความเคยชิน หากเขาก็ต้องนึกทึ่ง ... เพราะแม้มีท่าทีหวาดกลัวและหวั่นระแวง แต่เพชรน้ำผึ้งทำให้ภูผารู้สึกได้ถึง "ความหวัง" เปลวไฟในดวงตาของเด็กสาววัยเพียง 17 ยังลุกโชน และ พร้อมที่ต่อสู้เพื่ออยู่รอด ภูผามองสิ่งมีชีวิตตัวเล็กบอบบางอย่างชื่นชม ใช่ ... ใบหน้านของเธอสะสวยงดงามชวนมอง แต่จิตวิญญาณที่เข้มแข็งในดวงตาดำคมนั้นต่างหากที่สะดุดใจ จิตวิญญาณที่ต้องการหลุดพ้นเหมือนกันกับเขา

หลายคาบหลายคราเช่นกัน ที่ภูผารู้สึกอบอุ่นในหัวใจ ว่าไม่ใช่เพียงเขาที่ต่อสู้ดิ้นรนเพื่ออิสรภาพ เธอก็เช่นกัน  ไม่ใช่เพียงเขาที่ต้องเป็นไม้ยืนต้นต้านลมพายุ หรือ ให้เหล่านกกาเกาะกิ่งหลบภัย เขาเองก็มีเธอที่คอยปกป้องดูแล เด็กสาวตัวนิดเดียวที่แม้ไม่ค่อยรู้ประสาอะไรก็ห่วงใยเฝ้าไข้เขาทั้งคืน  เด็กสาวที่กางแขนออกปกป้อง ยอมเสียอิสรภาพเพื่อให้เขาอยู่รอด เด็กสาวหัวไวที่ฉลาดฉับไวทางความคิด ทำให้เขาหัวเสียและหัวเราะได้ในคราวเดียวกัน ความไว้เนื้อเชื่อใจและศรัทธาในสิ่งที่เขาคิดและทำ เนื้อแท้และจิตใจภายในที่ไม่เคยมีใครเข้าถึง เธอกลับใช้เวลาไม่นานเพื่อเข้าใจ และ ยอมรับอย่างไม่นึกรังเกียจว่าเขาจะเคยผ่านอะไรมา เพชรน้ำผึ้งไม่เคยนึกว่าเขาไม่คู่ควรกับหม่อมหลวงอย่างเธอเลยซักนิด