ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ ทำไมถึงคิดว่าการมีสามีและลูกจะทำให้ชีวิตในตอนแก่สบาย ตัวอย่างมีให้เห็นเยอะแยะ บางคนมีสามี มีลูกด้วยกันยังเลิกกันได้ แล้วที่เห็นคือรอบตัวเราป้าข้างๆบ้าน รวมถึงแม่เราไม่เห็นจะมีใครสบายเลย ทุกวันนี้ก็ยังต้องทำงาน หาเลี้ยงลูกเลี้ยงสามี ลำบากกว่าเดิมสะด้วยซ้ำ มีลูกก็ใช่ว่าลูกจะอยู่ดูแลไปจนตาย สักวันเขาก็ต้องไปมีครอบครัวของตัวเอง
  แต่ความคิดเรา การอยู่คนเดียวมันดีกว่าเยอะ ตอนนี้เรามีงานทำแล้ว เราตั้งใจจะดูแลพ่อแม่ อยากตอบแทนจนกว่ามันจะถึงวันสุดท้ายของเขาอะ เราเริ่มเก็บเงินตั้งแต่วันนี้เพื่อไว้ดูแลตัวเองในอนาคต เราไม่กลัวหรอกนะความลำบาก ถ้าหากวันนึงร่างกายเราไม่ไหว หรือหากเป็นอะไรถึงกับตาย เราคงไม่ตื่นมากังวลหรอกว่าใครจะจัดงานศพให้อะ เราเคยบอกแม่ยืนหยัดหนักแน่นว่านี่จะไม่มีใคร แล้วแม่ก็ถามไม่อยากมีลูกหรอ เราก็บอกแม่ไปว่า ไม่ชอบเด็ก แต่ถ้าอยากมีวันไหนจะไปรับเด็กกำพร้ามาเลี้ยง ถึงไม่ใช่เลือดเนื้อของตัวเอง แต่เราก็สามารถให้อนาคตกับเขาได้ พ่อแม่เราก็โอเค เรามีพี่น้องอีก 2 คนมีแฟนกันหมดแล้ว แต่ยังไม่ได้แต่งกันนะ แต่สักวันก็ต้องแต่ง แล้วใครล่ะจะดูแลพ่อแม่ และนี้แหละที่เราเลือกจะไม่มีใคร แม่บอกเราครั้งนึงอยากอยู่อย่างสบายใจหรือลำบากใจในตอนแก่ให้เลือกเอา ถึงตอนนี้เราก็ยังคิดไม่ออกนะถ้าเรามีครอบครัว ในอนาคตมันจะสบายยังไง?