คือว่า ที่บ้าน ตจว. มียายที่แก่มาก เราอยากกลับไปดูแลเขาก่อนที่จะไม่มีโอกาส เหมือนตาของเรา ทางบ้านก็เตรียมที่ทำงานอะไรไว้เรียบร้อย คราวนี้ คือเรายังทำตัวไม่ถูกว่า จะพูดยังไงกับแฟนให้เขาเข้าใจ เขาคิดว่าเราพยายามห่างออก ที่บ้านก็ให้พ่อแม่ดูแลยายงี้ก็ได้ แต่ที่บ้านคือต้องการให้ทำงานราชการ เราก็ใจนึงอยากกลับไปดูแลยาย อีกใจคือ เอาตรงๆ ไม่เคยห่างกับสามีเช่นกันตลอด 8 ปี คราวนี้มาห่าง  กทม - อุบลฯ ควรปรับตัวยังไงคะ ทางสามีบอกอีกปี2ปีค่อยกลับ หาเงินก่อน แต่เรามองว่า อยู่ กทม มา 8 ปี ทำงานมาก็ไม่มีอะไรเป็นขิ้นเป็นอันเลย ก็พูดขอ5ปี ขอ3ปี จนทุกวันนี้ มีตังค์นะ แต่ไม่เก็บ-..- มีก็ใช้ 5555 เราตรงๆ เรื่องระยะห่างกัน จะเป็นไรไหม กลัวจังเลย คืออยู่ด้วยกันมาก็ไม่มีปัญหาเรื่อง ผญ นะ คือไว้ใจกันอยู่แล้ว ปต่กลัวปัญหาระยะห่าง ใจก็ไม่ได้อยากกลับไปทำงานที่นั่นหรอก แต่เราเลือกที่จะกลับไปดูแลยาย แล้วก็พ่อแม่ถ้าแก่ไปกว่านี้ มครจะพาเขาไป รพ พาเขาไปธุระ ใครเจอประสบการณ์แบบนี้บ้างคะ เล่าสู่ฟังหน่อยค่ะ กลัวอยู่ไม่ได้ด้วย ด้วยความที่เราชอบขายของออนไลน์ด้วย การซื้อขาย กทม มันก็สะดวกกว่า มีวิธีตกลงกับสามียังไงดี ให้เขาเข้าใจ สามีตามไปยังไม่ได้ค่ะ งานเขาที่ กทม เงินดีมาก เราก็กะว่ามีเงินเก็บเยอะๆ เขาค่อยกลับไป ถ้าพร้อม ไม่ว่ากัน เพราะยังไง สุดท้ายอนาคตถ้าสมมุติยังอยู่ด้วยกันเขาก็ต้องตามเรามา  ที่ตจว เรามีบ้าน มีที่ มีรถ  สิ่งที่พ่อแม่ หาไว้ให้  แต่ กทม เราไม่มีอะไรเลย สามีเราก็ไม่ได้มีสมบัติอะไรที่ กทม เลย มีแค่รถคันเดียว เราเลยเลือกที่จะวางแผนที่นั่นไว้ ซึ่งสามีคน กทม จะคิดแค่ว่า มีกินแต่ละวันพอ บางทีก็คิดว่าจะกลับไปอยู่ด้วย รอตั้งตัวได้ เราก็ งงๆ เห้อออ ที่ กทม ก็ไม่ได้อยู่ลำบากอะไร ใช้ชีวิตดี แค่มองไม่เห็นอนาคตเท่านั้นเอง-..-