สวัสดีคะ วันจะมาเล่าให้ฟังไว้เป็นอุทาหรณ์
เริ่มจากตัวเรากับแฟนอยากมีลูกกันมากและด้วยแฟนเราอยุมาก ตอนนั้นแฟน 35 เราเอง 20 พยามยามที่จะมีลูกอยู่นานช่วงนั้นทำงานอยู่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง แล้วสังเกตุว่าปจดไม่มาแต่ก็ไม่คิดว่าท้องเพราะเป็นคนปจด.มาไม่เคยตรงเลย ประกอบกับตรวจกี่ทีก็เฟลในผลตลอด เลยไม่อยากจะตรวจมันอีก จนวันนั้นเป็นหยุดงาน จะอาบน้ำไปข้างนอกเลยตรวจเล่นๆละกันเหลืออยู่นึ่งนิ (จะซื้อเก็บไว้ตลอดเพราะอยากมีมากกกก) ผลออกมา2 ขีด และทุกวันนี้ผลนั้นยังคงเก็บไว้อยู่ พอรู้วิ่งออกมาบอกกับแฟนว่าพี่หนูท้องแล้ว เหตุการณ์ตอนนั้ แฟนนั่งคุยโทรสัพสั่งงานอยู่ถึงว่างสายด้วยความดีใจ อีก2-3วันถัดมา ได้พากันไปฝากครรถ์ที่คลีนิกแห่งหนึ่งในระยอง โดยหาเอาในกลูเกิ้ลเพราะด้วยความที่ไม่รู้ต้องทำยังไงเริ่มจากตรงใหน แล้วไปเจอว่าคลีนิคนี้ดีพันทิปว่ามางั้นก็เลยไป (ไปอยู่ชุมพรนานมากๆๆๆ) เลยไม่คุ้นชินกันที่นี้ 
  พอได้ซักประวัติ พยาบาลถามตรวจอัลตราซาวด์ทุกครั้งที่มาเลยมั๊ยเราบอกคะ และดีใจทุกๆๆครั้งใน9เดือนที่อุ้มเค้ามาเร่จะได้เจอกันในจออัลตราซาวด์ เห็นเค้าพัฒนาไปเรื่อยในจอนั้น และกี่ครั้งต่อกี่ครั้งถามหมอตลอดว่านู้นนี้นั้นปกติกดีมั๊ย และมานั่งถามตัวเองว่าทำไมหมอถึงได้บอกว่าหัวใจเต้นปกติทึกครั้งที่ซาวด์  และไม่ต้องถามเลยว่าแฟนประคบประหงมดีมากกกกขนาดไหนห้ามเราในสิ่งที่หมอสั้งห้าม ตามใจในสิ่งที่เราอยากจะกินจะทำ พาไปในทุกๆที่ๆเราอยากไป ช่วงใกล้คลอดก็ยังไปเที่ยวกับครอบครัวพายายไปเที่ยวสุพรรณ แล้วบอกกับยายเราไว้ว่าจะเอาเหลนมาให้อุ้มนะ ให้หลังจากนั้น 1 อาทิต ตอนตี1กว่าได้เกิดนอนๆอยู่มีน้ำไหลออกมาแบบกลั้นไม่ได้เลยไปเข้าห้องน้ำ หันหลังไปดูมีเลยออกเลยเรียกแฟน ตอนนั้นครรถ์ 37+ ด้วยความที่ไม่รู้แฟนเปิดอากู้คับ บอกเราว่า เธอนั้นจะกระเพาะปัสสวะอักเสบนึป่าวดูอาการก่อน  ก็หงุดหงิดนะแต่ก็กังวลจะคลอดแล้วเหรอว่ะตัวกู(ตอนนั้นติดในใจ) เดินวนๆห้องน้ำไป เริ่มมีอาการปวดเหมือนเป็นปจด. ขึ้นเรื่อยๆๆๆ นึกถึงคำที่แม่บอกว่า ถ้าปวดจะคลอดมันจะร้าวไปหลังนะพลอยแม่บอกไวตอนไปเที่ยวสุพรรณด้วยกัน เริ่มร้าวที่หลังมากขึ้นๆ จนรบเร้าขอให้แฟนพาไปรพ.ไปเช็ดดูก็พากันไป ผลปรากฏว่า เปิดแล้ว 1.78 ซม. เลยพากันกลับมาที่บ้านเตรียมของ เพราะยังปวดทนได้  ไปถึงรพ.ที่โควกับคลีนิกไว้ ตอนนั้นก็ซักประวัติอะไรตอมีอะไรไป ตี3น่าจะได้ พยาบาลทำทุกอย่างตามระเบียบ ตรวจมดลูกเปิด 3 ซม. เปลี่ยนชุดรอคลอด นอนรอไม่นานระหว่างนั้นเค้าจะให้นั้นดิ้นไปด้วย แต่ลูกในท้องไม่ดิ้นเลย พยาบาลเลยเดินมาบอกว่าจะให้ยาเร่งคลอดนะ  เค้าก็ย้านเราไปห้องคลอดเลย นอนปวดอยู่นาน พยาบาลหมอมาตรวจปากมดลูกเป็นระยะๆ จะเราบอกพยาบาลว่าไม่ไหวเรา อยากจะเบ่ง ทุกๆคนกูเข้ามา จนหมอทำคลอดเอามาว่าที่หน้าท้อง เราถามหมอคะทำไมลูกหนูไม่ร้อง หมอบอกใจเย็นครับ น้ำคร่ำเต็มปากเรย เค้าก็เอาลูกไปทำความสะอาดแล้วเอามาว่าที่อกแล้วบอกว่า 20 น.นะแม่  แต่ทันถึงเค้าก็พาไปตรวจร่างกายต่อ  ทางแม่เองก็พยาบาลเปลี่ยนนั้นนี้ให้พร้อมย้ายไปห้องพัก พร้อมกับบอกว่าอีก 1ชม.จะพาน้องไปพร้อมแม่นะ เข็นมามาจะตรงนั้นมารอ ผลปรากฏว่าพยาบาลบอกแม่น้องไปไม่ได้แล้วนะ ออกซิเจนในเลือดต่ำต้องให้หมอเด็กเช็คก่อน แล้วเค้าก็พาเรามาห้องพักก่อนตลอดทางได้แต่ถาวะนาอย่าเป็นอะไรเยอะเลยนะลูกแม่นึกถึงแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ มาเจอน่าแฟน เราให้แฟนฟัง แฟนก็พูดว่าคงแค่อบก็หาย พยาบาลก็มาตามพ่อเด็กเรียกออกไป  หายไปอยู่นานร้อนใจเลยโทรหา คำพูดที่แฟนพูดต่อนั้น  อ้ำอึ้ง แต่ก็บอกเร่นะว่าเป็นโรคหัวใจชนิดเขียว ใจเสียมากๆๆ แล้วกัลบมาเจอน่ากันแฟนเราให้ฟังได้นิดหน่อย แล้วบอกว่าต้องรีบไปเดินเรื่องแจ้งเกิดแจ้งสิทธิ์ต่าง และพรุ่งนี้ไปรพ.สิริกิต ตอนนั้นถึงกับต้องรีบโทรหาพอแม่มาอยู่ด้วย เพราะอ่อนแอมากอยู่คนเดียวไม่ได้ เอาแต่ร้องไห้ตลอดที่อยู่รพ. ทำเรื่องส่งตัวได้รพ.จุฬาฯ  เช้า26 ก.ค. 62 น้องอายุ 3 วัน ได้เจอหมอ ได้แอคโค่ แล้วหมอก็แจ้งว่า มี2วิธี ผ่าตัด กับใส่ขดลวด หมอก็บอกความเสี่ยงต่างๆนาๆ เราพูกกับแฟนว่าคิดเลยเราคิดไม่ออกแล้วเราสงสารลูก แฟนเลือกที่ใส่ขดลวด บ่าย2ของวันนั้นหมอก็พาลูกไปใส่ขดลวด  ตลอดเวลาพักฟื้นเห็นเค้าดีเรื้อยๆมา ออกซิเจน 90-95 ตลอด จนน้องอายุ10 วันได้กลับบ้าน แล้วบอกกับเราว่า 2เดือนมาตามนัดคือวันที่ 3/ต.ค/62
(แล้วอยากจะบอกว่าวันที่2 ต.ค วันเกิดแม่จ้า)  ตี2ของวันที่3 ให้น้องกินนมแล้วน้องหลับไม่ถึง2นาที อ้วกพุ่ง มีสีเหลืองปนมาด้วยใจเราเสีย และก่อนหน้านั้น2-3 ที่จะไปตามนั้นน้องมีอาการหอบ แต่ไม่เขียว ไม่ซึม ดูดนมได้ดี จนวันที่2ไปเอาส่งตัวเจอหมอเลยเล่าให้ฟัง หมอบอกว่าเป็นเพราะให้กินแล้วไม่จับพาดบ่า เค้าคงแน่นท้อง ก็เชื่อเพราะเค้าหมอ เช้าตี5 พากันเดินทาง แม่สังเกตุเหตุน้องปากม่วงช่วงสายๆ คิดว่าน้องคงนั่งไม่สบายคาร์ซีทมันทำให้คอพับหายใจได้ไม่ดีเลยพาออกมา กินนมตามเวลา น้องก็แหวะ อยู่เรื่อยๆตลอดทาง จนถึงห้องแอคโค ต้องกินยานอนหลับ น้องร้องงองแง หมอเลยวัรออกซิเจน ได้ 50-60 หมอให้แอทมิด กินยาไปก็อ้วกออกหมด โดนไป3 ไซริ้ง อันสึดท้ายก็ไม่หลับแค่ง่วงๆดิ้นไปมา หมอบอกพาน้องกลับไปก่อนแต่พ่อกับแม่อยุ่คุยก่อน บอกว่าขดลวดที่ทำไว้ตอนนั้นเริ่มตัน แต่หมอเจ้าของไข้มามาวันนี้ เดี๋ยวรอเอาผลให้เค้าดูแล้วว่ายังไง แต่คิดว่าน่าจะต้องสวนหัวใจอีกรอบถ้าไม่เป็นผลต้องผ่าใส่เส้นเลือดเทียม
คืนนั้นก็นนอนรพ.ไป จน4 ทุ่มพยาบาลมาพร้อมป้ายงดอาหารตี2 และรู้ไหมว่า ตอน5 ทุ่มแม่ให้นอนกินนมแล้วไม่ยอมนอน เลยไลน์ไปหาพ่อน้องพร้อมกับถ่ายรูป บอกเค้าว่าไม่ยอมนอน นอนโม้อยู่  ด้วยภาพที่น่ารัก ทำยังไก็ไม่นอน จะเอามานอนกกหลับไป จนตี1พยาบาลมาเรียกให้นอนกินนมนะแม่ ตี2เดียวจะหิว ก็ให้กินหลับไป อดไปจนบ่ายๆ ถึงมาบอกเราว่าไม่ได้สวนนะคิวไม่ได้ น้องหิวมากตอนนั้นงองแงหลับตื่นดูดจุกไปหลับไปร้องไป พอบอกอยากนั้นก็ให้กินนม  จนมาบอกตอน4-5 โมง บอกให้อดอีกรอบ 6โมงเย็น ตอนนั้นออกซิเจน 50-60 ทั้งๆที่ใส่สายออกซิเจนช่วยไม่ขึ้นเลยตอนแรกที่ใส่ยัง อยู่ที่ 60-70 มี80 บ้าง พร้อมกับบอกว่า 2ทุ่มจะไปสวนหัวใจ ตอนนั้น1ทุ่มแม่เดินไปดูน้องตอนน้นตอนอยู่ในอาการเมายาสลบตาหลับไม่สนิท มองตามพ่อเค้าอยู่พ่อเค้าเลยบอกให้เราไปยืนให้ลูกมอง พร้อมกับบอกว่าสู้ๆนะลูกแม่รอหนูอยู่ แม่ก็รอจน2ทุ่ม ไปพร้อมน้อง นั่งรอจน 5-เที่ยงคืน หมอเดินออกมา แต่ไม่มีน้องมา พร้อมบอกว่าสวนไม่ได้ตันเกินต้องผ่าด่วน ไม่คิดเลยว่าจะเหมือนในละคร
หมดผ่าก็แจ้งความเสี่ยง ให้พ่อเซ็นยินยอม นั่งรอต่อไป จนตี1กว่าหมออีกคนออกมา เหมือนบอกให้เราทำใจกลาย เพราะออกซิเจนต่ำมาก แม่เลยถามว่าต่ำแค่ไหน เค้าบอกต่ำมากๆ ไม่นานก็ได้พาน้องออกมาคิดว่าจะพาน้องไปห้องผ่าตัด หมอบอกว่า พาน้องกลับไปที่พักน้องผ่าไม่น่าจะไหวให้อาการทรงตัวค่อยผ่าพรุ่งนี้  ระหว่างทางเครื่องวัดออกซเจนเกิดขึ้นเครื่องหม่ย -?- แบบนี้ แม่หันไปมองหน้าพ่อ มองหน้าน้อง ตอนนั้นออกซิเจน 30-40 พอถึงที่พักของน้องหมอให้พ่อแม่นั้งรอ จนหมอคนแรกเดินมาบอกว่าผ่าไม่ได้งั้นงี้ตามข้างต้น แล้วเดินเข้าไป อีกไม่นานเค้าเดินออกมาอีก ว่าน้องไม่ไหวแล้วจะจากไปแล้ว เหมือนคนบ้า ร้องจนจะหมดลม และน้องก็จากแม่ไปจริง 02.50 น. วันที่5 ตุลา ได้แต่ร้องไห้  #แม่รอให้น้องแม่เกิดกับพ่อแม่อีกนะมาเกิดแบบที่ร่างกายสุขภาพแข็งแรงไม่มีโรคภัยติดตัวมานะลูก