เดิมที จขกท. เป็นคนต่างจังหวัดที่ได้มาเรียนและทำงานที่ กทม. ส่วนพี่ชายก็แต่งงานมีครอบครัวอยู่ที่บ้าน ตจว. ด้วยการใช้ชีวิตหลายๆ อย่าง เราไม่เข้ากับพี่สะใภ้เท่าไร และเค้าก็มีปัญหาเรื่องเงินด้วย เราเลยตัดสินใจซื้อบ้านที่ กทม. เมื่อต้นปีนี้ และให้แม่มาอยู่ด้วยกัน (แม่ก็อยากจะย้ายออกนานแล้วเหมือนกัน)
เราคิดว่าเราจะหลุดพ้นปัญหาของเค้าแล้ว แต่เปล่าเลย…

ปิดเทอมที่แล้ว เค้าเอาลูกชายเค้ามาฝากไว้กับเรา (บอกผ่านแม่) เพราะพี่ชายกับพี่สะใภ้เพิ่งเปลี่ยนงาน ต้องไปต่างจังหวัดตลอดๆ ไม่มีคนอยู่บ้าน
ตอนนั้นเราก็โอเค จะได้สอนหลานเพื่อเตรียมสอบเข้า ม.1 ด้วย แต่กลายเป็นว่า เราสอนไม่ได้ หลานไม่ยอมเรียน ขี้เกียจ ไม่ช่วยงานบ้านใดๆ แถมนิสัยดันเหมือนพี่สะใภ้ ซึ่งเราเกลียดมาก 
ตอนนั้นเราเครียดมากเพราะต้องส่งทั้งค่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากินอยู่ทุกอย่างเรารับหมดเลย

เราทนอยู่ 2 เดือน พอหลานกลับไป ทุกอย่างก็ดีขึ้น แต่พี่ก็แวะมาพักด้วยทุกเดือน (บอกผ่านแม่) ทุกครั้งก็จะขนผ้ามาซักที่บ้านเรา กินอยู่ฟรี
ตอนนี้เราเป็นเจ้าบ้าน พี่ชายก็มีความเกรงใจนะ มีช่วยงานบ้านบ้าง (ปกติไม่ทำเลย) แต่พี่สะใภ้ทำตัวเหมือนเดิม 

ล่าสุด ปิดเทอมเล็ก ฝากหลานมาอยู่ด้วย 1 อาทิตย์ (บอกผ่านแม่) เราก็เหมือนน้ำท่วมปาก ปฏิเสธไม่ได้ พอบ่น แม่ก็ว่าว่าไม่เอาพี่เอาน้องเลยเหรอ
ได้แต่ทนๆ ไป แค่ 1 อาทิตย์ แต่พอถึงวันจะกลับ โทรมาบอกว่า จะฝากไว้ทั้งเดือนจนเปิดเทอม
เราโกรธจนร้องไห้ ไม่คุยกับใครไป 3 วัน โวยวายมากก็ไม่ได้ สงสารหลาน หลานก็เฟลเหมือนกัน อึดอัดสุดๆ 

เราจะทำยังไงดี เราไม่ได้อยากตัดขาดกับพี่ชาย แต่เราเกลียดความไม่เกรงใจของพี่สะใภ้ แล้วพี่แกก็รู้นะ ไม่คุยกับเรา ล่าสุดเป่าหูลูกให้อยากมาเรียนกรุงเทพ มันก็อยากมาเรียน แต่เราไม่เอาเด็ดขาด ยื่นคำขาดกับแม่เลย แม่ก็เห็นด้วย
แต่เรื่องมาทุกปิดเทอมเนี่ย แม่ก็ไม่ยอมช่วยอะไร เพราะไม่อยากให้ตัดพี่ตัดน้อง แต่แม่เหมือนจะลืมความรู้สึกเราไปเหมือนกัน