คือเรื่องมีอยู่ว่า พี่ชายเราเอาพี่สะใภ้มาอยู่ที่บ้านเกือบสิบปีแล้ว แรกๆนางก็ดี ดีแบบดีเกินพูดจาหวานเอาใจมาก แต่ทุกครั้งที่นางไม่พอใจอะไรเล็กน้อย หรือว่าคนอื่นแค่ขอความช่วยเหลือ นางจะหงุดหงิดเอาไปโพสต์เฟสด่า บ้านเรามีพี่น้องสามคน มีพี่สาวคนรองอีกคน นางก็ไม่ถูกกันนานแล้ว ส่วนเราเพิ่งเรียนจบกลับมาอยู่บ้านเพราะโควิดก็ผิดหวังกะนิสัยนาง ไม่ค่อยทำงานบ้าน ชอบทำเหมือนตัวเองเก่ง อีโก้สูง ไม่ฟังใคร และชอบโพสต์ว่าครอบครัวตัวเองดีมากมาจากตระกูลดี แต่ทรัพย์สินเงินทองเอาไปจากบ้านเราหมดคือ พี่ชายเราช่วยพ่อทำสวนผลไม้เพราะพ่ออายุเยอะแล้ว แต่นางชอบบงการทุกอย่าง จะเอานั่นทำนี่ ส่วนแม่เราแกรู้ดีว่าพี่สะใภ้ทำไม่ดีหลายอย่างแต่แกเลือกที่จะทนเพราะไม่อยากให้มีปัญหา แถมเวลานางทำไม่ดีนางจะมาง้อด้วยการพูดหวาน ทำดี เอาใจซื้อขนมมาให้ แม่เราคงหลง รึให้อภัย ปล. นางอยู่เป็น ซึ่งแน่นอนนางไม่ใช่คนตรงๆ แต่ปากหวานก้นเปรี้ยว เราประเมิณนิสัยนางมาเป็นปีตั้งแต่เรียนจบ แต่ก็ทนเพราะคิดว่านางคงไม่ร้ายขนาดนั้น จนมาวันนึง พ่อด่านางเพราะทนไม่ไหว  นางผิดแต่นางร้องไห้ โบ้ยความผิดนั่นนี่ แล้วอ้อนให้พี่ชายพากลับบ้านนางที่อยู่ต่างอำเภอนางบอกหายใจไม่ออก เจ็บ แต่พ่อเราไม่ผิด แถมนางยังเอาไปโพสต์ด่าต่อ พี่ชายเราเลยคิดจะแยกบ้าน เราก็คิดว่าดีแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนั้น คืออีก 2 วันพี่เราเอารถไถมาไถหน้าบ้าน ยำ้ว่าหน้าบ้านทั้งๆที่เราเคยแนะนำไปว่า ถ้าแยกบ้านควรแยกไปไกลๆเลย เพราะคนในบ้านไม่ชอบ แต่นี่นั่งหน้าบ้านก็มองเห็น พี่สาวคนรองเราบอกว่า นางจะยั่วประสาท นางโม้ว่าจะสร้างบ้านให้สวย ในเฟส จัดสวนให้สวย เราไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ต่างคนต่างอยู่ เราเลยวีนเรียกพี่ชายมาคุย แบบทะเลาะฟิวขาด เขวี้ยงจานใส่ พร้อมแฉสิ่งที่พี่สะใภ้เคยทำ ทุกคนว่าเราผิดไหม ถ้าเป็นทุกคนจะทำยังไง

ปล. ทำไมไม่จัดการแต่แรก เพราะแม่เราค่อนข้างไม่ชอบมีปัญหาในบ้าน อีกอย่างเรื่องอื่นพอทน แต่หลังๆมารวมๆแล้วไม่ไหวจริงๆ  นางไม่เคยยอมรับผิดหรือขอโทษใครเลย งานการก็ไม่ทำ แต่ชอบคุยโทรศัพท์กับพี่สาวนางที่กรุงเทพเหมือนมีงานเยอะ แถมคุยเสียงดังแบบไม่มีมารยาท นางคงคิดว่าพ่อแม่เราเป็นแค่ชาวสวน แต่บ้านนางก็ไม่มีอะไรเลยเหมือนกัน ที่นางอวดได้เพราะญาตินางบางคนห่างๆรวย แต่นางไม่รวยเลย จนกว่าบ้านเราเยอะ แต่นางดูถูกบ้านเราสาระพัด นางป่วยหรือย้อนแย้งเรา งงมาก ตอนนี้ที่บ้านไม่มีใครเอานางเลยซักคน