เราเป็นหลานที่ถูกเลี้ยงมาโดยตากับยาย เรารักตากับยายมาก ทุกครั้งที่มองดูตากับยาย
เราจะบอกตัวเองเสมอว่า ตากับยายแก่ลงทุกวัน คงอยู่กับเราไม่นาน ให้ทำทุกวันให้ดีที่สุด
ตาเราจากไปเมื่อวันที่ 21 เมษายน 2562 และยายเราเพิ่งจากไปเมื่อวันที่ 4 ตุลาคม 2562 
เราร้องไห้น้อยมาก แต่ในใจนี่มันจุกอย่างบอกไม่ถูก  แอบร้องไห้เวลาอยู่คนเดียว
ในหัวคอยแต่คิดทบทวน ถึงเรื่องราวเก่า เดินไปที่ไหนก็เห็นเรื่องราวตากับยาย
แม้กระทั่งเวลาซื้อของกิน ในใจจะนึกอยู่เสมอว่า อันนี้ตากับยายได้กินหรือยัง ภาพมันวนเวียนในหัวตลอดเวลา
จนทำให้เรานอนหลับไม่สนิท และเครียดตลอดเวลา คิดตลอดเวลา

มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างไหมคะ มีวิธีทำใจยังไง หรือมีข้อคิดเตือนสติเราบ้างไหมคะ