เมื่อก่อน ไปร้านเช่าวีดีโอบ่อย ๆ จะเจอคำโปรยบนโปสเตอร์หนังเรื่องหนึ่งจำได้ติดตาเลยว่า American History X (อเมริกันนอกคอก) ดิบจริง เถื่อนจริง จนได้เข้าชิงออสก้าร์ นำแสดงโดย เอ็ดเวิร์ด นอร์ตัน กับภาพชายคนหนึ่งมีสัญลักษณ์นาซีที่หน้าอก เรื่องนี้หนังโปรดในดวงใจเรื่องหนึ่งเลยครับ แล้วจากวันนั้นจนวันนี้ การแสดงของคุณ วาคีน ฟีนิกส์ ในบทโจ้กเกอร์นี่แหละ ที่ทำให้คำนี้กลับมาอีกครั้ง ระหว่างที่นั่งดูก็คิดไปด้วยนะ มีแค่นี้เองเหรอ ขออีก ขออีกหนัก ๆ จัดมาเลย และเหมือนจะได้ยินเสียงในหัวเรา พี่แกไต่ระดับการแสดงขึ้นไปอีกขั้น แรงอีก แรงอีก แรงขึ้นเรื่อย ๆ จนไม่มีทีท่าจะหยุด ยังมีอีกมั้ย จัดมา จัดมา!!! คราวนี้ละ กระหน่ำมาเลย อัดมาทุกทิศทาง แรงมาก จนมา บูมมมม! ในตอนสุดท้าย เออ ยอม! ดิบจริง เถื่อนจริง ไปชิงออสก้าร์เถอะ! ฮ่า ๆๆๆ

รีวิวแบบสปอยล์ 100%

ถึงหัวกระทู้จะชื่นชมการแสดงของนักแสดงนำ แต่การรีวิวครั้งนี้ก็ไม่ได้จะมาบอกเล่าความรู้สึกอะไรเกี่ยวกับบทบาทการแสดงหรอกนะครับ แต่จะเป็นการเล่ามุขตลกสั้น ๆ 3 เรื่อง จากในหนัง 
มาเริ่มกันเลย

1.มุขกองขยะ

สิ่งเราเห็นทั้งเรื่อง แต่ก็ไม่ได้สนใจ จนกระทั่งโจ้กเกอร์พูดขึ้นว่า "พวกคุณเดินผ่านผมทุกวัน เห็นผมทุกวัน แต่ก็ไม่เห็นผมเลย ถ้าผมนอนตายข้างถนน พวกคุณคงจะเดินข้ามไปเหมือนขยะพวกนั้นสินะ เหมือนมันไม่มีตัวตน" ทั้งที่มันเห็นชัดซะขนาดนั้น โอโห้ นี่มันเป็นความผิดของผมเองที่คิดว่าบ้านเมืองในหนังมันปกติทั้งที่ขยะกองโตขนาดนั้น สุมกันจนมโหฬาร จนมีมุขตลกแซวว่า หนูตัวหนึ่ง (อาเธอร์ เฟรค) กลายเป็นซุปเปอร์หนู (โจ้กเกอร์) ไปแล้วเนี้ย (ตอนนี้ซุปเปอร์แมวก็ยังไม่เกิด) "คุณอ้างแบบนั้น เพื่อทำเลวได้เหรอ" เมอเร่ถามโจ้กเกอร์ เหมือนโยนคำถามกับคนงานคนเก็บขยะว่าอ้างเรื่องช่องว่างระหว่างคนจนคนรวยเพื่อประท้วงไม่เก็บขยะได้เหรอ แต่ก็ต้องถามกลับอีกว่าแล้วเราได้สนใจจริง ๆ รึเปล่าว่าที่มาของปัญหามาจากอะไร ถึงตรงนี้ ใครจำได้บ้างว่าชื่อที่อาเธอร์เฟรคใช้ในการแสดงเป็นตัวตลก  ที่บอกว่ามีนักร้องคนหนึ่งเอาชื่อนี้ไปใช้ คือชื่ออะไร? จำไม่ได้ใช่มั้ย ผมก็จำไม่ได้เหมือนกัน เพราะเราก็ไม่ได้ตั้งใจฟังจริงจังหรอกใช่มั้ย ทั้งที่อาเธอร์ก็บอกชัดว่าเป็นสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนไม่มีตัวตน อาจเป็นเรื่องความแตกต่างทางสังคมรึเปล่า ที่บางทีเราก็ไม่อยากไปใส่ใจกับปัญหาของอีกสังคมหนึ่ง

2.มุข..มันตลกตรงไหนวะ?

ยังอยู่ที่รายการเมอเร่แฟรงคลินโชว์ "เฮ้ โจ้กเกอร์ วันนี้นายมีมุขตลกมาเล่าให้เราฟังมั้ย" "มีสิ มี ก็อก ๆ ลูกชายคุณถูกรถชนตาย ฮาๆๆ" วอท? มันตลกตรงไหนวะ "มันไม่ใช่เรื่องที่จะเอามาล้อเล่นนะว้อย" "มันไม่ตลก แล้วคุณว่าคลิปที่ผมถูกหัวเราะเยาะบนเวทีที่เอามาเปิดในรายการมันตลกมากรึไง? ใครเป็นคนตัดสินว่าอะไรตลกไม่ตลก" อย่างบ้านเรา..ก็มีวรรณกรรมขุนช้างขุนแผนใช่มั้ยครับ ที่บอกว่าฉบับเก่าแก่ที่ชาวบ้านเขียนจริง ๆ มีเนิ้อหาสัปดน หยาบโลน ราชสำนักเอามาปรับปรุงใหม่เป็นอีกอย่าง เป็นตัวอย่างหนึ่งของการที่ต่างชนชั้นกันมีมุมมองต่างกัน อะไรตลกไม่ตลกอะไรควรไม่ควร ซึ่งเราก็ต้องระมัดระวังเรื่องตลกบางเรื่องด้วยที่อาจไปทำร้ายคนอื่น มองในแง่นี้ มุขปลดล็อคประตูที่ทุกคนหัวเราะกัน จริง ๆ ก็อาจไม่ตลกสำหรับบางคนก็ได้นะ

3.มุขเสียงหัวเราะ

หนังเปิดด้วยเสียงหัวเราะและจบลงด้วยเสียงหัวเราะของอาเธอร์เฟร็ค ที่มันดูผิดที่ผิดทาง ใช่แล้ว เขาหัวเราะในจังหวะเวลาที่คนอื่นไม่หัวเราะกัน จนทำให้คนเข้าใจผิด ไม่เคยร้องไห้แม้แต่ตอนที่รู้ประวัติตัวเอง ก็ยังเอาแต่หัวเราะ ขนาดแม่ยังตั้งชื่อให้ลูกเลยว่าแฮปปี้ แต่อาเธอร์บอก ชีวิตผมไม่เคยแฮปปี้แม้แต่นิดเดียว โดยที่ทั้งเรื่อง เราจะเห็นว่า 'ความเข้าใจผิด' นี่แหละเป็นคีย์เวิร์ดสำคัญที่ทำให้ชีวิตอาเธอร์ถูกเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา และโจ้ก(มุขตลก)ที่หนักหน่วงที่สุดคือตอนที่ผู้ประท้วงเข้าใจผิดคิดว่าโจ้กเกอร์เป็นวีรบุรุษที่แสดงออกทางสัญลักษณ์ทางการเมือง ฉากที่โจ้กเกอร์หันมาฉีกยิ้มใส่กับกล้องประกอบเสียงฝูงชนตะโกนอย่างบ้าคลั่งข้างหลังบนถนนนี่มันน่าสะพรึงจริง ๆ เป็นจิตขั้นสุดรุนแรงอย่างแท้จริง ทำให้นึกถึงสถานการณ์บ้านเมืองในบ้านเรา ซึ่งทุกคนน่าคุ้นเคยเป็นอย่างดีเพราะบ้านเราประท้วงบ่อย เราก็มีที่บ่นอุบอิบกันเวลาไม่พอใจอะไร หรือแสดงออกเป็นสัญลักษณ์เชิงต่อต้านอะไรก็ตาม  แล้วถ้ามีผู้กล้าซักคนที่กระทำสิ่งอันห้าวหาญที่เหนือกว่าธรรมดา เราอาจนึกสะใจว่า เฮ้ย มันรุนแรงนะ แต่ก็ได้สัมฤทธิผล จนเชิดชูว่า เฮ้ สุดยอดมาก นายมันวีรบุรุษของเรา แต่ก็ดูดี ๆ ละกันเพราะวีรบุรุษของเราอาจเป็นคนบ้าได้ มันมีการ์ตูนแบทแมนอยู่ตอนหนึ่ง ที่โจ้กเกอร์บอกว่า มีเรื่องโจ้กอีกเรื่องคือ แบทแมนมันคิดว่าฉันจะถูกรักษาให้หายได้วะ ฮ่าๆๆ ก็อยู่ที่ท่านผู้ชมละครับที่จะตัดสินว่าจริง ๆ โจ้กเกอร์เขาเป็นผู้ป่วย หรืออาชญากร