• เริ่มที่เธอเลยเเล้วกัน เธอผมสั้น สูง160 น้ำเสียงหนักเเน่น อ่อนหวาน ดูคุยสนุก อารมณ์ดี อัธยาศัยดี
• เรื่องมันเริ่มขึ้นเมื่อ ราวๆ2 -3 เดือนที่เเล้ว ผมป่วยมีอาการหนาวสั่น ปวดคอ เเล้วปรากฏว่าผมนั้น ป่วยเป็นต่อมน้ำเหลือง
• ผมได้มีความกังวลใจมากมาย กลัวเป็นมะเร็ง ได้ไปหาหมอรพ. เเต่ได้ความผิดหวังกลับมา ผมเลยว่าจะหายาทานเอง
• ผมเลยเดินไปซื้อยาที่ร้านใน7-11 เเบบเดียวกับที่นะ.จ่ายมา “เเละนั่นคือครั้งเเรกที่ผมได้เห็นเธอ”
• เธอใช้ผ้ากันฝุ่นปิดหน้าจนผมมองไม่ออกว่าเธอหน้าตาเช่นใด แต่ทว่ามีสิ่งนึงที่ทำให้ผม ละสายตาจากเธอไม่ได้
• นั่นคือดวงตาขวาของเธอ ผมอธิบายไม่ถูกว่าดวงตาเธอเป็นเช่นใด เเต่ดูวิเศษมาก
• คุณลองนึกถึงหินนำโชคที่ฮิตกันอยู่ช่วงนึงสิ ดวงตาขวาของเธอเหมือนหินนำโชคนั้นมาก มีสีเหลืองทองอำไพ
• ผมแปลกไร ปนอยากรู้ว่า ทำไมดวงตาเธอถึงดูพิเศษเเบบนี้ เเต่จะถามไปก็ดูเสียมรรยาทถูกไหม ?
• ความจริงเธออาจไม่ชอบมันเลยก็ได้ เเต่เธอคงไม่รู้ว่ามันพิเศษขนาดไหนสำหรับผม
• ครั้งเเรกเธอจ่ายยา ผมถือโอกาสบ่นเรื่องรพ.ให้เธอฟัง เเล้วผมก็จากเธอกลับบ้านไป ยาทานได้7 วัน ผมดันไม่หาย
• ผมเลยไปหาเธออีกรอบ ครั้งนี้เธอเปิดหน้า ผมอยากจะบอกตรงๆว่า “เธอ
โคตรใช่เลย”
• เธอถามผมว่า เป็นไงบ้าง ไม่ดีขึ้นเลยหรอ เเววตา น้ำเสียง ดูน่าเอ็นดูมากๆเลย เเอบคิดถ้าหมอห่วงผมจริงๆก็คงดีสินะ
• ครั้งนี้เธอไม่ยอมจ่ายยาให้ผม บอกผมว่ามันควรหาย เเละเเนะนำให้ผมไปรพ. เเต่ผมก็ไม่ได้ไป ผมกินอาหารเสริม
• จนอาการผมดีขึ้น ผมไป7-11บ่อย ครั้งนี้ผมเห็นเธออีกครั้ง เธอยิ้มให้ผม ผมเอ่ย”ดีขึ้นเเล้วนะ”
• ผมไม่รู้ว่าเธอสนใจที่ผมพูดไหม เเต่ก็รู้สึกดีเหมือนได้อัพเดท เล่าให้เธอฟังบ้าง
• เรื่องไม่รู้จะเล่าเเบบไหนอีก ปมเจอเธอก็ตอนเดินซื้อยาเเล้วไปจ่ายเงินเธอ ทั้งๆที่จ่ายดค้าเตอร์นอกก็ได้
• จนมาวันนี้ ผมกะเดินเเกล้งไปซื้อยามันทุกวันเลยเเล้วกัน ไม่รู้จะทำไงดี ที่จะได้คุยเจอเธอทุกวัน
• วันนี้แต่งตัว เตรียมเดินไปซื้อยา เเต่เภสัชดันเป็นคนอื่นไปแล้ว ....เเย่จริง...ผมคงไม่ได้เจอเธออีกเเล้วจริงๆใช่ไหม
• ถ้ามีโอกาสได้เจอเธออีก ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ขอLine ตรงๆก็คงไม่ได้มั้ง(นะ)
• ผมอยากรู้จักเธอจัง อยากชวนเธอดูหนัง อยากขวนเธอไปเที่ยว อยากพาเธอไปทานข้าว อยากทำเธอยิ้ม หัวเราะไปด้วยกัน
ชอบเภสัชขายยา ใน7-11 ผมไม่รู้จะทำความรู้จัก หรือเข้าหาเธอยังไงดี (เธอมีตาขวาที่วิเศษมาก)
• เรื่องมันเริ่มขึ้นเมื่อ ราวๆ2 -3 เดือนที่เเล้ว ผมป่วยมีอาการหนาวสั่น ปวดคอ เเล้วปรากฏว่าผมนั้น ป่วยเป็นต่อมน้ำเหลือง
• ผมได้มีความกังวลใจมากมาย กลัวเป็นมะเร็ง ได้ไปหาหมอรพ. เเต่ได้ความผิดหวังกลับมา ผมเลยว่าจะหายาทานเอง
• ผมเลยเดินไปซื้อยาที่ร้านใน7-11 เเบบเดียวกับที่นะ.จ่ายมา “เเละนั่นคือครั้งเเรกที่ผมได้เห็นเธอ”
• เธอใช้ผ้ากันฝุ่นปิดหน้าจนผมมองไม่ออกว่าเธอหน้าตาเช่นใด แต่ทว่ามีสิ่งนึงที่ทำให้ผม ละสายตาจากเธอไม่ได้
• นั่นคือดวงตาขวาของเธอ ผมอธิบายไม่ถูกว่าดวงตาเธอเป็นเช่นใด เเต่ดูวิเศษมาก
• คุณลองนึกถึงหินนำโชคที่ฮิตกันอยู่ช่วงนึงสิ ดวงตาขวาของเธอเหมือนหินนำโชคนั้นมาก มีสีเหลืองทองอำไพ
• ผมแปลกไร ปนอยากรู้ว่า ทำไมดวงตาเธอถึงดูพิเศษเเบบนี้ เเต่จะถามไปก็ดูเสียมรรยาทถูกไหม ?
• ความจริงเธออาจไม่ชอบมันเลยก็ได้ เเต่เธอคงไม่รู้ว่ามันพิเศษขนาดไหนสำหรับผม
• ครั้งเเรกเธอจ่ายยา ผมถือโอกาสบ่นเรื่องรพ.ให้เธอฟัง เเล้วผมก็จากเธอกลับบ้านไป ยาทานได้7 วัน ผมดันไม่หาย
• ผมเลยไปหาเธออีกรอบ ครั้งนี้เธอเปิดหน้า ผมอยากจะบอกตรงๆว่า “เธอ
• เธอถามผมว่า เป็นไงบ้าง ไม่ดีขึ้นเลยหรอ เเววตา น้ำเสียง ดูน่าเอ็นดูมากๆเลย เเอบคิดถ้าหมอห่วงผมจริงๆก็คงดีสินะ
• ครั้งนี้เธอไม่ยอมจ่ายยาให้ผม บอกผมว่ามันควรหาย เเละเเนะนำให้ผมไปรพ. เเต่ผมก็ไม่ได้ไป ผมกินอาหารเสริม
• จนอาการผมดีขึ้น ผมไป7-11บ่อย ครั้งนี้ผมเห็นเธออีกครั้ง เธอยิ้มให้ผม ผมเอ่ย”ดีขึ้นเเล้วนะ”
• ผมไม่รู้ว่าเธอสนใจที่ผมพูดไหม เเต่ก็รู้สึกดีเหมือนได้อัพเดท เล่าให้เธอฟังบ้าง
• เรื่องไม่รู้จะเล่าเเบบไหนอีก ปมเจอเธอก็ตอนเดินซื้อยาเเล้วไปจ่ายเงินเธอ ทั้งๆที่จ่ายดค้าเตอร์นอกก็ได้
• จนมาวันนี้ ผมกะเดินเเกล้งไปซื้อยามันทุกวันเลยเเล้วกัน ไม่รู้จะทำไงดี ที่จะได้คุยเจอเธอทุกวัน
• วันนี้แต่งตัว เตรียมเดินไปซื้อยา เเต่เภสัชดันเป็นคนอื่นไปแล้ว ....เเย่จริง...ผมคงไม่ได้เจอเธออีกเเล้วจริงๆใช่ไหม
• ถ้ามีโอกาสได้เจอเธออีก ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ขอLine ตรงๆก็คงไม่ได้มั้ง(นะ)
• ผมอยากรู้จักเธอจัง อยากชวนเธอดูหนัง อยากขวนเธอไปเที่ยว อยากพาเธอไปทานข้าว อยากทำเธอยิ้ม หัวเราะไปด้วยกัน