หนูมีแฟนที่คบกันได้ประมาณ9เดือน เขาเป็นผู้ชายที่ทั้งใจดีและอบอุ่นให้เกียรติ หนูรักเค้ามากๆ จนเราคิดจะแต่งงานกัน จนเมื่อถึงงานวันเกิดเพื่อนผช.ของหนู ช่วงแรกของงานแฟนก็อยู่กับหนูปกติแต่จู่ๆเขาก็หายไปไหน

อย่างแรกคือต้องบอกเลยว่าเราอยู่ม.6ค่ะ เรามีแพชชั่นในอาชีพที่เราอยากเป็นมากเลยค่ะ มันเป็นอาชีพที่ต้องได้คะแนนสูงและรับคนจำนวนจำกัดที่น้อยมากๆเลยค่ะ จบไปแล้วคุ้มค่ะ(พอเดากันได้ใช่ไหมคะ) ช่วงแรกครอบครัวเ

กี่คืนแล้วที่หนูต้องนอนร้องไห้ เพราะการกระทำโง่ๆของตัวเอง หนูคิดถึงผู้ชายคนหนึ่งมาก แต่เขาไม่อยู่ให้หนูบอกได้อีกต่อไป.. หนู "คิดถึง" รอยยิ้มของผู้ชายคนหนึ่ง มันตรึงอยู่ในใจ ไม่มีวันไหนที่หน

เราเป็นคนไม่มีความสามารถมากเลยหรือคะ  แต่ทุกวันนี้มีวุฒิการศึกษาใช่ว่าจะไม่ตกงาน (งานหายากมากเลยค่ะ (เพิ่งเข้าใจคำนี้ในวันที่มีอายุเลข 3) งานหายากจริงๆ) เคยได้ยินแต่คำว่าไม่เลือกงานไม่ยากจน (แต่ท

ตาแดงๆ สีหน้าเก็บกด เจ็บปวด แล้วน้ำตาไหลเป็นสาย แสดงเก่งจัง แสดงบทดุร้าย เกรี้ยวกราดได้กร้าวใจมาก ดูน้องเล่นเป็นเรื่องแรก แล้วก็ตกหลุมรักน้องไปแล้ว ตอนยิ้มก็ดูโลกสดใสเชียว เป็นกำลังใจให้น้อง น่าจะเป็

ในบางครั้งการที่เรายิ้ม หรือหัวเราะได้ในทุกๆที มันก็อาจจะไม่ได้แสดงว่าเรามีความสุขจริงๆก็ได้ ยิ้มมันอาจเป็นแค่ฉากที่เราสร้างขึ้นเพื่อปิดอีกด้านที่มันกำลังร้องไห้ เรายิ้มเพียงเพราะไม่อยากให้ใครเห็นว่าอ

ขอกำลังใจเล็กๆน้อยๆหน่อยได้มั้ยคะ ตอนนี้อยู่ปี 4 ฝึกงานอยู่ อีก 3-4 เดือนก็จะจบแล้วล่ะค่ะ แต่ปัญหาคือช่วงที่ฝึกงานอยู่นี้ ไม่มีความสุขเลยฝึกมาเดือนกว่าร้องไห้เกือบทุกวัน รู้สึกว่าทำงานที่พี่เลี้ยงสั่ง

จู่ๆก็ร้องไห้ อึดอัดอยากร้องไห้โดยไม่มีสาเหตุ บางทีคุยกับเพื่อนอยู่ หัวข้อตลกมากก แต่เรากลับไม่ขำ อยากร้องไห้เฉยเลย เดินเรียน เดินไปนู่นไปนี่ก็แอบน้ำตาซึม อยากร้องไห้ นอนนิ่งๆก็อยากร้องไห้ อ่านหนังสือ

อนนี้ก้ 02:03 นาที เรายังนอนไม่หลับยังคงร้องไห้อยู่คนเดียว เหงา และเสียใจ เพราะเพิ่งเลิกกับแฟนเราบอกเลิกเขา เขาไปมีคนใหม่แล้วยอมรับว่ามีอะไรกันแล้ว เรารู้ว่าจริงๆเราไม่มีสิทธิ์เสียใจเพราะเป็นคนบอกเลิก

ตอนนี้เราอายุเกือบ 22 ปีแล้วค่ะ ตอนม.ต้นเราเคยถูกบูลลี่และโดนบอยคอตจากเพื่อนๆแบบงงๆ เพื่อนในห้องเกือบทุกคนยกเว้นเพื่อนสนิทตอนนั้น 2-3 คนบูลลี่เรา ตอนนั้นเราอายุ 12-13 ปีเท่านั้น อยู่ๆเราก็กลายเป็นตัวต