ผมไม่เคยติดตามข่าวสารอะไรเลย ที่ครูเอามาเเปะไว้ ว่ามีเเข่งอะไร ผมก็ละเลยไป จนกระทั่ง เ้พื่อนได้ไปญี่ปุ่นตั้ง2 คนเเล้ว ผมรู้สึกเจ็บใจ อิจฉามาก ผมยอมรับว่าผมทำตัวเองจนได้รับบทเรียนราคาเเพงเเล้ว หนหน้าผมต้องตามประกาศ คิดตัดสินใจดีๆ  เเต่ว่าความรู้สึกเสียใจ มันอยู่กับผมตลอดเวลา ทำให้ผมไม่มีเเรงจะทำอะไรเลย ผมรู้สึกเเบบปวดใจ ผมโดนลงโทษหรือลงโทษตัวเองเเรงไรปรือเปล่าครับ ผมมีความคิดซ้ำๆว่าจะต้องฆ่าตัวตายตลอดเวลา ผมคงไม่สามารถผ่านช่วงเวลานี้ไปได้เเน่ๆ จะอธิบความเจ็บปวดของตัวเอง ก็ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ จะทำร้ายตัวเอง เเต่ก็ทำไม่ได้ ผมรู้สึกว่าอยู่ในโลกมืดตลอดเวลา เเล้วตัวเองก็ล้ม เเต่ลุกขึ้นไม่ได้