พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๗ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต
(๘๘๕ - ๘๙๐)
๑๒. จูฬวิยูหสูตร๑-
ว่าด้วยการวิวาทกันเพราะทิฏฐิสูตรเล็ก
             (พระพุทธเนรมิตทูลถามดังนี้)
             [๘๘๕] สมณพราหมณ์เจ้าลัทธิบางพวก
                       ยึดถืออยู่เฉพาะทิฏฐิของตนๆ
                       ถือแล้วก็อ้างตัวว่า เป็นคนฉลาด พูดกันไปต่างๆ ว่า
                       บุคคลใดรู้อย่างนี้ บุคคลนั้นชื่อว่า รู้ธรรมแล้ว
                       บุคคลใดคัดค้านธรรมนี้ บุคคลนั้นชื่อว่า ยังไม่สำเร็จกิจ
             [๘๘๖] สมณพราหมณ์เหล่านั้นถืออย่างนี้ แล้วก็พากันวิวาท
                       และกล่าวว่า คนอื่นเป็นคนพาล ไม่ฉลาด
                       วาทะของสมณพราหมณ์เหล่านี้
                       วาทะไหนเป็นเรื่องจริงกันหนอ
                       เพราะสมณพราหมณ์เหล่านี้ทั้งหมด
                       ต่างก็อ้างตัวว่า เป็นคนฉลาด
             (พระผู้มีพระภาคตรัสตอบดังนี้)
             [๘๘๗] คนพาลไม่ยอมรับธรรมของผู้อื่นเลย
                       เป็นคนต่ำทราม มีปัญญาทราม
@เชิงอรรถ :
@๑ ขุ.ม. (แปล) ๒๙/๑๑๓-๑๒๙/๓๓๘-๓๖๑
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๕ หน้า : ๗๑๓}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต [๔. อัฏฐกวรรค]
                                                                 ๑๒. จูฬวิยูหสูตร
                       สมณพราหมณ์ทั้งหมดนั้นแหละเป็นคนพาล มีปัญญาทราม
                       สมณพราหมณ์เหล่านี้ทั้งหมดนั้นแหละยึดถือทิฏฐิอยู่
             [๘๘๘] ถ้าพวกสมณพราหมณ์ไม่ผ่องแผ้วเพราะทิฏฐิของตน๑-
                       เป็นผู้มีปัญญาหมดจดดี ฉลาด มีความรู้แล้วไซร้
                       บรรดาสมณพราหมณ์เหล่านั้น ก็ไม่มีใครเสื่อมปัญญา
                       เพราะทิฏฐิของสมณพราหมณ์แม้เหล่านั้น ถือกันมาอย่างนั้น
             [๘๘๙] คน ๒ จำพวกกล่าวทิฏฐิใดต่อกันว่า เป็นคนพาล
                       เราไม่กล่าวทิฏฐินั้นว่า จริง
                       สมณพราหมณ์พากันประกาศทิฏฐิของตนๆ ว่า จริง
                       เพราะฉะนั้น จึงพากันใส่ไฟผู้อื่นว่า เป็นคนพาล
             (พระพุทธเนรมิตทูลถามดังนี้)
             [๘๙๐] สมณพราหมณ์บางพวกกล่าวธรรมใดว่าจริง ว่าแท้
                       สมณพราหมณ์พวกอื่นก็พากันกล่าวธรรมนั้นว่าเปล่า ว่าเท็จ
                       สมณพราหมณ์เหล่านั้นต่างพากันถือมั่นแม้อย่างนี้แล้ววิวาทกัน
                       เพราะเหตุไร สมณพราหมณ์จึงไม่พูดอย่างเดียวกัน