สวัสดีค่ะเราอยากมาแชร์บทเรียนครั้งสำคัญในชีวิตของเรา เผื่อจะได้เตือนใจใครได้บ้าง
 เราแอบคุยกับผู้ชายคนหนึ่งขอเรียกว่า P. นะคะเป็นช่างถ่ายรูปอยู่เมืองที่มีนางเงือกมาประมาน8-9เดือนตลอดเวลาที่คุยกันผู้ชายจะมาหาเราประมาณเดือนละครั้ง เราคุยกันทุกวัน   เราใช้คำว่า”แอบคุย”เพราะ P.มีแฟนอยู่แล้วค่ะ  เค้าทำทุกอย่างกับเราแบบคนเป็นแฟนกันทุกอย่างและเราคุยกับเค้าแค่คนเดียว. เรารู้ว่ามันผิดที่แอบคุยเพราะบาปกรรมได้ตามสนองเราแล้วเพราะตอนนี้เราตั้งท้องได้ประมาณ2อาทิตย์ซึ่งมันคือความผิดพลาดที่ไม่อยากให้เกิดเพราะเราได้ป้องกันแล้วแต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วเด็กก็คือลูกของเราเค้าไม่ได้รับรู้อะไรด้วย  แต่P.ไม่รับผิดชอบอะไรเลยตัดการติดต่อเราทุกช่องทาง ตอนเราบอกเค้าว่าเราท้อง  P.ก็ยื่นข้อเสนอให้เรา3ข้อให้เราเลือก
1.จะให้เค้ารับผิดชอบก็ได้เค้าจะให้แม่เค้ามาคุยกับพ่อแม่เราแต่เค้าจะอยู่กับเราเพราะความรับผิดชอบและหน้าที่ไม่มีความสุขหรอกอยู่กันไปก็อาจจะเลิกกันเค้าจะอยู่แค่ทำหน้าที่พ่อ  ที่ผ่านมาที่บอกรักเราทุกวันคืออะไรเราคงโง่ที่เชื่อเค้าเอง 
2.เค้าบอกว่าเค้าไปปรึกษาเพื่อนที่เป็นสูตินารีแพทย์มาแล้วว่าเพิ่ง2อาทิตย์สามารถเอาเด็กออกได้ไม่อันตรายอะไรเลย   ข้อนี้ตัดไปเลยเราไม่เลือกแน่นอน 
3.ถ้าเราจะเก็บเด็กเอาไว้เราก็ต้องเลี้ยงดูเด็กเองโดยที่เค้าจะไม่ยุ่งเกี่ยวอะไรเลยอาจมีส่งเงินมาให้บ้างโดยที่ไม่ให้แฟนเค้ารู้เด็กจะเป็นสิทธิของเราทุกอย่าง 

ตอนนั้นเราคุยกับเค้าไม่เข้าใจเพราะเค้าพูดแบบบีบให้เราไปเอาเด็กออกแต่เราไม่อยากเอาเด็กออก  สุดท้ายเค้าก็ตัดการติดต่อเราทุกทางบล็อคเราทุกอย่าง

เราเลยตัดสินใจไปบอกแฟนเค้าซึ่งเราคิดว่าเค้าน่าจะเห็นใจเราบ้างเพราะเค้าเป็นพยาบาลเด็กแต่เค้าก็คบกับผู้ชายต่อโดยที่ทั้งคู่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและไม่ให้ P.มายุ่งเกี่ยวกับเราและลูกอีก 

เราติดต่อไปทางแม่ของP. โดยส่งไลน์ไปบอกแต่แม่เค้ากลับบล็อคไลน์เรา  เราติดต่อเพื่อนเค้าไปก็ไม่มีใครช่วยเหลือเราเลย.  เราไม่รู้ว่าเค้าไปบอกคนอื่นว่าอะไร  เพราะเค้าสามารถใช้ชีวิตประจำวันอย่างปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 
เรารู้ว่าสิ่งที่เราทำมันไม่ถูกต้องแต่สิ่งที่เค้าทำมันถูกต้องแล้วหรอเค้าไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรอ??