สวัสดีค่ะ
รู้สึกเหนื่อยจังค่ะ ไม่อยากทำอะไรเลย
ตอนเช้าไม่อยากตื่นไปทำงาน ... ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ ก็กด snooze จนงงว่า ทำไม snooze ไม่จบไม่สิ้นซักที
ตอนเย็นเลิกงาน ก็ไม่อยากกลับเข้าบ้าน แต่ไม่รู้จะไปที่ไหน ... ถึงมีที่ไป ก็กลับดึกมากก็ไม่ได้ เพราะที่บ้านจะเป็นห่วง (จขกท.อยู่บ้านกับพ่อแก่แม่เฒ่าขี้กังวลค่ะ ... รู้ว่า เค้ากังวล เพราะห่วงเพราะรักเรา แต่แบบนี้เราใช้ชีวิตแบบไม่มีความสุขค่ะ เพราะเท่ากับว่า เราต้องทำตัวเป็นเด็กดีตลอดเวลา กลับบ้านดึกไม่ได้ ให้เค้าเห็นว่า ทุกข์ไม่ได้ มีปัญหาไม่ได้ เพราะท้ายที่สุดแล้ว ทุกข์ของจขกท.จะทวีคูณ เพราะทุกข์กับปัญหาตัวเอง และทุกข์ที่รู้ว่า เค้าทุกข์เพราะเรา ให้รู้ว่า มีปัญหาไม่ได้ เพราะเค้าจะกังวลและทุกข์ ... เราก็จะเครียดทับทม เพราะไหนจะเครียดกับปัญหา ก็ต้องมาเครียดที่เค้าทุกข์เพราะเราอีก สู้เราทุกข์คนเดียว แบกปัญหาคนเดียว น่าจะรับมือได้ง่ายกว่า)
ตอนกลางคืน ... เหนื่อย เพลีย ง่วง แต่ไม่อยากนอน ... แต่ถ้ามีโอกาสได้นอน พอนอนแล้วก็ไม่อยากตื่น อยากนอนโง่ๆ ยาวๆ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะวันธรรมดาต้องไปทำงาน เสาร์-อาทิตย์หลานๆ ก็มักจะมาที่บ้าน ทะเลาะกันมั่ง เปิดปิดประตูเสียงดังมั่ง ... หรือไม่ก็ต้องพาพ่อแก่แม่เฒ่าไปกินข้าวนอกบ้าน หรือไปทำธุระ ... หาเวลาสงบๆ ไม่ค่อยเจอ
ตอนนี้ในแต่ละวัน จขกท.ก็ตื่นมากด snooze จนเห็นว่า จะกด snooze ต่อไม่ได้แล้ว ก็ลุกไปทำงาน ปั้นหน้าหัวเราะกับเพื่อนร่วมงาน กลับบ้านก็บอกที่บ้านว่า กินข้าวเข้ามาแล้ว ... อิ่ม ... และขึ้นห้อง ปิดประตู ... ลูบหัวหมา เกาพุงหมามั่ง (จขกท.เลี้ยงหมาในห้องนอนค่ะ) นอนโง่ๆ มั่ง นั่งทิ้งดิ่งปล่อยน้ำตาไหลมั่ง (อันนี้เป็นบ่อยสุด)
จขกท.มีงานต้องเคลียร์ - ต้องเอางานกลับมาทำต่อที่บ้าน ...
รู้นะคะว่า เวลาสำหรับงานแต่ละชิ้นมันลดลงเรื่อยๆ แต่ไม่มีใจจะหยิบมาทำเลยค่ะ
มีบ้านต้องผ่อน - ต้องหาวิธีสร้างรายได้เสริมที่ยั่งยืน ...
รู้นะคะว่า ต้องทำอะไรยังไงบ้าง แต่ไม่มีแรงลุกขึ้นมาลุยเลยค่ะ
มีพ่อแก่แม่เฒ่าต้องดูแล - เค้าเป็นผู้สูงอายุที่สุขภาพแข็งแรงนะคะ ยังเดินเหินได้ แต่ช้าบ้างตามสังขารที่ร่วงโรย ...
รู้นะคะว่า ควรจะต้องให้เวลาให้มากกว่านี้ เพราะเค้าเหงา
เพราะเค้าอาจอยู่กับเราไม่นาน ... บ้านนี่ก็ซื้อเพราะเค้าอยากให้ซื้อ จะได้มาอยู่ด้วยกัน
มีลูกชาย 4 ขาอยู่ 2 ตัว ที่เริ่มรู้สึกว่า เราดูแลเค้าไม่ค่อยดี ไม่ค่อยได้เล่นด้วย ไม่ค่อยใส่ใจ ไม่ค่อยมีเวลาให้ ...
จขกท.รู้ค่ะว่า บนโลกนี้มีคนทุกข์กว่าจขกท. ... มีคนมีปัญหาใหญ่กว่า เยอะกว่า ... มีคนต้องต่อสู้ดิ้นรนกว่า
สิ่งที่จขกท.เจอมันขี้ปะติ๋วมาก ....
แต่ จขกท. เหนื่อยจังค่ะ ไม่เอาอะไรแล้วได้มั้ย ไอ้สารพัด "ต้อง ..." นี่ ... ไม่ทำแล้วได้มั้ยอ่ะ
พี่ๆ เพื่อนๆ ที่เคยเจอสภาวะแบบนี้ ... ดึงพลังให้ตัวเองยังไงคะ
ทำยังไงให้ตัวเองหายจากอาการนอนเน่าแบบจขกท.ตอนนี้คะ
ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ
[กระทู้ขอกำลังใจ] ... (ใจ)เหนื่อยค่ะ ... เพื่อนๆ มีวิธีเติมพลังให้ตัวเองยังไงกันบ้างคะ
รู้สึกเหนื่อยจังค่ะ ไม่อยากทำอะไรเลย
ตอนเช้าไม่อยากตื่นไปทำงาน ... ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ ก็กด snooze จนงงว่า ทำไม snooze ไม่จบไม่สิ้นซักที
ตอนเย็นเลิกงาน ก็ไม่อยากกลับเข้าบ้าน แต่ไม่รู้จะไปที่ไหน ... ถึงมีที่ไป ก็กลับดึกมากก็ไม่ได้ เพราะที่บ้านจะเป็นห่วง (จขกท.อยู่บ้านกับพ่อแก่แม่เฒ่าขี้กังวลค่ะ ... รู้ว่า เค้ากังวล เพราะห่วงเพราะรักเรา แต่แบบนี้เราใช้ชีวิตแบบไม่มีความสุขค่ะ เพราะเท่ากับว่า เราต้องทำตัวเป็นเด็กดีตลอดเวลา กลับบ้านดึกไม่ได้ ให้เค้าเห็นว่า ทุกข์ไม่ได้ มีปัญหาไม่ได้ เพราะท้ายที่สุดแล้ว ทุกข์ของจขกท.จะทวีคูณ เพราะทุกข์กับปัญหาตัวเอง และทุกข์ที่รู้ว่า เค้าทุกข์เพราะเรา ให้รู้ว่า มีปัญหาไม่ได้ เพราะเค้าจะกังวลและทุกข์ ... เราก็จะเครียดทับทม เพราะไหนจะเครียดกับปัญหา ก็ต้องมาเครียดที่เค้าทุกข์เพราะเราอีก สู้เราทุกข์คนเดียว แบกปัญหาคนเดียว น่าจะรับมือได้ง่ายกว่า)
ตอนกลางคืน ... เหนื่อย เพลีย ง่วง แต่ไม่อยากนอน ... แต่ถ้ามีโอกาสได้นอน พอนอนแล้วก็ไม่อยากตื่น อยากนอนโง่ๆ ยาวๆ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะวันธรรมดาต้องไปทำงาน เสาร์-อาทิตย์หลานๆ ก็มักจะมาที่บ้าน ทะเลาะกันมั่ง เปิดปิดประตูเสียงดังมั่ง ... หรือไม่ก็ต้องพาพ่อแก่แม่เฒ่าไปกินข้าวนอกบ้าน หรือไปทำธุระ ... หาเวลาสงบๆ ไม่ค่อยเจอ
ตอนนี้ในแต่ละวัน จขกท.ก็ตื่นมากด snooze จนเห็นว่า จะกด snooze ต่อไม่ได้แล้ว ก็ลุกไปทำงาน ปั้นหน้าหัวเราะกับเพื่อนร่วมงาน กลับบ้านก็บอกที่บ้านว่า กินข้าวเข้ามาแล้ว ... อิ่ม ... และขึ้นห้อง ปิดประตู ... ลูบหัวหมา เกาพุงหมามั่ง (จขกท.เลี้ยงหมาในห้องนอนค่ะ) นอนโง่ๆ มั่ง นั่งทิ้งดิ่งปล่อยน้ำตาไหลมั่ง (อันนี้เป็นบ่อยสุด)
จขกท.มีงานต้องเคลียร์ - ต้องเอางานกลับมาทำต่อที่บ้าน ...
รู้นะคะว่า เวลาสำหรับงานแต่ละชิ้นมันลดลงเรื่อยๆ แต่ไม่มีใจจะหยิบมาทำเลยค่ะ
มีบ้านต้องผ่อน - ต้องหาวิธีสร้างรายได้เสริมที่ยั่งยืน ...
รู้นะคะว่า ต้องทำอะไรยังไงบ้าง แต่ไม่มีแรงลุกขึ้นมาลุยเลยค่ะ
มีพ่อแก่แม่เฒ่าต้องดูแล - เค้าเป็นผู้สูงอายุที่สุขภาพแข็งแรงนะคะ ยังเดินเหินได้ แต่ช้าบ้างตามสังขารที่ร่วงโรย ...
รู้นะคะว่า ควรจะต้องให้เวลาให้มากกว่านี้ เพราะเค้าเหงา
เพราะเค้าอาจอยู่กับเราไม่นาน ... บ้านนี่ก็ซื้อเพราะเค้าอยากให้ซื้อ จะได้มาอยู่ด้วยกัน
มีลูกชาย 4 ขาอยู่ 2 ตัว ที่เริ่มรู้สึกว่า เราดูแลเค้าไม่ค่อยดี ไม่ค่อยได้เล่นด้วย ไม่ค่อยใส่ใจ ไม่ค่อยมีเวลาให้ ...
จขกท.รู้ค่ะว่า บนโลกนี้มีคนทุกข์กว่าจขกท. ... มีคนมีปัญหาใหญ่กว่า เยอะกว่า ... มีคนต้องต่อสู้ดิ้นรนกว่า
สิ่งที่จขกท.เจอมันขี้ปะติ๋วมาก ....
แต่ จขกท. เหนื่อยจังค่ะ ไม่เอาอะไรแล้วได้มั้ย ไอ้สารพัด "ต้อง ..." นี่ ... ไม่ทำแล้วได้มั้ยอ่ะ
พี่ๆ เพื่อนๆ ที่เคยเจอสภาวะแบบนี้ ... ดึงพลังให้ตัวเองยังไงคะ
ทำยังไงให้ตัวเองหายจากอาการนอนเน่าแบบจขกท.ตอนนี้คะ
ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ