เป็นเวลาประมาณ2ปีได้มั้งที่ครอบครัวเราไม่มีความสุข ตอนปี2560พ่อเราตกงาน หลังจากที่พ่อเราตกงานเเม่เริ่มเปลี่ยนไป กลับบ้านดึกคุยโทรศัพท์มือถือจนดึกจนค่ำ จนสุดท้ายเเม่เราก็ย้ายไปอยู่กับเเฟนใหม่เเม่ เเม่บอกเราเเม่ขอเวลา1ปีเเม่จะกลับมาจนตอนนี้2562 เเม่ก็ยังไม่กลับมา ส่วนพี่สาวเราติดเเฟนมากติดจนลืมน้อง ล่าสุดเเม่เราให้เงินเรากะพี่ให้พี่สาว1000 ให้เรา500 เเต่เเม่ยังไม่ได้บอกเราเเต่ฝากพี่สาวมาให้ เเต่พี่สาวไม่ยอมบอกเราพี่สาวเอาเงินทั้งหมดนั้นไปซื้อของที่ตัวเองอยากได้โทรศัพท์ใหม่ของใหม่ ใช้เงินที่เเม่ให้เรากับเเฟนตัวเอง พี่สาวทำงานเเล้วได้เงินเกือบ2หมื่นต่อเดือน เเต่ยังขอเงินพ่อใช้ พ่อมีเเต่เงินเก็บที่พอออมไว้ตั้งเเต่ทำงาน เวลาพี่สาวขอทีขอทีละพันสองพัน เราอึดอัดมาก เราจะได้ของที่เก่าเสมอเช่นโทรศัพท์เราจะใช้ต่อจากพี่สาวเสมอ ทุกอย่างเราจะใช้ต่อจากพี่เสมอ เมื่อเวลาพี่ด่าเราพี่สาวเราจะด่าเราว่าน้องเวร เรารู้ว่าคำนี้มันสะเทือนมากกับความรู้สึกเราเวลาพี่ด่าเรา เราจะเงียบเเต่คิ้วเราขมวด เรารู้สึกว่าบางทีที่พี่ด่าเรามันเกินไปเกินจากสิ่งที่เราทำ บางครั้งเราคิดว่าเราไม่ผิดนะ เเต่พี่สาวเราว่าผิด เราก็โอเครเวลาทำผิดเรายอมขอโทษ พี่สาวเราไม่พี่สาวเราจะบอกเเค่นี้เอง อย่าเเสดง เราห่างกับพี่สาว9ปี เราไม่เคยพูดคำหยาบใส่พี่ เราไม่เคยด่าหรือโพสด่าลงเฟสถึงเรื่องครอบครัว เราไม่เคยเลย เเต่วันนี้ไม่ไหวเเล้ว มันสุดจะทนมันเหมือนตัวคนเดียว พ่อเราก็เป็นผู้ชาย พ่อเป็นคนขี้หงุดหงิดหัวร้อน ไม่เคยฟังคนอื่นอธิบาย คนเรารู้สึกโดเดี่ยวมาก ทุกคนว่าเรจะเเก้ปัญหายังไงดี อยากหล5ดพ้นจากความรู้สึกพวกนี้เเล้ว
พ่อตกงาน เเม่หนีไปมีคนใหม่ พี่สาวอยู่เเต่บ้านเเฟน