Domestic na kanojo มังงะตอนที่ 242 (สปอยเต็มเรื่อง)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ 242 "Even if we're apart" ("แม้ว่าเราจะอยู่ห่างกัน")
เริ่มขึ้นมาในเช้าวันหนึ่ง
นัตสึโอะ : ฉันหวังว่าแม่ของเขาจะไม่ดุเขา แต่ฉันว่าน่าจะพาเขาไปดูรอบๆเรือทั้งลำ
ฮินะ : ฉันพนันได้เลยว่ามันจะเป็นความทรงจำที่มีความสุขสำหรับเขาต่อไป เขาบอกว่าสนุกมากเลย!
นัตสึโอะ : ฉันว่าเขาจะวาดมันลงในสมุดบันทึกบันทึกของเขา?
ฮินะ : นี่ก็ได้เวลาแล้ว ยังไม่ไปอีกหรา คุณบอกว่าสโมสร(ชมรมการแสดง)ของคุณเริ่มต้นตั้งแต่วันนี้
นัตสึโอะ : โอ้ นี่ฉันเสียเวลาไปนานขนาดนี้เลยหรา ขอบคุณแล้ววันนี้พี่จะไปข้างนอกไหม
ฮินะ :โอ้! ฉันจะเอายูกาตะของคุณไปที่ร้านซักแห้ง ทำกะดึกนะ
นัตสึโอะ : เห็นด้วย
ฮินะ : แล้วเจอกันนะ
แล้วฮินะก็ไปล้างจาน แล้วฮินะก็หยิบของในกระเป๋าออกมา มันก็คือ สร้อยที่มีแหวน(2วง จำไม่ได้เหมือนกันว่าแหวนใครบ้าง ลืม ใครจำได้ก็เม้นบอกด้านล่างด้วยล่ะกัน)ออกมา
ตัดภาพไปที่อเมริการ ที่นิวยอร์ค เวลากลางคืน
ดาเนียลลา :ฉันคิดว่าสิ่งต่าง ๆ เป็นไปด้วยดีกับคุณสองคนเช่นกัน
รุย : หืม
ดาเนียลลา :คุณและโทคิยะ คุณใช้เวลามากในการเตรียมตัวสำหรับการแข่งขัน ฉันเข้าใจว่าคุณไม่สามารถลืมแฟนเก่าของคุณได้ แต่แน่นอนว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่คุณจะตกหลุมรักผู้ชายที่ดีกว่า
รุย :ฉันเดาว่า ... แต่คาจิตะไม่เคยมีอะไรมากไปกว่าเพื่อนทำงานและคู่แข่งฉัน แต่ฉันคิดว่า ฉันคิดว่าฉันเป็นคนเดียวที่รู้สึกอย่างนั้น
ถ้าฉันยังอยู่กับนัตซึโอะ ... และเขาเห็นฉันกำลังออกไปเที่ยวกับคาจิตะเขาคงบ้าแน่ ๆ "ทำไมคุณถึงไปเที่ยวกับเขา?"
นี่น่าจะเป็นคำพูดของนัตสึโอะ) เหมือนกับที่ฉันโกรธเขา (รุยก็โกรธที่นัตสึโอะอยู่กับผู้หญิงบ่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นฮินะหรือมิยาบิ)
ดาเนียลลา :ฉันเดาว่า ... มีอะไรอีกหลายอย่างที่คุณควรเรียนรู้
ฮินะและรุย:คิดในใจว่า ฉันรู้สึกถึงมันอีกครั้ง ความรู้สึกที่แท้จริงของฉัน ฉัน(ฮินะ) ฉัน(รุย) แม้ว่าเราจะแยกจากกัน .. ฉันยังรักเขาอยู่
นัตสึโอะ :พี่จะกลับบ้าน
ฮินะ :ใช่แล้วฉันได้อยู่กับคุณมาระยะหนึ่งแล้วฉันบอกได้เลยว่าคุณสบายดี
นัตสึโอะ :ฉันดีใจที่มันทำให้คุณสบายใจ
ฮินะ :คิดถึงฉันไหม
นัตสึโอะ :ฉันหมายถึง ถ้าอยากเจอฉันก็มาได้เสมอ
ฮินะ : ถ้าเป็นแบบนั้นคุณจะร้องไห้ให้หมอนนึกถึงฉันใช่ไหม?
นัตสึโอะ : ฉันไม่ทำแบบนั้นหรอก คุณจะไปเมื่อไหร่
ฮินะ : ฉันทำงานกะดึกแล้วดังนั้นมันจะต้องเป็นวันมะรืนนี้ฉันเดา
นัตสึโอะ : มันค่อนข้างเร็วนะ
ฮินะ: ดีแล้วล่ะ ฉันไม่สามารถอยู่ที่นี่รู้สึกแบบนี้ได้
นัตสึโอะ : ถ้านี่เป็นวันสุดท้ายของเราที่อยู่ด้วยกัน ทำไมเราไม่มาดื่มกันล่ะ
ฮินะ: ใช่ๆ
นัตสึโอะ : ฉันง่วงนอนจริงๆ
ฮินะ : คืนนี้ยังอีกนาน ยังเหลือเบียร์อีกเยอะ
นัตสึโอะ : ฉัยว่า ฉันดื่มมากเกินไปแล้วพี่ฮินะ
ฮินะ : นี่มันเพิ่มเริ่มเอง ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวฉันจะพาไปที่เตียงเอง
นัตสึโอะ : คุณจะอุ้ทฉัน ฉันหนักหว่า60กิโลกรัม คุณรู้ไหม
ฮินะ : โอ้ฉันจะลองได้ไหม ไปเลย 1 2 แล้วฮินะก็อุ้มนัตสึโอะ แต่ท่าทางจะอุ้มไม่ไหว
นัตสึโอะ : คุณวางผมเถอะ
ฮินะ :เป็นไปไม่ได้
นัตสึโอะ : เห็นไหมล่ะ
ฮินะ :พระเจ้า ฉันผิดหวังจริงๆ
นัตสึโอะ : คุณเกือบทำได้ใช่ไหม คุณทำได้ดีแล้ว ก็เอามือลูบหัวฮินะ ทำเอาฮินะหน้าแดง โอ้หรือว่าคุณอยากให้ฉันเมา
ฮินะ :อย่าทำให้ฉันสนุกฉันเป็นผู้ใหญ่แล้ว!
นัตสึโอะ : ฉันไม่คิดว่าฉันเป็น
เช้าวันรุ่งขึ้น ทั้งฮินะและนัตสึโอะมาเยี่ยมอาจารย์ ทูเก็น
นัตสึโอะ :คุณไม่ต้องกังวล
ฮินะ :ฉันช่วยไม่ได้! เขาเป็นนักเขียนที่ยอดเยี่ยมที่สุด!
นัตสึโอะ : สวัสดี ผมฟูจิอิเอง แล้วทั้งคู่ก็พบกันข้าวของกระจัดกระจาย จัดให้เป็นระเบียบหน่อยสิ
ฮินะ :เราต้องลุยผ่านสิ่งนี้เข้าไป
อาจารย์ทูเก็น : ฉันอยู่นี่ คุณพาใครบางคนกับคุณ?
นัตสึโอะ : ขอโทษที่ไม่ได้บอกคุณก่อน
อาจารย์ทูเก็น : เธอคนนี้คือ แล้วอาจารย์ก็ชูนิ้วก้อยขึ้นมา(น่าหมายถึงผู้หญิงของนัตสึโอะใช่ไหม)
นัตสึโอะ : นิ้วก้อย (นัตสึโอะไม่เข้าใจความหมาย)
ฮินะ : ฮินะหน้าแดงแล้วบอกว่า ไม่ ไม่มีอะไรเลยฉันเป็นแค่พี่สาวของเขา!
อาจารย์ทูเก็น : เข้าใจแล้ว พี่สาวสินะ ยินดีที่ได้รู้จักฉันชื่อ คูรูมิซาว่า ฉันรู้ว่าคุณเพิ่งมาถึงที่นี่ แต่ช่วยทำความสะอาดหน่อยได้ไหม
ฮินะ : ไม่มีปัญหาฉันว่าควรเริ่มจากทางเดิน จะได้เดินสะดวก
แล้วนัตสึโอะก็ไปทำความสะอาดตรงทางเดิน
ฮินะ : ฉันคิดว่าน้องชายของฉันสามารถได้รับประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมมากมายจากคำแนะนำของคุณ!
อาจารย์ทูเก็น : โอ้ ได้โปรด ถ้าฉันมีอะไรเขาก็ช่วยฉันเสมอ
ฮินะทำหน้าลุกลี้ลุกลน
อาจารย์ทูเก็น :มีบางอย่างที่คุณอยากบอกฉันหรือป่าว
ฮินะ :ขอโทษ
อาจารย์ทูเก็น :หืม
ฮินะ : จากมุมมองของคุณ ... คุณคิดว่า นัตสึโอะคุง จะเขียน(นิยาย)อีกครั้งได้หรือไม่?
อาจารย์ทูเก็น : ถ้าฉันรู้คำตอบสำหรับสิ่งนั้นฉันอยากเป็นอัจฉริยะ เขา(นัตสึโอะ)พยายามที่จะเขียนอีกครั้งหรืออะไร?
ฮินะ : ดี .. ฉันไม่คิดว่าฉันจะบอกว่าทำ ... ฉันแค่ต้องการให้นัตสึโอะคุงสามารถใช้ชีวิตที่เขาต้องการ ... ไม่จริงฉันคิดว่ามันเหมือน เมื่อไม่นานมานี้ ... นัตสึโอะคุงโยนกระดาษต้นฉบับของเขาออกมา เขาบอกว่าตราบใดที่เขามีมันเขาไม่สามารถเดินหน้าต่อไปได้ตั้งแต่นั้นมาฉันก็เก็บมันไว้ตลอดเพื่อเขาหวังว่าฉันจะให้มันคืนเมื่อเขารู้สึกอยากเขียนอีกครั้ง แต่ตอนนี้เขาหมกมุ่นกับการแสดงที่สโมสรของเขาและแม้ว่าเขาจะพบสิ่งใหม่แล้ว ... ฉันคิดว่าฉันแค่ไม่ยอมแพ้ ฉันไม่สามารถลืมได้ว่าเขาต้องการฝันอยากเป็นนักเขียน ฉันไม่คิดว่าเขาจะใส่ใจตัวเองอีกต่อไป แต่ ... ฉันคิดว่ามันแปลก ๆ ใช่ไหม?
อาจารย์ทูเก็น :ฉันไม่คิดว่าเขาจะไม่สนใจอีกต่อไปฉันคิดว่าเขามีความสุข มีความสุขที่ถ้าเขาสามารถเขียนได้อีกครั้ง ... เขามีคนอย่างคุณพร้อมและรอเขาอยู่
ฮินะ :ฉันคิดว่าคุณอาจจะถูก ตั้งแต่ฉันเป็นครูของเขา ... เขามักจะเขียนเมื่อใดก็ตามที่เขามีเวลาว่างเขาไม่ต้องการให้ใครเห็นดังนั้นเขาจึงขึ้นไปบนหลังคา
อาจารย์ทูเก็น : คุณเป็นครูของเขาใช่ไหม ?
ฮินะ : ใช่ ฉันเลิกเป็น(ครู)กลางคันตลอดทั้งปี
อาจารย์ทูเก็น : นึกถึงชื่อเรื่องนิยายของนัตสึโอะ amateur division(การแข่งขันของมือสมัครเล่น) First Place "We'll See You" (ที่แรก เราจะเห็นคุณ) นัตสึโอะ ฟูจิอิ เป็นแบบนี้นี่เอง คนของฉันและนิยายของเขา
ฮินะ : ถูกต้องฉันได้รับสิ่งนี้มาแล้วมันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย แต่
อาจารย์ทูเก็น :ขอโทษฉันยังไม่ได้ให้คุณ tea...(น่าจะเป็นคำว่า teacher แต่เขาล้มก่อนเยพูดไม่จบ)
ฮินะ : คุณโอเครไหม แต่
อาจารย์ทูเก็น : มันไม่มีอะไรเกิดอะไรขึ้นหรอก ฉันแค่ไม่ระวังเฉยๆ
ตัดฉากมาที่ชมรมการแสดง
มิซูซาว่า : เอาล่ะ! มาพักกันห้านาทีกันเถอะ! แล้วก็มีข้อความหานัตสึโอะ
ตัดฉากมาตอนเย็นๆ นัตสึโอะมาหามาสเตอร์ที่ร้านของเขา
นัตสึโอะ : เฮ้
มาสเตอร์ : ยินดีต้อนรับนัตสึโอะจัง ขอโทษฉันยุ่งมากตอนนี้
นัตสึโอะ : ไม่มีปัญหา มันค่อนข้างแปลกสำหรับคุณ ที่จะติดต่อมาหาฉัน! คุณทำอะไร แล้วนัตสึโอะก็เห็นอาจารย์ชู ฮากิวาระซัง แล้วคุณจะทำอะไรต่อ
ชู : ไม่ใช่เขา ฉันเอง ฉันบอกให้เขาโทรเรียกมากเอง นัตสึโอะคุง
>>>>>จบตอน<<<<<
ข้อความท้ายตอน เมื่อพี่สาวตระหนักถึงความรักของพวกเขา อตีดแฟนเก่าชูก็ย้ายกลับมา(อันนี้ไม่แน่ใจว่า Move แปลว่าอะไร) ปัญหาความรัก ช่วงเวลาที่วุ่นวายของความรู้สึกต่อหน้าพวกเขา!
ปล. ฮินะกำลังจะย้ายออกจากบ้านนัตสึโอะ แล้วชูโผล่มาแบบนี้ อาจเป็นตัวแปรสำคัญของเรื่องเลยก็ได้
ปล. ทั้งรุยและฮินะยังรักนัตสึโอะอยู่
ปล. ต้องมารอดูสิว่าชูนั้นมาหานัตสึโอะเพราะอะไร แล้วฮินะจะโลเลหรือไม่ ต้องมาลุ้นกัน
ปล. สปอยมาช่วงวันจันทร์เย็นๆ RAW มาวันอังคาร ตัวเต็มแบบ ENG มาวันพุธ นะครับ
ปล. ขอบคุณคนที่ติดตามด้วยนะครับ
Domestic na kanojo มังงะตอนที่ 242 (สปอยเต็มเรื่อง)