เนื้องานยังพอไหว แต่ที่ส่วนใหญ่ท้อคือระบบการบริหารหรือคนในองค์กร

การออกมาเป็นนายตัวเองก็ดีครับ ได้ทำอะไรเพื่อตัวเองมันดีแหละ เพียงแต่ว่า สำหรับความคิดของบางคนนี่เข้าขั้นหลอกตัวเองแหละครับ คือ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ตอนที่เป็น "เจ้าของกิจการ" กับ "ลูกจ้าง" เนี่ย ต่างกันขนาดไหน

ถ้าพร้อมที่จะรับความเสี่ยงในเรื่องการทำธุรกิจของตัวเอง
ล้มได้โดยไม่เดือดร้อนคนอื่น ๆ ในครอบครัว
ล้มได้หลาย ๆ รอบ โดยไม่เจ็บปวดอะไร

ก็ลองดูเถอะครับ สำหรับผมที่ไม่สามารถล้มได้ ก็เป็นมนุษย์เงินเดือน ทำงาน Routine ต่อไป

ส่วน คุณจขกท. ถ้าคุณหมายถึงพวกที่ลงว่าตัวเองว่างงาน แล้วเรียกมาทำงาน แต่ไม่ยอมมาล่ะก็ คนเหล่านั้น 90% จะขอรับเงินชดเชยจากประกันว่างงานก่อนครับ แล้วค่อยกลับไปหางานทำต่อไป

ทำไมต้องทนเบื่อ ทำไมต้องตื่นเช้า ทำไมต้องไปทนโดนจิกหัวใช้ ทำไมต้องเดินทางที่ตันได้แค่นี้ สู้เอาเวลาชีวิตไปเดินทางที่ไม่ตันสั้นๆดีกว่า ต่อให้ไม่เท่าคนอื่นก็ยังไปต่อได้เรื่อยๆ อยากตื่นเมื่อไหร่ก็ได้ กำหนดเองได้ พัฒนาไปทางไหนก็ได้ตามใจชอบ ไม่ต้องโดนบงการ ไม่ต้องโดนผู้มีอำนาจกดดัน เป็นดั่งโลกในอุดมคติ ช่างดีเลิศ ทำไมคนจะไม่ชอบ  ทุกคนมีความใฝ่สูงกันทั้งนั้นแหล่ะครับ  แต่สุดท้ายคนกลับลืมว่าทุกคนก็มีความเขลา ความขี้เกียจ ความอ่อนแอ ไม่ใช่ทุกคนที่จะไปได้ไกล ไม่ใช่ทุกคนที่จะไปได้ในระดับที่เหมาะสม ไม่ได้มองขีดคุณสมบัติของตน ไม่ได้ขวนขวายเพิ่มเติม ไม่ได้พิจารณาถึงสิ่งที่เจ้านายตัวเองเขาต้องทำถึงได้เกิดความคิดข้างต้นพวกนั้น รากเหง้าความคิดเป็นยังไง การพัฒนาของตนก็ไปได้แค่นั้น เริ่มจากความขี้เกียจ เริ่มจากความน้อยเนื้อต่ำใจ เริ่มจากความมักง่าย  สุดท้ายก็ไปได้แค่นั้น   ผลสรุปคือ "เศรษฐกิจไม่ดี"  ใช่ครับ อ่านไม่ผิด  เพราะตนไร้ความสามารถ พ่ายแพ้ อ่อนแอ แต่คิดว่าเดินขึ้นเขาได้โดยไม่ใส่รองเท้า บาดเจ็บ ทรมาน ร้องหาคนช่วย ให้คนมาอุ้มขึ้นไป จนสุดท้ายก็โทษโน่นนี่ ฉันไม่พัฒนาเพราะโลกมันห่วย ประเทศมันแย่ เศรษฐกิจมันไม่ดี ไม่โทษตนเอง ติดหนี้หัวโตและตายหนีปัญหา   เรื่องเดิมๆมากี่สิบปีแล้ว แค่ช่วงนี้มันเยอะเพราะพวกคิดมักง่ายมันเยอะขึ้น    
มัวแต่มองสูงจนลืมมองกำแพงและรั้ว แล้วมโนว่าไม่มีทางตัน ไม่พัฒนา ไม่ต่อบันได    ถ้าว่าแค่ 2 ทาง จะทางไหนก็ไปได้สูงทั้งนั้น จะทางไหนก็ลงมาต่ำได้ทั้งนั้น แค่ต้องใช้ความสามารถที่เหมาะสม  ไอ้ความเชื่อสุดขั้วมโนขายฝันว่าแค่"เปิดเองย่อมดีกว่า" ไร้ซึ่งตรรกะ นี่น่าขัน  แค่มองแบบนั้นก็ชัดเจนแล้วว่าเลือกโดยไร้ซึ่ง "ความพยายาม"  ขาดคุณสมบัติในการใฝ่สูง ไม่เหมาะกับการพัฒนา ไม่เหมาะกับการเป็นเจ้าของกิจการระดับใหญ่เลย อย่างดีก็ได้แค่มีรายได้(ใช่ รายได้)แสนๆให้เห็น  เผลอๆลูกจ้างบางที่ยังได้ดีกว่า ด้วยรายได้หลักแสนนั่นที่พอๆกัน แต่ดันมีสวัสดิการและโบนัสกับOT   คนที่มีความสามารถและความพยายาม จะเลือกทางไหนเขาก็ไต่เขาไปได้เรื่อยๆ เขาก็หาทางขึ้นสูงได้เรื่อยๆ  กลับกันพวกเดินตามฟ้า จะเดินทางไหนก็ล้มไม่เป็นท่า ทุกวันนี้คนไทยเราขี้เกียจขึ้น แล้วก็ที่เรียกตัวเองว่าอินดี้ก็มากขึ้น การที่เลือก "ทางนี้" แน่ใจแล้วหรอว่ามีเหตุผลที่ดี?  เพราะมีทางไปได้หรอ หรือเพราะดูเหมือนจะไปได้ หรือแค่เพราะไม่อยากเหนื่อย ไม่อยากรู้สึกไม่ดี  การทำตามใจมันก็ไม่ผิด แต่ "คิดดีแล้วแน่หรอ" หลักฐานในปัจจุบันมีมากจนเกินพอที่คนไม่เคยสนใจก็เห็นได้ว่าเลือกผิดชีวิตดับ  อย่าเอาชีวิตมาเล่นแค่เหตุผลมักง่าย

ป้าว่า  สมัยนี้  คนไปม่อยากเป็นลูกจ้าง อยากเป็นนายตัวเอง กันมาก จะเห็นได้จาก คนหันมาทำเกษตรกรรม ปลูกผัก ผลไม้ เลี้ยงสัตว์ เป็นอาชีพที่
อยู่ได้ ยั่งยืน  จะเห็นได้จาก คนรุ่นใหม่หันมาทำการเพาะปลูกมากขึ้น
เป็นนายตัวเอง  บางคนจะวิศวะ ตรี โท ก็มาทำการเพาะปลูก  เพราะ ต่อให้เทคโนโลยี AI ก้าวไกลไปขนาดไหน  มนุษย์เราต้องกิน กิน กิน