สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 15
ไม่เข้าใจบางความคิด
บอกคนแก่ห่วงบ้าน ห่วงหมา ห่วงแมว ห่วงไปสารพัด
แต่ไม่ห่วงลูกตัวเอง ที่วันๆ ทำงานงกๆ เสร็จแล้วยังต้องขับรถมาหาอีก
ตกลงมีลูกเอาไว้เพื่อสนองความต้องการของตัวเองเท่านั้น
พอถึงเวลา ก็ทวงบุญคุณ กรูเลี้ยงเมิงมานะ ตอบแทนกรูแค่นี้ไม่ได้เหรอ
สรุปว่า ทั้งหมดทั้งมวล ก็เพื่อความสบายยามแก่เฒ่า ????
บอกคนแก่ห่วงบ้าน ห่วงหมา ห่วงแมว ห่วงไปสารพัด
แต่ไม่ห่วงลูกตัวเอง ที่วันๆ ทำงานงกๆ เสร็จแล้วยังต้องขับรถมาหาอีก
ตกลงมีลูกเอาไว้เพื่อสนองความต้องการของตัวเองเท่านั้น
พอถึงเวลา ก็ทวงบุญคุณ กรูเลี้ยงเมิงมานะ ตอบแทนกรูแค่นี้ไม่ได้เหรอ
สรุปว่า ทั้งหมดทั้งมวล ก็เพื่อความสบายยามแก่เฒ่า ????
ความคิดเห็นที่ 2
ป่วยใจ อ้อนลูก กลายเป็นภาระให้ลูก เข้าใจทั้งสองฝ่าย
เรื่องแบบนี้ ละเอียดอ่อน เขียนไม่ดี โดนรุมเละ ... คนเป็นพ่อแม่ หลายคนก็มีทิฐิ ยิ่งแยกทางกัน ไม่มีเพื่อนอยู่ด้วย หากแม่มีตายายหรือญาติอื่น อยู่เป็นเพื่อนก็ดีหน่อย หรือก็ไม่แน่ บอกยากแล้วแต่ละครอบครัว
ผมมีลูกที่ยังเรียน แต่เรียนมหาวิทยาลัยแล้ว เรียนไกลหน่อย บอกกับลูกว่า ชีวิตเป็นของตัวเอง เลือกทางเดินของตัวเอง คนเป็นพ่อแม่ มีหน้าที่เป็นกองหนุน ไม่ใช่คอยรั้งคอยดึง ถึงพ่อแม่จะแยกทางกัน ก็อาจต้องสร้างเพื่อนบ้าน หาคนมาอยู่ด้วยเป็นเพื่อน ไม่เหงา มีกิจกรรมทำ (ไม่รู้ว่าอยู่ในหรือต่างประเทศ)
ตอบแบบคนเป็นพ่อคน
ปล. ผมควรรู้สึกยังไงดี
-----> รู้สึกว่าเราทำดีดีที่สุดแล้ว ดูแลแม่ ดูแลครอบครัว ดูแลตนเอง และเข้าใจในเงื่อนไขของแม่ ในสิ่งที่แม่เลือกอยู่ไกล การจะให้ขายบ้านแล้วมาซื้อใหม่ใกล้ๆ กัน หากทำได้ง่ายก็ดีสิ
ปล. ตั้งแต่ผมทำงานแทบไม่มีเวลาเลย ทำงานเสร็จผมก็เหนื่ิอยไม่อยากทำอะไรแล้ว
-----> ใช้โทรศัพท์ ใช้ IT ช่วย บอกแม่เลยว่าเหนื่อยจากงานมาก การเดินทางบ่อยๆ ผมก็อันตราย อยากให้มาอยู่ใกล้ๆ กัน หากมาไม่ได้ จะขอติด CCTV นะ มีเบอร์โทรหน่วยงานต่างๆ
ปล. พ่อแม่แยกทางกัน
-----> ก็ไม่เป็นไร เขาแยกปล่อยไป พ่อลูก แม่ลูก แยกไม่ได้ เราก็ดูแลใจ คุยทางโทรศัพท์หรือ Line หรือ ..... บ่อยหน่อย
ไม่รู้อยู่ประเทศไหน เห็น Tag ต่างแดนด้วย หากอายุมาก บางรัฐไม่อนุญาตให้อยู่คนเดียวหรือเปล่าครับ ?
เอาใจช่วยนะ
เรื่องแบบนี้ ละเอียดอ่อน เขียนไม่ดี โดนรุมเละ ... คนเป็นพ่อแม่ หลายคนก็มีทิฐิ ยิ่งแยกทางกัน ไม่มีเพื่อนอยู่ด้วย หากแม่มีตายายหรือญาติอื่น อยู่เป็นเพื่อนก็ดีหน่อย หรือก็ไม่แน่ บอกยากแล้วแต่ละครอบครัว
ผมมีลูกที่ยังเรียน แต่เรียนมหาวิทยาลัยแล้ว เรียนไกลหน่อย บอกกับลูกว่า ชีวิตเป็นของตัวเอง เลือกทางเดินของตัวเอง คนเป็นพ่อแม่ มีหน้าที่เป็นกองหนุน ไม่ใช่คอยรั้งคอยดึง ถึงพ่อแม่จะแยกทางกัน ก็อาจต้องสร้างเพื่อนบ้าน หาคนมาอยู่ด้วยเป็นเพื่อน ไม่เหงา มีกิจกรรมทำ (ไม่รู้ว่าอยู่ในหรือต่างประเทศ)
ตอบแบบคนเป็นพ่อคน
ปล. ผมควรรู้สึกยังไงดี
-----> รู้สึกว่าเราทำดีดีที่สุดแล้ว ดูแลแม่ ดูแลครอบครัว ดูแลตนเอง และเข้าใจในเงื่อนไขของแม่ ในสิ่งที่แม่เลือกอยู่ไกล การจะให้ขายบ้านแล้วมาซื้อใหม่ใกล้ๆ กัน หากทำได้ง่ายก็ดีสิ
ปล. ตั้งแต่ผมทำงานแทบไม่มีเวลาเลย ทำงานเสร็จผมก็เหนื่ิอยไม่อยากทำอะไรแล้ว
-----> ใช้โทรศัพท์ ใช้ IT ช่วย บอกแม่เลยว่าเหนื่อยจากงานมาก การเดินทางบ่อยๆ ผมก็อันตราย อยากให้มาอยู่ใกล้ๆ กัน หากมาไม่ได้ จะขอติด CCTV นะ มีเบอร์โทรหน่วยงานต่างๆ
ปล. พ่อแม่แยกทางกัน
-----> ก็ไม่เป็นไร เขาแยกปล่อยไป พ่อลูก แม่ลูก แยกไม่ได้ เราก็ดูแลใจ คุยทางโทรศัพท์หรือ Line หรือ ..... บ่อยหน่อย
ไม่รู้อยู่ประเทศไหน เห็น Tag ต่างแดนด้วย หากอายุมาก บางรัฐไม่อนุญาตให้อยู่คนเดียวหรือเปล่าครับ ?
เอาใจช่วยนะ
แสดงความคิดเห็น
ความคิดผมจะเป็นลูกเนรคุณไหมครับ
คือ แม่ผม มีเงินอยู่เป็นล้าน ซึ้งสามารถซื้อบ้านอยู่ใกล้ๆผมได้สบาย แต่ก็เลือกซื้อบ้านที่ไกลออกไป ถ้าวันนึงแกไม่สบายใใครจะดูแล ก็จะลำบาก
แล้ววันนี้แม่ผมบอกผมว่าไม่สบายหนัก ผมทำงานเสร็จจึงรีบไปดูแล
สุดท้าย แม่แทบไม่เป็นไร ร่างกายแข็งแรง เหมือนกับไม่เป็นอะไร
ผมเลยรู้สึกว่าถ้าอยากให้ผมดูแลทำไมไม่ซื้อบ้านใกล้ๆ ทำไมต้องไปไกลๆ ซึ่งมันลำบากในการไปหา
ปล. ผมควรรู้สึกยังไงดี
ปล. ตั้งแต่ผมทำงานแทบไม่มีเวลาเลย ทำงานเสร็จผมก็เหนื่ิอยไม่อยากทำอะไรแล้ว
ปล. พ่อแม่แยกทางกัน