เป็นไบโพลาห์ประเภทซึมเศร้า กินยา รักษาด้วยไฟฟ้า อ่านหนังสือ พยายามมองโลกในแง่ดี แต่มันเหนื่อย มันเหนื่อยมากเกินไป ทนไม่ไหว แอดมิดจิตเวชเพื่อรักษาด้วยไฟฟ้ายิ่ง้หนื่อย อยากร้องไห้แต่ร้องไห้ไม่ออก อยากจะกรี๊ดออกมาดังๆไม่อยากไปหาหมอไม่อยากไปอยู่ที่นั้น ที่รพ.จิตเวชมันแย่มันตอกย้ำเรามันทำให้เรารู้สึกว่าเราเป็นคนไม่ปกติจริงๆมันตอกย้ำเราทุกวันที่เราอยู่ เราร้องไห้ไม่ได้ เราไม่มีเรื่องให้ยิ้ม เราเหนื่อย เราไม่อยากตาย ราอยากอยู่กับพ่อแม่ แต่เราเหนื่อย เราเหนื่อยมากๆ เราไม่อยากไปที่รพ.เรากลัว กลัวและเหนื่อย แต่ไม่มีใครเข้าใจ ไม่มีใครสนใจ เขาสนแต่หมอจะด่า หมอก็ไม่เคยฟังเราเลย เขาไม่เคยมานอนรพ.แบบเราเขาไม่รู้หรอกมันทรมาณแค่ไหน การอยู่ที่นั้นทำให้อาการเราแย่ขึ้นเราไม่ไหวแล้ว